Hayal Kırıklığı | Yarı Texting

0.1

Başlama tarihinizi alabilir miyim?

Umarım sevdiğiniz bir kurgu olur, şimdiden iyi okumalar 🤍

----------

Sıkıntıyla ofladım ve elimde ki kalemi sıraya bırakıp arkama döndüm.

"Knk ben hiç bir şey anlamıyorum ya!" Diye yakındım

"Knk diğer ders sınav var çalışman lazım" dedi Zeynep kafasını bile kaldırmadan

"Offf, çalışmayı hiç sevmiyorum ya!" Deyip önüme döndüğümde kapının çalmasıyla hızla kafamı o yöne çevirdim

İçeriye nöbetçi öğrenci girdiğinde sınıfta ki bir iki kişi hızla ayağa kalkıp nöbetçi öğrencide ki kağıdı almaya çabaladı. Ama dediğim gibi sadece çabaladı.

"Geçin yerinize!" Diye seslenen kuran- ı kerim hocamızla hepsi yerine geçti

Nöbetçi öğrenciden kağıdı alıp geri yerine oturdu.

"Hocam ben okuyabilir miyim?" Diyen Sema ile gözlerimi devirdim

İlla ki her şeyi kendisi yapması lazımdı.

"Sınıf sessiz olsun önce bi" dedi uyarırcasına

Sınıfımız tamamen hayvanlarla dolu olduğu için hocayı umursamayıp hala konuşmaya devam ediyorlardı. 

Son 5 dakika kaldığında arka sıralardan bir kız "Hocam birazdan zil çalacak, neden okumuyorsunuz?"

"Önce siz bi susun, okuruz" dediğinde sınıf sessizliğe bürünmüştü

Sınıfın sessiz olduğunu gören hocamız ayağa kalktı ve kağıdı okumaya başladı.

Sabırsız bir şekilde kendi adımın gelmesini bekliyordum. İlk kez kelebek sistemi ile bir sınava giriyordum. En sonunda adımın okunduğunu duymamla hemen elimdeki mürekkepli kalemle avucuma yazdım.

Herkesin ismi okunur okunmaz zil çaldığında çantalarımızla beraber sınıftan çıktık.

Gireceğim sınıf bizim sınıfın çaprazında olduğu için hemen sınıfa girip sıraları saymaya başladım. Sıramı bulunca çantamı oraya koydum ve arkadaşımın yanına gitmek için sınıftan çıktım. Tam o sırada çalan zil ile oflayarak sınıfa girdiğimde gördüğüm görüntü ile kaşlarım istemsizce çatıldı. Bu aptal da kimdi? Ve neden benim sıramda oturuyordu?

Hemen sıramın yanına gittiğimde elimi sıraya yaslayıp çocuğa dik dik bakmaya başladım. Tabii arkasında ki kız ile konuştuğu için beni fark etmemişti bile.

"Baksana sen bi bana" dediğimde bakışlarını bana çevirdi.

Yüzüne bakılınca 9 gibi görünüyordu. Ve bu demek oluyordu ki istediğim gibi konuşabilirdim.

"Şuan benim yerimde oturuyorsun" dedim sertçe

"Hayır burası benim yerim" dediğinde içimde alevlenen sinirden haberi dahi yoktu.

"16 değil mi? Benim sıram işte. Yanlış bakmışsındır. Git sınıfına bak gel" dediğinde saf saf yüzüme bakmakla meşguldü

"Belki sen yanlış bakmışsındır"

"Hoca okudu, hoca mı yanlış okuyacak."

"Olabilir" dediğinde saçını başını yolma isteğimi bastırmaya çalışıyordum

"Sen de bak ama şunu söyleyeyim burası benim yerim" deyip hızla sınıftan çıkıp bizim sınıfa girdim. Masanın üzerinde ki kağıttan sırama baktığımda 16 olduğunu görmemle sinir bozucu bir şekilde sırıttım.