Bir İntikam Kanı

Bölüm.4

🩸Kara damlayan kan acıyı hissetmesini sağlamıştı.🩸

Kardelen 9, bahçede neşeyle koşuyor nefes almakta zorluk çekiyordu. Mutluydu küçük bir çocuğun herşeyi unutması bu kadar kolaydı işte. En yakın arkadaşı Onur hemen arkasından Kardeleni kovalıyor, yakalarsa ona yapacakları hakkında tehditler savuruyordu.

" Kardo dur artık. Elimi uzatsam saçlarını tutacak kadar yakınındayım, tutarsam çekerim."

Kardelen korkuyla saçlarını ününe alıp daha hızlı koşmaya başladı. Bu sefer elini uzatsa tutamazdi saçlarını, hem tanıyordu arkadaşını tutsa da cekmezdi ki, acıtmazdı canını.

Onur'un çok sevdiği arabasının üstüne basmış kırmıştı yanlışlıkla. Bile isteye yapmamıştı ama Onur arabasını o halde görünce hemen kovalamaya başlamıştı Kardeleni.

Artık kısa sıska bacakları yüzünden koşamıyor, ayakta bile duramıyordu. Onur için de çok üzülmüştü. Zaten iki tane oyuncağı vardı ve birini Kardelen kırmıştı. Korkudan, üzüntüden ve bacaklarının ağrısından yere oturup ağlamaya başlamıştı.

" Be-ben isteyerek yapmadım, yerdeydi görmedim vallahi görmedim." Kardelen hıçkıra hıçkıra ağlıyor bir yandan da kendisini ifade etmeye çalışıyordu.

" Kardelen ağlama, ben seni arabayı kırdığın için kovalamıyordum ki. Arabanın camı botuna battı, dur da onu çıkaralım diye bağırdım sana ama duymadın beni."

Kardelen ıslak gözleriyle en sevdiği ve tek arkadaşı olan Onur'a baktı. Onur da onun gibi yere oturmuş Kardelen'in botunu çıkarmaya çalışıyordu. Arabayı kırdığı için değil ayağı kanamasın diye kovalamıştı onu.

" Kardelen bu botu sana kim giydirdi. Neden bu kadar çok sıkıyorlar anlamıyorum ya. "  Onur da sinirlenmişti. Ufacık kalbinde bir tek Kardo'su vardı onun henüz onbir yaşındaydı ama Kardelen için üzülüyor onun için endişeleniyordu.

" Kardelen sen sakın buraya bakma tamam mı ayağa da kalkma ben Ayşe ablayı çağırıp gelicem hemen. " Onur korkuyla konuşuyordu Kardelen'in oraya bakmasını istemiyordu ama Kardelen çok meraklı ve inatçı bir kızdı. Ona yapma denilen herşeyi yapardı.

Bottan kurtulmuş ayağına bakınca kara damlayan kanları gördü. Canı çok tatlıydı onun, camın battığında hissetmemişti ama ayağından damlayan kanı görünce bütün acıyı hissetmişti. Zaten akmakta olan göz yaşları daha da hızlandı. Kara damlayan kan acıyı hissetmesini sağlamıştı.

" Kardelen bakma dedim ya sana kızım neden bakıyorsun. Kanı görene kadar hissetmedin de kanı görünce mi acıdı canın. Dur burda Ayşe ablaya söyleyim."

Onur Ayşe ablasını da alıp Kardelen'in yanına gelmişti. Ayşe ablalarını çok severlerdi. Ne zaman biri birşey dese onları tek savunan kişi Ayşe abla olurdu. Müdüre hanım gelip çocukları azarlar bağırıp giderdi. Ayşe abala da işinden olmamak için alttan alttan müdüre hanıma ayar veriri gönderirdi.

Ayşe abla Kardelen'in pansumanı'nı yapmış yatağına yatırmıştı, uyku saatleri de gelmişti hem. Onur Kardelen'in kaldığı odada kalmıyordu, müdüre hanım yasak koymuştu. Onlar artık büyümüş kızlar başka bir odada erkekler de başka bir odada kalacaktı. Ama Kardelen daha büyümemişti ki, ayağına hala cam batıracak kadar küçüktü.