Gün Işığım

Bir Yerlerden Başlamam Gerek

Bir hafta sonra...

Evde Emir, ben ve Aslı Hanım'la beraber kalıyorduk. Emir o günden beri konuşmamıştı. Doktor anne ve babamın ölümünün kardeşimin üzerinde bir travma etkisi yarattığını, konuşana kadar terapiye devam etmemiz gerektiğini, beklemekten başka çaremiz olmadığını söylemişti.

Aslı Hanım'ın birkaç haftalık çalışma süresi dolmak üzereydi, parasıyla işini yapan ve mantığıyla hareket ettiğinden duygularına yer vermekten kaçınan biriydi. Kardeşimin durumuna üzüldüğünü söylesede birkaç hafta sonra bizim yanımızdan ayrılmaya kararlıydı. İşini iyi yapmasından olmalı ki her yerde en yüksek maaşla çalışan bakıcı olma hakkı ona tanınıyordu.

Bense gücümü toplamalıydım. Belkide tek başıma olsam bunu yapamazdım ama kardeşimin o halini gördükten sonra bir yerlerden başlamam gerektiğini düşündüm. Evden çıktım derse gitmek için yürümeye başladım, komşularımızın bana acıyan gözlerle bakmasına alışmıştım. Taziyeden sonra hiçbiri eve dahi gelmemişti.

Bizim tek hayatta kalan akrabamız dayımdı onla da pek samimi değildik, en son birkaç yıl önce iş dolayısıyla Muğla'ya geldiğinde görüşmüştük. Bir haftadır telefona cevap vermediğinden annemin ölümünden haberi bile yoktu, geç olsa da o gün bana geri döndü. Durumu ona anlattım, en yakın zamanda Muğla'ya geleceğini bir ihtiyacım olursa ondan isteyebileceğimi söyledi. Ve telefonu kapattı.

Bu arada okula gelmiştim. Aynı acıyan gözlerle yine karşı karşıyaydım, beni baştan aşağıya kadar inceleyen insanların fısıltıyla konuşmalarını duyuyordum. Bu bakışlar karşısında sanki nefes alamıyordum kaçacak hiçbir yerim yoktu. Derse odaklanamıyordum çıktım ve bir haftadır açılmayan kafemizden içeri girdim, annemin kurabiyelerinin kokusu burnuma geliyordu. Göz yaşlarıma hakim olamadım, güçsüzdüm çok güçsüz. Takındığım bu tavır sadece annemle babam içindi, kardeşimin iyi olması için. Ama yapamıyordum, nereden başlayacağımı bilmiyordum. Bugüne kadar hiçbir sorumluluğum yoktu ve birden kocaman bir yük omuzlarıma yüklenmişti. Zayıf bir ruh bunu nasıl taşırdı? Nasıl üstesinden gelirdi?