Günler geçtikçe yakınlaşacağımızı düşünürdüm ama aksine sen bana çok uzaktın. Onlarca ortak arkadaşımız olmasına rağmen sanki hep aramızda bir duvar vardı. Kaç kez yan yana gelsekte birbirimizin gözlerine dahi bakamazdık.
Daha sonra ise kıskandığımı farkettim çevrendekiler, onlarla her konuştuğunda, onlarla her güldüğünde daha çok kıslandım. İçimde tutmak istemedim bu anlamsız hisleri.
Düşündüm Belki de hoşlanıyorumdur?
Mümkünmüydü birlikte olmamız, beni kabul eder miydin. Çok fazla soru vardı ama hiçbirinin cevabı yoktu. Akışına bırakmak istedim.
Aylar geçti ama ben sadece seninle olan ufacık bir iletişimde heyecanlanıyordum. Göz göze gelmek bile yetiyordu, ister istemez gülümser oluyordum.
Sen midoriya izuku benden tamamen habersizken bile tek bir bakışınla bu gözleri heyecanla titretebiliyordun.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
