don't blame me | hyunlix

01 | shut up

⚠ tw : mide bulantısı, kusma, kan, cinayet, katil, kriz/atak
-
-
-
Yine kapıya sırtını vermiş, tırnaklarını kemiriyordu Felix. Atılan yardım çığlıkları yüzünden aklını kaçırmak üzereydi. Titreyen elleriyle kulaklarını kapadı ve hıçkırarak ağlamaya başladı. Hiçbir şey yapamıyor olmak vicdan azabı çekmesine neden oluyordu. Benim sıram ne zaman gelecek?

Derin derin soluklanmaya çalışırken dış kapının ardından adım seslerini işitti. Korkuyla ellerini ağzına dayadı ve dudaklarından firar eden hıçkırıkları bastırmaya çalıştı. Fakat başarılı olamamıştı. Akan yaşlar gözlerini yakıyordu.

Tık... tık... tık...

Yaslandığı kapının üç kere tıklatıldığını işitti. Ürkekçe yerinden sıçradı ve kendini geri çekti. Gözleri kilitler arasında mekik dokurken ne kadar güvende olduğunu hesaplamaya çalışıyordu. Aptal Felix. Karşında bir seri katil var ve sen basit kapı kilidine mi güveniyorsun?

"Tatlım? Her şey yolunda mı?"

Nefesini tuttu, midesi bulanmaya başlamıştı. Hasta gibi hissetti.

"Üzgünüm bebeğim, sanırım birazcık fazla gürültü yaptım bugün. Şimdi ona sesini kesmesini söyleyeceğim. Böylece güzel bir uyku çekebilirsin."

Boğazındaki yumru canını yakarken görülmeyeceğini bile bile sertçe başını olumsuz anlamda salladı. Ama biliyordu ki o kafasına koyduğu her şeyi yapardı ve bu gece yine bir cinayet daha işlenecekti. Çünkü o kafasına koymuştu.

Tık... tık... tık...

"İyi geceler, Lixie. Üzgünüm, bu gece de sana öpücük veremiyorum."

Hayalet adımlar karşıdaki daireye girdi ve birkaç dakikanın ardından gerçekten de sesler kesildi. Yerini boğuk inlemeler almıştı ve Felix'in kusmasına ramak kalmıştı.

"SANA SESİNİ KESMENİ SÖYLEMEDİM Mİ?!"

Apartmanın içinde yankılanan haykırışın ardından bedenin yere fırlatıldığını duydu. Hala daha kesik kesik inlemeleri duyabiliyordu. Acı...
Ardından beden yine bir yere fırlatıldı. Bu sefer kesinlikle ölmüş olmalıydı...

Adım sesleri merdivene yönelirken kalan son gücüyle ayağa kalktı Felix. Zorla banyoya attı kendini yine. Zaten doğru düzgün hiçbir şey yiyemiyordu ve her gece kusmak vücudunu zayıf düşürmüştü. Ruhsal olaraksa çoktan çökmüştü. Bir suçluya aşık olmamalıydım.

Elinin tersiyle sildi ağzını. Sifonu çekmeye bile hali yoktu. Gözlerinden yaşlar hızla akıyordu. Yavaşça ayaklandı, soğuk banyodan çıktı. Dış kapının kilitlerini ağır ağır teker teker açıyordu. Dalgındı. Binaya geri döneni fark edemeyecek kadar dalgındı. Kulpu aşağı indirdi, gıcırdayan kapıyı araladı.

Nefesini tuttu, tek adımda mermer döşeme kat arasına geçti. Sensörlü lamba kesik kesik yanıyordu. Bu gece arkaplan melodisi cızırtılardı... Ufak bir kıkırtı işitmesiyle damarlarında akan kanın donduğunu sanmıştı.

Ürkek bakışlarını yerden kaldırdı.

"Tat-lım..."

Korkuyla birkaç adım geriledi Felix. Ordaydı. O oradaydı, tam karşısında kendisine gülümsüyordu. Beyaz tişörtü kanla kaplanmıştı. Elleri kirlenmişti, cinayete bulanmışlardı.

İçinin titrediğini hissediyordu. Dudaklarından ufak bir hıçkırık firar etti. Bunun üzerine onun suratındaki gülücük de kaybolmuştu.

"Tatlım? Sorun ne?"

"..."

Cevap vermedi Felix. Neden konuşamıyordu? Sesi nereye kaçmıştı? Yoksa dilini kedi mi yutmuştu? Bir adım daha geriledi ve sırtı dairesinin dış kapısına çarptı.

"Ah... doğru ya! Etraf berbat, o yüzden rahatsız oldun, değil mi tatlım? Üzgünüm, seninle böyle pis bir haldeyken karşılaşmak istemezdim. Bekle! Hemen ellerimi yıkıyorum."

Yerdeki bidonu aldı ve içindeki ne olduğu belli olmayan sıvıyla ellerini temizlemeye başlamıştı. Fakat çok geçmeden onun her hareketini dikkatle izleyen Felix, bir şeyin farkına vardı; bu tuhaf kokulu sıvının su olmadığı...

Benzin.

Midesi yine bulanmaya başlamıştı. Cinayette kullandığı sıvıyla cinayet kaplı ellerini temizliyor...

Daha fazla tahammül edemeyip öğürerek evinin içine girdi. Kapının gürültüsü duvarlarda yankılanırken kendini banyoya attı...

"İyi geceler tatlım, öpücük veremediğim için üzgünüm..."

-
-
-
-
-
Okul açılmadan önce bi bölüm daha yayımlayayım dedim..

kendinize iyi bakın💘💘💘💘