Kissing The Forbidden (Monte Casa Series 2)

Chapter 11

Hi! Long time no see! After two years! Happy Valentine's day! (⁠^⁠^⁠)

***

Kinabukasan, agad kong sinabihan si David  na aalis na ako. He wasn't really sure at first whether to let me go home alone or not. Pero napilit ko naman siya. It's not like I don't want to stay in his home, ayaw ko lang kasing malaman ni papa hehe.

"Are you sure about this? I can drive you to your destination." Pag-alok sakin ni David .

Kumakain kami ng sunny side up egg tsaka ham at fried rice na rin. Tumango-tango lang ako sa kaniya. "You don't need to worry. Kaya ko naman sarili ko. Besides, medyo malapit lang dito ang lugar namin. I know how to commute naman."

He sighed and nodded. Kumalma naman ang puso ko ng makitang um-oo na siya. "Ganito na lang," ibinaba ko ang gamit kong kutsara't tinidor at nakipagtitigan sa kaniya. "Sasakay ako ng cab, ikaw papara para masigurado mong safe ako? Okay?"

David  nodded once again. Ngumiti ako at kumain muli.

After that, naligo ako at nagsuot lang ng isa sa binili ko kahapon sa mall. Maong straight pants, cream colored long sleeved, and the short heeled-boots. I smiled at David  when I came out of the bathroom. He's been waiting pala.

"Let's go na." I said and hold his arm to pull him. He just let me hold his arm.

Pagkalabas namin ng unit niya ay agad kaming naghanap ng taxi. Mabuti naman ay mayroong dumadaang taxi sa may parte ng building na 'to. Pumasok na ako habang kumakaway may David . "Dadaanan ko muna si papa sa hospital, bibisitahin ko din kasi kapatid ko." Pagpapaalam ko. Sinabi ko na rin naman sa kaniya ang kondisyon ng kapatid ko.

He nodded. He held my hand once again and closed the door. Binuksan niya pa ang passenger seat, 'kala ko nga sasakay eh. Bibigay lang pala 'yung cash at maghahabilin. Natawa na lang ako sa likod at tiningnan siya.

Habang papaalis ang taxi, nakikita ko siyang nakatayo habang nakatanaw sa kotse. Kumaway ako at ngumiti.

Bumuntong-hininga ako at sinabi sa driver and address.

Habang nasa biyahe ay napaisip ako kung anong nangyayari sa mama ni David  at kay papa. Is there something I, I mean, we, should be worrying about? I don't think it's just a simple misunderstanding. I want to ask my father but… I don't think he'll answer.

Siguro naman walang ginawang masama si papa hindi ba?

Umiling na lang ako at tumingin sa tanawin sa labas. Pagkatapos ng ilang minuto ay bumaba ako sa taxi at dumiretso sa loob ng hospital. Pumunta ako sa floor ng kwarto ng kapatid ko at naabutan si ate Almira na pinupunasan si Airra. Si papa ay tulog sa may sofa sa left side habang si kuya Henry ay naghahalungkat sa dala nilang travel bag.

“Good morning!“ Masigla kong bati at humalik kay ate Almira. Kumaway ako sa kapatid niya at hinalikan sa cheek ang natutulog kong tatay. Tumabi ako kay ate at tinulungan siyang palitan ng damit ang kapatid.

“Kamusta naman siya?“ Tanong ko at binihisan ng dress ang bata. “Ngayon lang ulit ako nakabisita. Mamaya papasok ako ulit doon sa shop kaya hindi rin ako magtatagal dito.“

Umupo si ate Almira at hinawakan ang kamay ni bunso. “Maayos naman, good thing she's recovering. Dati halos buong kwarto niya sterile at dapat nakagloves tayong lahat at naka-safety clothes dapat. We should be thankful na nakakasama na natin siya kahit ganito lang.“

Sumang-ayon naman ako. Ilang months na rin ang nakalipas noong napasok siya sa ER. As of now, we're just going to wait for her to wake up. I miss her na. We all miss her.

After little while, papa woke up and greeted me. I smile at him, looking so innocent despite the fact that I just lied to him. I think I need to thank Vaughn a hundred million times.