#მარია#
მარია-ვწუხვარ
თქვა გოგონამ და თავი დახარა არ სურდა მისი გამჭოლი მზერისთვის ეყურებინა.
იუნა-დიახ შენ უნდა წუხდე.
ჩაიცინა მან და თან თვალები გადაატრიალა.
ჯკ-რა არა! იუნა,შენ კარგად იცი რომ მასთამ ვალში ვართ.
ჩაილაპარაკა,აშკარად გაკვირვებული იყო შეყვარებულის ასეთი სიუხეშით.
იუნა-მაგრამ ეს არნიშნავს იმას რომ ,მას აქვს შესაძლებლობა იცხოვროს აქ ჩვენთან ერთად.
ბოლო წინადადება ხაზგასმით თქვა
იუნა-არმესმის როგორ შეგიძლია უცხოს ასეთი რამ შესთავაზო
ჯკ-დიახ ასეა,მე ვარ დამნაშავე რაც მას დაემართა და მე ვიზრუნებ შედეგებზეც.
იუნა-აჰჰ რაც არის
ჩაიცინა და ოთახუდან გავიდა
-როფორც ადრე ვთქვი...დისკომფორტს შეგიქმინით.
ჩურჩულით ვთქვი და ხელებს დავხედე.
-ეს ჩემი სახლია და მე სრულიად კარგად ვგრძნობ თავს,თან მცირედია რისი გაკეთებაც შენთვუს შემიძლია.და რაც შეეხება მას ისიც მალე შეეჩვევა, ვერაფერს ვერვხედავ ცუდს თუ რამდენიმე დღე აქ დარჩები.
-რამდენიმე დღე?
თვალები გამიფართოვდა ნამდვილად არმიველოდი ამას
-დარწმუნებული ხარ რომ ის ამას შეეგუება?და თქვენ მოგვარდებით?
#ავტორი#
ჯკ-დიახაც
ჩაიცინა და გოგონას გაკვირვებულ სახეს უყურებდა რომელიც ძალიან საყვარლად გამოიყურებდოა.
-თამაც არანაირი სირთულე არარის
მარია-ძალიან თავსაჯერებული ხარ
გოგინასაც სურდა მასაავით ძლიერი და დამოუკიდებელი პირივნება ყოფილიყო
-როდესაც იმ მანქანაში ვიჯექი,უკვე წარმოდჰენილი მქონდა ჩემი დაკრძალვა და ვისდავის დაპატიჟებდნენ.
ბიჭმა ჩაიცინა გოგონას ასეთი ფიქრების გამო
ჯკ-ეს ღამე რომ არყოფილიყო შენს ცხოვრებაში, როგორ მოიქცეოდი?
YOU ARE READING
ყელსაბამი{მიმდინარე}
أدب الهواةთუ ვინმე გეტყვით, რომ იმ ღამეს შენმა მშობლებმა შენი გაყიდვა გადაწყვიტეს, არ რ დაიჯერებ ამას, ვერ იჯერებდი როგორ შეიძლება საკუთარმა მშობლებმა ასე გაგწირონ. მაგრამ ყველაფერი შეიცვლება როცა შეხვდები ჯონგუკს, ვინც შენში განსაკუთრებული ადამიანი დაინახა.
