დანარჩენი გზის მანძილზე ხმა რაცერთ ამოუღია,მანქანის ხმას მხოლოდ ჯიმინის ქვითინი ფარავდა
***
-ჯიმინ გაიღვიძე მივედით-თბილად თქვა ჯონგუკმა და თავზე ხელი გადაუსვა ჯიმინს,ჯიმინმა კი გვერდი იბრუნა,გუკმა ამოიოხრა და ბიჭი ხელში აიტაცა,ოთახში შეიყვანა და საწოლზე დააწვინა,შემდეგ კი თავის საწოლზე წამოწვა და მოიკუნტა
***
-გუკ,ჩამეხუტე-ჯონგუკის ლოგინზში შეფოფხებულა ჯიმინი თვალების ფშვნეტით,ჯონგუკმა ნამძინარევად წამოყო თავი
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
-მოდი აქ-ნელა უთხრა და ხელები გაშალა,ჯიმინიც ნელა მიფოფხდა და ხელები მოხვია,ასე წამოწვნენ
-გუკიი გთხოვ მაპატიე,შევცდი უბრალოდ მეგონა მიყვარდა,თუმცა ასე არ იყო -არ გინდა ჯიმინ!აღარაფრის მოსმენა არ მინდა უბრალოდ ისე მოვიქვეთ როგორც ვთქვით -ჯონუკის ტონში სიცივე იიგრძნო ჯიმინმა და ტირილი მოუნდა,ჯონგუკს უფრო მაგრად ჩაეხუტა და მისი სურნელი შეიგრძნო ისევე როგორც ჯონგუკმა
-გუკ გძინავს?-ჯონგუკაა როგორც ჩანს სძინავს თორემ აუცილებლად გასცემდა ხმას,იფიქრა ჯიმინმა,ჯონგუკის სახესთან თავისი სახე მიიტანა ახლოს და ნელა აკოცა,მისდა გასაკვირად კოცნაში აჰყვნენ,დაახლოებით 2 წუთი კოცნიდნენ რადგან ჯონგუკმა კოცნა გაწყვიტა
-მაპატიე ჯიმინ-ჩაიჩურჩულა და საწოლიდან ადგა,ჯეიმს ტირილი აუტყდა,საბანი თავზე გადაიფარა და ტირილი მორთო
ჯონგუკი მანქანაში ჩაჯდა და სადღაც წავიდა ამასაც მალე გავიგებთ
****
-ვინ არის?-ჯიმინმა კატები გააღო და გაშეშდა -ჯიმინ... -ი..იუნგი? -ჯიმინ გთხოვ მაპატიე,ბევრი ვიფიქრე და ახლა დარწმუნებული ვარ რომ შენთან და ჩვენს შვილთან ყოფნა მსურს, ჩემზე იქორწინებ?მხოლოდ ბავშვის გამო მაინც -მ..ე მე არ ვიცი...-დაიბნა ჯიმინი-მხოლოდ ბავშვების გამო-თითი გაუწოდა იუნგის, იუნგიმაც ბეჭედი გაუკეთა და ჰოი უცებ შემოიღო კარები და შემოვიდა ჯონგუკი
