Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"මිනී... බබා මෙහෙ එන්නකො. තාත්ති ඔයාට තෑග්ගක් ගෙනාවා. දුවලා එන්න."
අවුරුදු දහයක්වත් නැති පුංචි මම දූවගෙන ගියා ඒ තැග්ග දකින්න. මම බලාපොරොත්තු උනේ සෙල්ලම් බඩුවක්, එහෙමත් නැත්තම් මොකක් හරි කඩචෝරුවක්. උනත් මට ලැබුනේනම් ඊටවඩා ගොඩාක් වටින තෑග්ගක්.
පුංචි හුරතල් පන තියන බෝනික්කෙක්.... බෝනික්කෙක්? පන තියන??
ඔව් එයා ඇත්තටම කට හුරතලේට උල් කරන පුංචි හුරතල් බෝනික්කෙක්.
එදා එයාගෙ පුංචි අත් මම ඇල්ලුවෙ හරි ආසාවෙන්. අප්පා වඩාගෙන ඉන්නවා වගෙ තනියම එයාව වඩාගන්න ඕනි උනත් කොහෙද එයාලා මට එයාව තනියම වඩාගෙන නලවන්න දුන්නෙ නෑ. හැබැයි එයාලා මට වාඩිවෙන්න කියලා මගේ පුංචි හුරතල් තෑග්ග උකුල උඩින්නම් තිබ්බා. ඇති වෙනකම් ඔඩොක්කෙ තියන් දරාගෙන ඉන්න. අය්යා කෙනෙක් කියන හැගීමෙම බර පුංචියට හරි දැනෙන්න එයාලා මට පුංචි බෝනික්කව ඔඩොක්කෙ තියාගන්න දුන්නා.
බෝනික්කෙක් උනාට මොකද එයා හරිම සැර බබෙක්. එයාගෙ බෝල ඇස් අහින්සක උනාට, උලුප්පන තොල් හුරතල් උනාට එයා නපුරු බබෙක්. ගැලපෙන වචනෙන් දග මල්ලක්!
චූටි බෝනික්කා අත් එහෙමෙහෙ කරද්දි සැර පාරක් මගෙ නහයටම වැදෙද්දි උනත්, කදුලුත් ආවා උනත් මම ගනන් ගත්තෙම නෑ. මොකද අප්පා කිව්වනෙ,
"මිනී... මේ බබාගෙ ලොකු අය්යා ඔයා. දැන් ඔයාට තමයි මේ දගයව බලාගන්න වෙන්නෙ මුලු ජීවිත කාලෙම" කියලා.
මට දැනුනෙ ලොකූඌ කෙනෙක් වගේ... වගකීම් පිරුණ ලොකු අය්යෙක්.
ඉතින් කොහොමද කියන්නකො මම රිදුන ගමන් අඩන්නෙ. මම ලොකු අය්යෙක්නේ. එහෙම අඩන්නෙ නෑ නේද ලොකු අය්යලා. ඉතින් කදුලු බේරෙද්දිත් මම හොදින් වගේම හිනාවෙලා හිටියා නොරිදුන ගානට.සමහර දාට වදින පාරවල්වල සැරට කදුලු හොටු ගලද්දි මම බොරුවට විරිත්තලා හිනා උනා.
YOU ARE READING
DANDELION... (Jikook) || Ongoing-•
FanfictionDandelions represent the rebirth of growth and green after a harsh winter... And also the dandelion is a symbol of hope, love, and happiness. #Jikook #Sinhala.
