To Be With You

Chapter 5: First Date

PINAGBUKSAN niya 'ko ng shot-gun seat, laking gulat ko nang tumambad sa akin ang kumpol na mga rosas. Nakita ko na iyon noong papalapit pa lang ako sa kanya dahil naka open-air-mode ang sasakyan niya.

"Did you like it?" Tanong niya, tumango naman ako habang ang mga mata ko ay focus sa bouquet. Kinuha ko 'yon at umupo sa shot-gun seat. Umikot naman siya papuntang driver seat at may clinick para masara ang upper side ng kotse at hindi kami makita sa loob.

"Saan tayo?" Nakangiting tanong ko sa kanya. I'm really happy right now kahit na friendly date lang 'to. He gave me a bouquet! Sinong hindi matutuwa? Tiningnan ko pa ang binigay niya at nilagay sa likod, walang back seat pero may compartment pa naman na kasya sa size ng flowers.

"It's up to you, saan mo ba gusto?" For the first time in my life, hindi siya nakangisi sakin when he asked that!

"Kain muna tayo." I pouted, last na kain ko around three pa. Kailangan kong kumain mukhang mahaba-haba ang magiging adventures namin.

He nodded when I said that. We went to an Italian restaurant, gabi na at malayo ang lugar na 'to sa LU kaya kaunti lang ang kumakain.

We ordered chicken milanese with tomato sauce at naghintay.

"Marami ka atang pinagkakaabalahan lately? Hindi kita nakikita pag vacant na namin," Although I already know what he was doing. Nabalitaan ko lang 'yon kay Aeilous, hindi ko rin alam bakit niya 'ko inaupdate every time na kasama si Raze sa mga ginagawa nila.

"Did you miss me that much?" He asked me, smirking.

"As if," napairap ako.

"Whatever, Miss." Umiling siya. "I stayed at the library to study," Bigla ay sabi niya.

"And then?"

"You know how important my time is, do you?" Tumango ako. "I'm pursuing law, even though it's not my passion," nagtaka akong tumingin sa kanya, pero hindi mababakasan nang lungkot ang mga mata niya.

"Why?" Nagtanong pa rin ako.

"You're not gonna believe me if I said so..." He trailed off, at hinawi ang buhok gamit ang mga daliri niya, tumingin siya sakin. "I'm with Zid this past few days," nasabi niya nalang. He probably thinks that I already know what they're doing kaya hindi na siya nagsabi pa.

"I see," tumango ako, napalunok pa muna bago nag iwas nang tingin. Fuck, wala na 'kong matanong!

"No girls involved," tumingin ako sa kanya, nagtataka. Anong meron sa babae?

"Ang random mo naman, Attorney." Nakangising sabi ko.

"Stop calling me like that," tumawa siya. "Is that enough?" Tanong niyang muli.

"Anong enough?"

"Assurance, is that enough?" He plastered a smirking smile, and I replied 'haha, corny' did he really thinks that I'm interested, huh?

Well, I'm aware with foreign gestures kaya marahil nagbibiro lang siya. He's not foreign though nakakapunta naman siya ibang bansa. Why I know? Of course, we're in this organization. Hindi lang naman international ang puwedeng mag serbisyo.

"I'm not your girlfriend dummy!" I laughed a bit, but he stared at me and bite his lower lip.

"Oh, I forgot," muli niyang hinawi ang buhok gamit ang mga daliri at nakakalokong tumingin sakin. "Be my girlfriend then?"

"Not a chance."

We talk a lot while waiting. Hindi ko alam kung nilalandi niya ba 'ko o ano, but there was a part of me na gusto ang nangyayari. Ang lambing pa ng boses niya, malayo sa lalaki na una kong nakilala.