ပါးတစ်ဘက် လျော်ကြေး

part 2

ခရီးသည်များ ခင်ဗျာ
ဧရာ၀တီတိုင်းက ****ကိုဆင်းမဲ့သူများ ရောက်ပါပီခင်ဗျ။

ဒီမယ် ညမလေး ညမလေး
ကားသမားသည် မိုးစက်အား လှုပ်ကာနိုးလေသည်။
အော် ရောက်ပလားရှင့်။
ဟုတ် ရောက်ပီဗျ။
ဟုတ်ကဲ့။

အောက်သို့ ဆင်းလိုက်သည်နှင့် မိုးစက်အားရွာသူရွာသားများလာကြိုသည်ကိုတွေ့ရသည့်အခါပီတိဖစ်မိသည်။

သမီးလေးက အန်တီတို့ရွာကိုကျတဲ့ ဆေးထိုးဆရာမလေးလား။
ဟုတ်ကဲ့ရှင့်။

ထိုစဉ် ထိုငှာနမှာ အလုပ်လုက်နေ‌သော ဝေဝေနဲ့ အောင်နေတို့လာရောက်ကူသယ်ရင်း နေမယ့်အထိ ပို့ဆောင်ပေးသည်။

အမလေး ဘယ်လိုကလေးမလဲမသိဘူး
ကိုရောက်နေတဲ့နေရာတောင်မသိတာတောသ် အိပ်လိာက်နိုင်သေးတယ်။ဘယ်လိုပရမ်းပတာလဲမသိ။
ကဲထတော့ တို့လည်းဟိုနားဆိုရောက်တော့မယ်။
ရှေ့ကိုပြောင်းထိုင်ရအောင်။

ကဲဆရာမလေး ဒီနေရာဘဲ။ရွာက မီးမရတော့ solarနဲ့ဘဲ။ရပါတယ်ကွယ်။

ဆရာမလေးကငယ်ငယ်လေးဘဲ။ချစ်လည်းချစ်စရာလေး

ကျေးဇူးပါရှင့်။

အ၀တ်အထုပ်တေချ ပြင်ဆင်စရာတေပြင်ဆင်ပြီး အနားယူလိုက်သည်။

ညအခါ တစ်ယောက်တည်းဖြစ်သည့်အတွက် ကလေးမလေးအားအဖော်ခေါ်အိပ်ရသည်။

ဆရာမကြီး

ရှင့်

မျက်နှာမကောင်းဘူးနော်။ဘာဖြစ်နေတာဘဲ။ဗိုက်ကိုလည်း ဖိထားတော့။

ဟုတယ်ကွယ်။ Menstruation ရာသီလာနေတော့ အောင့်နေတာ။အရင်ကအဲ့လိုမဟုတ်ပါဘူးကွယ်။အခုကျမှ။

ဒါဆို ဆေးခန်းသွားရအောင်လေ ဆရာမရယ်။တော်ကြာပိုဆိုးနေမယ်။

အေး သက်သာမလားစေင့်နေတာ မသက်သာတော့ သွားရတော့မှာပေါ့။
ကျောင်းစောင့်ဦးလေးကို ဆိုင်ကယ်နဲ့လိုက်ပို့ပေးဖို့ပြောပေးပါအုံးကွာယ်။

ကျွန်မလိုက်ခဲ့ပေးမ်လေ။
ရတယ်ရတယ်။
ကလေတွေကိုသာ ကြည့်ထား‌ပေးနော်
ဟုတ် ဆရာမကြီး။

ဦးလေးထွန်း ဆေးခန်းသွာပြရအောင်။
ဆရာမကြီး ကျွန်တော်တို့ဆေးခန်းကဆရာမက ကျမလာသေးတော့ မရှိဘူး။
ဟိုဘက် ဆေးခန်းသွားပြမှရမယ်နဲ့တူတယ်။
ဟုတ်ကဲ ဘယ်ဖစ်ဖစ်ပါ။

ဆရာမ ဆရာမ
ရှင် ဟုတ်ကဲ့ ဦးလေး ဘာဖ်ြလို့ပါလဲရှင်
ကျွန်တော်တို့ ဆရာမကြီး ဗိုက်အောင့်နေလို့ပါ။
အော် ဟုတ်ကံ။
လှမ်းကြည့်လိုက်သည့်အခါ အဖြူရင်ဖုံခတိုလေနဲ့လုံချည်အစိမ်းလေး၀တ်ဆင်ကာ ဆံထုံလေးပေါ်ရှိနှင်းဆီနီလေးသည်ပင် နေရာယူလျက်။လက်ကလေးဗိုက်ပေါ်တင်ကာ မျက်နှာလေးရှူံ့မဲ့မဲ့နဲ့သူမ။

လာပါအထဲ၀င်ခဲ့ပါ ဆရာမ။
လေးလေး အပြင်မှာစောင့်ပေးပါအုံတော်။

ကဲ ဆရာမ ဘာဖစ်ရတာတုန်း။

မင်း မင်းကို တို့သိသလိုဘဲ။

သိသလိုဘဲမလုပ်ပါနဲ့ဆရာမ ကျွန်တော့်ပါးချခဲ့တာလေ။ကျွန်တော်ကတော့မမေ့ဘူး။
မင်း မဟုတ်တာ ကိုင်မိတာကို။
ကဲ ထားပါ။အခု ဘာဖစ်တာလဲ။
ဗိုက်ကအရမ်းအောင့်နေတာ။ပီတော့ ပီးတော့ ရာသီလဲလာနေတာဆိုတော့။
ဟုတ်လား အရင်ကကောဒီလိုဖြစ်ဘူးလား။
ဟင့်အင်။အခုကကော မတရားကိုအောင့်နေလား။
Omm
အဲ့ဆို ဆေးတစ်လုံးထိုးသွားလိုက်။သက်သာလိမ့်မယ်နော်။
ဆေးထိုးရမယ် ဟုလား။
ဟုတယ်လေ။ဆရာမအရမ်းအောင့်နေတတော့ နာတာသက်သာအောင်ပေါ့။
မထိုးလို့မရဘူးလား။ဆေးဘဲသောက်လိုက်ပါ့မယ်။
ကဲ ရှင်ကဆရာမလား ကျွန်တော်ကဆရာမလား။
တို့လည်း ဆရာမဘဲလေ။
ကဲခက်တော့ခက်ပီ။
ထိုးမှရမယ်ဆိုမှ။
ဘာလဲ တို့ပါးရိုက်ထားလို့ လက်စားချေတာလား။
မဟုတ်ရပါဘူးဗျာ။
ကို့ဆီလာတဲ့ လူနာကို ပျောက်ကင်းစေရုံပါဗျ။
မသိဘူးလေ။ကဲစကားလွှဲမနေနဲ့ ဆရာမ။
ဆေးထိုးမယ်။
နာလိုက်တာကွယ်။
ညင်ညင်သာသာလေးထိုးပေးတာပါဗျ။
မသက်သာရင် ပြန်လာပြနော်။
မင်းအသက်ဘယ်လောက်ရှိပလဲ။
25နှစ်။ဘာလုပ်ဖို့လဲ။
အော် ငယ်သားဘဲ။အလုပ်သေချာလုပ်အုံး။ဂရုစိုက်ပြီး။လူ့အသက်တချောင်းနော်။
ဘာလဲ စိုးရိမ်တာလား ။
စိုးရိမ်ရတာပေါ့။အခုတို့ကိုထိုးပေးတဲ့ဆေးကဘာမှန်းမသိနဲ့။
ယုံကြည်လို့လာပြတာမဟုတ်ဘူးလား
ဟုတ်ပါဘူးတို့ရွာမှာ ဆရာမမကျသေးလို့ ဒီဘက်ရွာကိုလာတာ။မင်းမှန်းသိရင် မလာပါဘူး။
ကျွန်မပြောလိုက်မိသည့် စကားကြောင့် ထိုကလေးမ မျက်နှာလေးညှိုးသွားသိကို သတိပြုမိလိုက်သည်။
အဲ့ဆိုလည်း နောက်မလာနံတော့ပေါ့ဗျာ

စတာပါ တို့က
Omm
ရော့ ဒီဆေးကိုအစာစားပီးမှသောက်နော်။
ဒါ ကျွန်တော့်ဖုန်းနံပတ် တစ်ခုခုဆို ဆက်ပေ့ါ
Omm

ကဲသွားလို့ရပီ ဆရာမ။
ဟုတ်ကဲ့။ဒါဆို တို့သွားပြီနော်။

သူမကျောပြင်လေးအား ငေးရင်း
အန်တီရယ် အန်တီကို ကျွန်မ ချစ်မိနေပီ။တခါမှ မချစ်ဘူးတဲ့အချစ်တေနဲ့ပေါ့

Hmue
နောက်ကျသွားလို့ sorryနော်။တောက်ပိုင်းတေမြန်မြန်up ပေးပါ့မယ်။