Zawgyi
° Beauty - a thing seldom seen. it can be only found if someone is sharing your soul with you.
"အလွတရားတစ္ခုကို ဖန္တီးဖို႔အခ်ိန္အၾကာႀကီးႀကိဳးစားယူရတယ္ ပတ္ခ္ေဆာင္ဟြန္း"
အဲ့ဒီအခ်ိန္တုန္းကသာ ပတ္ခ္ေဆာင္ဟြန္းဆိုတဲ့သူက ပ်ိဳးခင္းေတြၾကားထဲမွာ စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႕အလုပ္လုပ္ေနရင္း စကားေျပာေနတဲ့ အေမ့ရဲ႕စကားေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာနားေထာင္ေနခဲ့ရင္ ေကာင္းသားေနာ္။
ဒါေပမဲ့လည္း သူ႕အျပစ္မဟုတ္ပါဘူးလို႔ပဲ ေျပာရမွာေပါ့။ သူအဲ့ဒီအခ်ိန္ေတြတုန္းက နားလည္တတ္တဲ့အ႐ြယ္မွ မဟုတ္ခဲ့ေသးတာပဲကို။ သူနားလည္တတ္တဲ့အ႐ြယ္မွာလည္း သူ႕ကိုနားလည္ေအာင္ေျပာျပေပးတဲ့သူ မရွိခဲ့ဘူး။ အဲ့ဒီေတာ့ အသက္ႏွစ္ဆယ္အ႐ြယ္ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကို ဘဝသင္ခန္းစာတစ္ခုအေၾကာင္းနားလည္သြားေအာင္ ကံၾကမၼာကိုယ္တိုင္ကပဲ အမွတ္တရလက္ေဆာင္တစ္ခုေပးရင္း ေျပာျပေပးခဲ့တယ္။
အခ်ိန္အၾကာႀကီး အေမ့ကိုစကားေျပာၿပီးတဲ့အခါ ေနာက္ဆုံးအေခါက္ႏႈတ္ဆက္ရင္း အေမ့အတြက္ယူလာတဲ့ မာရီဂိုးပန္းစည္းေလးကိုေပးခဲ့ၿပီး အမွန္တရားေတြဆီကေနထြက္ေျပးလာခဲ့မိျပန္တယ္။
ၾကည္လင္ေနတဲ့မိုးေကာင္းကင္မွာ အနီေရာင္ၾကယ္တစ္လုံးတည္းကသာမင္းမူထားၿပီး အလင္းဓာတ္၊ အႏြေးဓာတ္ျဖန့္က်က္ရင္း ႏြေရာသီကိုအစြမ္းကုန္ပုံေဖာ္ေနခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ သူ႕ဘဝရဲ႕ႏြေရာသီကေတာ့ျဖင့္ ပူေဆြးမႈေတြကိုပဲ အသားေပးၿပီးျခယ္သထားတဲ့ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္လိုပဲ။ သူမလိုခ်င္ဘဲရခဲ့တဲ့ အက်ည္းတန္အမွတ္တရတစ္ခု။ ဒါေပမဲ့ သူနားလည္သင့္သေလာက္ေတာ့ နားလည္ခဲ့ပါတယ္။ လူ႕ဘုံအေၾကာင္းအျပည့္အဝနားလည္သြားခဲ့ရင္ေတာင္ အေမကသူ႕ကိုအဲ့ဒီအေၾကာင္းေတြ ေျပာျပေပးလို႔မွမရေတာ့တာပဲ။
အလင္းေရာင္က်တဲ့ေနရာမွာ သန့္သန့္ျပန့္ျပန့္ေလးထားေပးထားတယ္။ ေရလည္းသတိတရနဲ႕ေျဖးေျဖးခ်င္းစီေလာင္းေပးေနတာပဲ။ ဘာေၾကာင့္ ဒီအသက္ရွင္မႈေလးတစ္ခုျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ေတာင္ သူမလုပ္တတ္ရတာလဲ။ ညွိုးႏြမ္းေနတဲ့ အပင္ေပါက္ေလးအတိုင္း ပတ္ခ္ေဆာင္ဟြန္းရဲ႕မ်က္ႏွာက အပင္ေပါက္ေလးကိုၾကည့္ရင္းဝမ္းနည္းေနတယ္။
