Gün Işığım

İlk Adım

Sabah erkenden kafeye gittim. Etrafı düzenledim müşterilerimiz tarafından en çok beğenilen yaklaşık on çeşit pasta yaptım zaten bu benim ilgi alanımdı çok küçük yaşta buna başlamıştım. Devamlı müşterimiz olan Pınar Hanım aynı zamanda Emir'in öğretmeniydi, içeri girdi ve her zamanki güleç yüzüyle:

-Günaydın Açelya, dedi.

Sanki bir an için her şey eskisi gibiymiş gibi geldi.

-Günaydın, Pınar Hanım nasılsınız?

-İyiyim umarım sende iyisindir, annen ve babanın ölümü beni çok üzdü gerçekten ama onlar çok şanslı insanlar sizin gibi güzel iki evlada sahipler. Açelya biliyorum kolay değil fakat hayat engellerle doludur, sen akıllı bir kızsın bunun üstesinden geleceğini biliyorum. Çevrendeki insanlara karşı dikkatli ol unutma kimse senden güçlü değil. Emir'in iyi olmasını istiyorsan önce sen iyi olmalısın ,dedi.

Ve bana sıcak bir şekilde sarıldı.

-Teşekkür ediyorum, tavsiyeleriniz benim için çok önemli sizi görmek beni mutlu ediyor.

-Önemli değil tatlım umarım daha çok görüşürüz, dedi ve işe gitmek üzere yanımdan ayrıldı.

Birkaç saat sonra içeriye giyimiyle dikkat çeken, koyu kırmızı gömlek ve cebinde sarı bir mendil olan yirmili yaşlarda bir genç girdi. Masasına gittim ve

-Hoşgeldiniz, diyerek menüyü uzattım.

-Hoşbuldum yalnız... Ben dün telefonda iş ilanı için arayan kişiyim müsaade ederseniz burada çalışmak istiyorum, dedi.

Aceleci tavrını anlamak zor olsa da bir süre bekleyip dayanamayıp sordum.

- Kusura bakmayın ama burada çalışmak için neden bu kadar aceleci davrandığınızı anlayamıyorum.

- Asıl siz kusura bakmayın kendimi ifade etmekte hep güçlük çekerim zaten. Bir süredir işsizim aslında doğruyu söylemek gerekirse belkide cebimdeki son parayı da otobüse harcadım, benim paraya ihtiyacım var vereceğiniz maaşın miktarı önemli değil. Geçici olarak kaldığım evden de kirayı ödeyemediğim için çıkartıldım. Yanlış anlamayın sizden kalacak yer istemiyorum burada çalışmama izin verin yeter.

Bu sözlerine inanmak istesem de giydiği şu kıyafetlerin özenli ve titiz duruşuyla çatışıyordu. Ama yinede kafeye hemen bir yardımcı almam gerekti ve benim şartlarımı kabul edecek kriterde pek insan bulamayacağıma emindim.

-Tamam işe başlaya bilirsiniz hemen şimdi ama bunu isteyip istemediğinizden pek emin değilim. Yakın bir zamanda anne ve babamı kaybettim ve kafeyi ilk defa dün açtım. Birikmiş bir param olduğu söylenemez kafe ne kadar işlerse sizde o kadar kazanırsınız, yatacak yeri sorun etmenize gerek yok burada kalabilirsiniz tabi rahat ederseniz. Hem sabahları kafeyi açmak daha kolay olur. Haftanın üç günü öğlene kadar dersim var o yüzden ben geç geleceğim. İşte şartlarımız bunlar ne oldu yoksa vazgeçtin mi? Tahmin ettiğim gibi desene.

-Öncelikle aileniz için çok üzüldüğümü bilmenizi isterim. Yalnız tahmininiz doğru değil küçük hanım ben işi kabul ediyorum şartları ne olursa olsun kabul ediyorum buna ihtiyacım var.

-Doğrusu beni şaşırttınız... O zaman "Kafe Riva" ya hoşgeldin.

- (Tatlı bir gülümseme :))