ჯიმინი და ნამჯუნი საცეკვაოდ გავიდნენ თუმცა ჰოი საოცრებავ
უეცრად ჯონგუკი გამოეცხადათ
-ჯიმინ!
-ამმ...ჯონგუკ ძამიკო..
-ძამიკო?!
-აჰ ანუ ეს არის ჯონგუკი?
-ხო ნამჯუნა ეს ჩემი ძამიკო ჯონგუკია
სახეს მამჭავდა ჯიმინი,მიხვდა რომ ახლა საშინელ მდგომარეობაში ჩავარდა
-ჰმმ ძამიკო?მე მეგონა შენი მამიკო ვიყავი- ჩასმირკა ჯონგუკმა
-რაა??-პირი ბოლომდე გააღო გაოცებისგან ნამჯუნმა
-ჯონგუკ რეებს ბოდავ ძმაო-უხერხულად ჩაიღიმა ჯიმინმა
-რატომ რა გუშინწინ ბევრს კვნესდი მამიკო მამიკოო და ეხა ძმა გავხდი ხო?-თვალი ჩაიკრა ჯონმა
-ისაა რატო იტყუები?მე ნამჯუნი მომწონს-ჯიმჯნი ნამჯუნს გადაეხვია,ახლა ჯონგუკი გაბრაზდა ჯინმა კი აქ კაი არაფერი მოხდებაო და გაიქცა
-ჯიმიინ!!!-ჯონგუკმაც ჯიმინს ხელი დაავლო და რესტორნიდან გაათრია,მანქნააში ჩააგდო და სახლში წაათრია ,ნამჯუნს კიდე მთელი სუფრა შერჩა გადასახდელად
-ჯიმინ რამდენს ბედავ?!!!
-რა ჯანდაბა გინდა?
-ანუ შენი ძმა ვარ ხო?
-ხო!
ჯონგუკი უცებ დააცხრა ჯიმინის ტუჩებს,ჯიმინს პინში ანა შეუსრიალა და წრეების ხაზვა დაიწყო
-ჯ..ონ
-ჩშშ...
ჯიმინი ცდილობდა მოეცილებინა ჯონგუკი მაგრამ არ გამოუვიდა
-ჯონგუკ გთხოვ ბავშვი...
-ექმის ველაპარაკე ჯერ შეიძლება ბავშვს არაფერი მოუვა ძ ა მ ი კ ო
ჯონგუკმა კვლავ განაგრძო ჯიმინის ტუჩებისსა და ენის დაგემოვნება
ჯიმინს პერანგის ღილები შეუხსნა და ახლა მისი კისრისა და მხრების დაკოცვნა დაიწყო,ნელნელა მიიწევდა ქვევით,მუცელზე რამოდენიმე სველი კოცნა დაუტოვა,თავის სახეს ბოლომდე ასრულებდა
___₾_₾________
ოპაააააააააააა
