İlk kavgamızdı, belkide farkına varmıştın o zaman çoğu şeyin ama yinede yanımda oldun. Ne zaman yan yana gelsek "ayrılmalı mıyım acaba?" Diye düşünür olmuştum ve bu ister istemez hareketlerime yansımıştı.
Sana karşı soğuk, isteksiz ve her zaman meşguldüm. Yinede bana kızmadın ama ben kendime kızıyorum izuku. Her zaman bu ilişkide en çok sevenin ben olacağını düşünmüştüm, aptalca bir heves değil de gerçekten sevindiğimi düşünmüştüm.
Ne zaman tamam bugün artık bitiriyorum diye düşünüp yanına gelsem, bana küçük tatlı süprizler yapardın ve ben sana kıyamazdım. Çünkü biliyorum izuku, sen çok üzülücektin.
Böyle devam etti bir süre, ama ben bir aptaldım. Gidip ilişkimizde bulamadığım heyecanı başkalarından aramaya çalıştım, en büyük aptallığımda buydu işte.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
