Chapter 01

170 54 13
                                    


Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.


"න්-නැහ්--- අහ්හ්--- නෑහ්---- එහෙම-- වෙන්න බෑ...!!

ඒ-ඒ-ඒ-එපාාාාාාාාා---

ආහ්හ්හහ්හ්හ්හ්හ්හ්හ්හහ්හ්හ---!!"

වෙලාව පාන්දර තුන පහුවෙලා කියලා ඔරලෝසුවේ සටහන්වෙලා තිබුණු වෙලාවක ජන්ගුක් අද උදේ පාන්දරම දැකපු නරක හීනයක් නිසා එයාගේ නින්දෙන් ගැස්සිලා ඇහැරුණේ, මුළු ඇඟම දාඩියෙන් පෙගිලා තිබුණු පසුබිමකයි.

"ජ්-ජ්-ජින් හ්යොන්....... ඔ-ඔයා ඉන්නවද????"

අන්ධකාරයෙන් පිරිලා තියෙන තමන්ගේ කාමරේට ඇස් හුරු කරගන්න උත්සහ කරන අතරේම ඇහෙන නෑහෙන ගාණට ජන්ගුක් හෙමිහිට මුමුණන්න ගත්තා.

"හ්-හ්-හොබී හ්-හ්යොන්???"

තමන්ගේ කණ දිගේ බේරෙන දාඩිය පිහදාන ගමන් ජන්ගුක් එයාගේ ඇඳේ හෙඩ්බෝඩ් එකට එහෙම්මම හේත්තු වුණේ, එකසිය ගාණත් පන්නලා හයියෙන් ගැහෙන තමන්ගේ හදවතේ සද්දෙටත් ඇහුම්කන් දීගෙනමයි. ඒවගේම ගෙවුණු හැම තත්ත්පරයකට සැරයක්ම නම්ජුන්ගේ නම වගේම යුන්ගිගේ, ජිමින්ගේ එතකොට ටේහ්යොන්ගේ නමත් කිය කියා ජන්ගුක් අනිත් අයව හොයන්න ගත්තේ හරිම කලබලෙන්. නැත්තම් ඒකට කියන්න පුළුවන් හොඳම වචනය තමයි අසිහියෙන් වගේ කියන එක.

ඒත් ඊළඟ මිනිත්තුවේදි තමන්ගේ හදවත ගැහෙන සද්දෙ විතරක් ඇහෙන විසාල ගෙදරක තමන් දැන් අවුරුදු දෙකක් තිස්සෙ තනියෙන් ජීවත්වෙනවාය කියන අමිහිරි යතාර්ථය, ජන්ගුක්ගේ හිතට එක් කලේ ලොකු කණස්සල්ලක් විතරයි.

ඉතින් ලොකු හුස්මක් අතාරින ගමන් ජන්ගුක් එයාගේ අත්දෙකෙන්ම තමන්ගේ නළල පිරිමදින්න ගත්තේ එයාත් එක්කම කිණ්ඩියට හිනාවෙන අතරෙයි.

S.O.S (Save Our Souls) ‖ OT7 [11]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon