The world was on fire and no-one could save me but you...
Słowa naszej ulubionej piosenki puszczanej w kółko na starym odtwarzaczu są jedynym dźwiękiem ostro przecinającym gęstą ciszę utrzymującą się w naszym mieszkaniu. Od czasu Twojego odejścia wszystko odczuwam głębiej i świadomiej.
Trzymam nasze czarno-białe fotografie i kolorowe liście zbierane podczas jesiennych spacerów w dużym pudle pod łóżkiem. Czasem uchylam wieko i sprawdzam, czy nasze uśmiechy pozostały takie same - niezastąpione kaprysem upływających dni, miesięcy, lat. Uspokojona mogę trwać w świadomości, że chwila wspólnego szczęścia została uchwycona na tym skromnym kawałku papieru już na zawsze.
Mija kolejny listopad bez Ciebie.
01/11/2022
slodkiesny dziękuję bardzo za motywację i inspirację!!
CZYTASZ
kakofonia świata zewnętrznego
Poetryzbiór drabbli, krótkich opowiadań, strzępków wspomnień, nieuporządkowanych myśli, marzeń i tęsknoty, lepszych i gorszych historii o wszystkim i o niczym.
