ყელსაბამი{მიმდინარე}

8

*jungkook*

მისი მონაყოლის შემდეგ გავჩუმდი.

-კარგი... მადლობა ჩემი ჭრილობების დამუშავებისთვის,
მე უნდა წავიდე,  თქვა და საწოლიდან წამოდგომა დააპირა.

მე-არა,მე შემიძლია დაგეხმარო.

"რაში დამეხმარები?
დაბნეულმა იკითხა,

- სეჰუნთან დაკავშირებით მე შემიძლია დაგეხმაროთ
თუ მეტყვი კონკრეტულად რა მოხდა
თქვენ შორის მას შემდეგ რაც წახვედით.
- გაბრაზებული იყო...გაბრაზებული
იმის გამო, რაც მას ჩემმა მშობლებმა უთხრეს.
მას ეგონა, რომ ამ ყელსაბამის ყიდვა იყო გზა ჩემთან მისასვლელად და ეს ნაწილობრივ მართალიც იყო, მაგრამ მე შევეცადე ის დამერწმუნებინა რომ ამ ყელსაბამის ყიდვა ზედმეტი იყო
და მას ეს არ უნდა გაეკეთებინა ამიტომ მე გთხოვე რიმ მის მაგივრად  გეყიდა. მაგრამ ჩემი მშობლები მართლა გაბრაზდნენ, რადგან
გარიგება დადეს, ის აძლევს მათ
ის აძლევს მათ შეუდარებელს ისინი კი მას ჩემ თავს.

მე-შენ ამაზე ლაპარაკობ
ასე ... უემოციოდ?

არვუციდუ რა უნდა მეთქვა მისთვის.

-ვგულისხმობ, შენმა მშობლებმა ფაქტიურად გაგყიდეს
იმ ძვირფასი სამკაულისთვის, შენს ადგილას რომ ვიყო ასეთი  რეაგირება არ მექნებოდა.

-უბრალოდ მიჩვეული ვარ.

მე-მაგრამ როგორ მოხვდი მაშინ
შუა გზაზე?

-როცა მანქანაში ვიყავით, ვცადე
მასთან მოლაპარაკება მე მას ყველაფერს მივცემდი იმ ფულს რაც მან ჩემზე დახარჯა ამის სანაცვლოდ კი გამიშვებდა, მაგრამ აშკარად გაგიჟდა ამის გამო
რაც მე ვთქვი, მან გამარტყა,

ცრემლებს ვერ იკავებდა

-იქიდან თავის დაღწევის ერთადერთი გზა იყო
მანქანიდან გადმოხტომა.

როდესაც ეს თქვა თვალები გამიფართოვდა.

-არ მითხრა, რომ მანქანიდან გადმოხტი როცა მართავდა