Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Author's pov-
ඇහැරුන විදිහටම ජන්කුක් දැන් පැයක විතර ඉදලම එයාගෙ බ්ලැන්කට් එක අස්සට වෙලා සිවිලිම දිහා බලාගෙන හිටියා. ටිකෙන් ටික ජනෙල් වලින් කාමරේට වැටෙන ඉර එලිය වැඩි උනා උනත් කොල්ලා නැගිටින්න උත්සාහ කලේ නෑ. එයා බලන් හිටියා ජිමින් කොයි වෙලෙ හරි කාමරෙන් ඇතුළට එබෙනකම්. කොල්ලා දැනගෙන හිටියෙ නෑනේ ජිමින් ඒ වෙද්දිත් නින්දෙ හිටපු ජන්කුක්ට තමන් යන බව කියලා වැඩට ගිය බවක්. මුළු රෑම අඩනින්දෙ හිටපු ජන්කුක්ට උදේ පුංචි වෙලාවක් හොදට නින්ද ගිහින් තිබුනා. ඉතින් ජිමින් කැමති උනෙත් නෑ හොද නින්දක ඉන්න තමන්ගෙ මල්ලිව පාන්දරින්ම ඇහැරවන්න.
චූටි ජන්හි කීපසැරෙ අඩන සද්දෙ එක්කම එකසැරයක මින්සු බබාට සැර කරන හැටිත් ජන්කුක් ඇද උඩටම වෙලා අහගෙන හිටියා. ඒත් කොල්ලට ජිමින්ගෙ කටහඩ මොහොතකටවත් ඇහුනේනම් නෑ. කොල්ලා හිස් අවර්ණ ගැහුන සිවිලිම දිහා බලාගෙන හිටියා. සිවිලිමේ කොන්වල ලොකු මකුළුවො ගෙවල් හදාගෙන වගෙම ඒ මකුළු දැල් වල දූවිලි පවා බැදිලා තිබුනා.
බැරිම තැන පෝන් එක අතට ගත්ත ජන්කුක් ලොකු හුස්මක් පිටකරලා විනාඩි කීපයක්ම අතේ තියාගෙන හිටියෙ හරිහමන් තීරණයක් නැතිව. ටිකකින් කොල්ලා ගැහෙන ඇගිලි එක්ක ස්ක්‍රීන් ඔන් කලා. කොල්ලා තවමත් ස්කුල් චැට් රූම් එකේ ඉන්නවා. ඉතින් අනිත් ළමයි එයාට ආයෙමත් නැගිටින්න බැරි එක, එයා ආයෙමත් නොදකින එක සමරන විදිහ ජන්කුක් හැගීම් නැති මූණකින් කියෙව්වා. ඒ අතරින් බැනපු සමහර ළමයි ජන්කුක්ට දැකලාවත් පුරුදු උනේ නෑ. ඒත් එයාලා ජන්කුක් එක්තැන් උන එක ගැන පුදුම විදිහට සතුටු වෙලා.
කොල්ලගෙ තවත් පැය කීපයක් ගත උනේ ස්කෝලෙ ළමයි තමන් ගැන කියපු දේවල් කියවලා බලන්න. ඒත් මොහොතකටවත් ඒ මූණෙ සීතල බව මැකිලා ගියේ නෑ. පසුතැවීමක්, දුකක්, කලකිරීමක්.... නෑ. කිසිම හැගීමකට ජන්කුක්ගෙ මූණෙ සීතල නැති කරන්න පුලුවන් උනේ නෑ.
YOU ARE READING
DANDELION... (Jikook) || Ongoing-•
FanfictionDandelions represent the rebirth of growth and green after a harsh winter... And also the dandelion is a symbol of hope, love, and happiness. #Jikook #Sinhala.
