მ..ე მე არ ვიცი...-დაიბნა ჯიმინი-მხოლოდ ბავშვების გამო-თითი გაუწოდა იუნგის, იუნგიმაც ბეჭედი გაუკეთა და ჰოი უცებ შემოიღო კარები და შემოვიდა ჯონგუკი
-გილოცავთ-უემოციოთ თქვა და საძინებელში წავიდა
-ჯიმინ მიდი ბარგი ჩაალაგე და ჩემთან წავიდეთ, კარგი?
-კარგი
ჯიმინი ოთახში ავიდა თუმცა ჯარები ჩაკეტილი დახვდა
-ჯონგუკ?
-მოიცა გავაღებ-ისევ ეს ცივი ხმა
ჯონგუკმა კარები გააღო და ჯიმინმა ბარგის ლაგება დაიწყო,ცრემლებს ძლივს იკავებდა ორივე,სამწუხაროა..სამწუხაროა რომ ჯონგუკი ამას აკეთებს
ჯიმინი ჩალაგებას მორჩა და უკვე ოთახიდან გადიოდა
-ჯიმინა!
-გისმენ
-თავს და ბავშვს გაუფრთხილდი
-კარგი...
ჯიმინმა დატოვა იქაურობა იინგისთან ერთად და მანქანაში ჩაჯდა,ჯონგუკი მათ უყურებდა ფანჯრიდან და ტიროდა,იატაკზე გაწვა და ტიროდა,ოთახში ყველაფერი დალეწა,საწოლსაც კი ფეხი მოამტვრია(ცხენის ძალები მოაწვა)
ამავე დროს მანქანაში
-იუნგი!
-გისმენ..-გაიღიმა ბიჭმა
-ასე უეცრად რატომ მოხვედი?
-ხომ გითხარი არა,გადაწყვეტილება მივიღე
სიჩუმე
-ჯონგუკმა გითხრა არა?
-...
-მიპასუხე!
-...
-მან გითხრა ხო?გთხოვ სიმართლე მომიყევი
-დღეს ჩემთან მოვიდა,თქვა რომ ასე უბედურს ვერ გიყურებდა და ფული შემომთავაზა რათა შენ ბედნიერად გეცხოვრა...-თავი ჩახარა იუნგიმ,ჯიმინი კი უკვე ტიროდა,მისი ბაგეების უკვე გაეჟღინთა ცხელ,მარილიან სითხეს
-უკან დამაბრუნე-ამოისლუკუნა
-მაგრ...
-უკან დამაბრუნე,გთხოვ...
იუნგიმ მანქანა უსიტყვოდ მოაბრუნა და კვლავ ჯონგუკის სახლისკენ აიღო გეზი
___________
ესეც ახალი თავი მოკლეა მარა სავარაუდოდ გვიან დავდებ კიდე
