İsimsiz Mektuplar || Bajifuyu ✓

isimsiz mektuplar

Chifuyu

Bunu daha önce sevimsiz lise filmlerinde ve shoujo mangasında görmüştüm. Bunun başına gelmesini beklemezdim ama şimdi dolabının arkasına saklanıp insanların yüzümün ne kadar kırmızı olduğunu görmesini engellemeye çalışıyordum.

Gördüğüm tüm romantizm kurguydu ve başıma böyle bir şey gelmesini asla hayal bile edemezdim.

On altı yılık hayatım boyunca, hakkında bu kadar çok okuduğum sevimsiz aşk mektuplarından birini almayı hiç beklemiyordum.

Okuldaki en popüler kişi değildim ve olası hayranlarından oluşan küçük bir liste vardı, ancak hepsi kolayca yanıma gelip benle konuşabilir ya da Takemichi'den numaramı alabilirlerdi. Mektubu yeniden incelemeden önce etrafında kimsenin olmadığından emin olmak için etrafına bakındım.

El yazısı kötü ve özensizdi ve tüm dilbilgisi hatalarından dolayı birinci sınıf öğrencisinin elinden çıkmış bir mektuba benziyordu açıkçası. Mektup kısa ve tatlıydı içerik olarak, köşesinde kaplan mı yoksa kedi mi olduğunu anlayamadığım küçük bir çizim yanında da küçük bir kalp vardı.

Okul çıkışında Takemichi ve kız arkadaşı Hina ile buluşup otobüs durağına birlikte yürüdük. Sevgililer zaten kendi aralarında konuşuyorlardı ben de orada burada küçük yorumlar yaptım ama yine de mektup yüzünden endişeli ve şaşkındım.

Ben ve Takemichi kalabalık otobüste ayakta kalmıştık, Hina yer bulduğu için şanslıydı. Onun durağından sonra da ayakta kaldık, zaten oturucak yer de yoktu.

Hina indikten sonra kendimi tutamadım. "Bugün bir aşk mektubu aldım" Olayı büyütmemeye çalışıyordum ama Takemichi'nin yanındayken bu asla bir seçenek değildi.

Takemichi yüksek sesle bağırarak insanların dönüp bize bakmasına neden oldu. "NE!! KİMDEN?!" Ne güzel artık herkes bize bakıyordu. "Kes sesini, insanlar bakıyor."

"Pardon pardon. Peki mektup kimden geldi?" alçak sesle tekrar sordu. Pardon demesine rağmen hiç üzgün görünmüyordu. Omuz silktim ve etkilenmemiş görünmeye çalışarak pencereden dışarı baktım.

Aslımda içimde fırtınalar kopuyordu. "Önemli değil, her neyse, sadece bir eşek şakası olabilir ya da belki bilmediğim başka bir Matsuno Chifuyu vardır."

*   *   *

Ertesi gün dolabım beklediğim gibi boştu; ancak, sonraki hafta durum böyle değildi. Sonraki çarşamba sanat kulübünün çıkışında dolabımı açtığımda başka bir mektup buldum.

Umursamıyormuş gibi tekrar bir kenara koydum ama bir süre sonra üçüncü mektup gelince biraz meraklanmaya başladım.

"Bu mektupları kim bırakıyorsa onun da okul sonrası kulübünün bir parçası olması gerekiyor. Düşününce orkestradan, sanat kulübünden, moda kulübünden veya çevre komitesinden biri olabilir... belki de futbol takımından biri olabilir" Takemichi yeni fikirler bulmaya çalışıyordu.

"Futbol takımından biri olacağından şüpheliyim" Takemichi tepkime şaşırmıştı. "Neden? O kadar da kötü değiller."

"Ne düşünmek istiyorsan onu düşün." Okulun futbol takımı şehrin en iyilerinden biriydi ve oyuncular da ne kadar iyi olduklarının farkındalardı. Toman erkek futbol takımı uzun bir süre mağlubiyet serisine sahipti, ancak bir dizi yeni oyuncudan sonra takım en iyilerden biri olmuş ve dikkat çekmişti.

Takemichi, korkunç bir oyun planladıktan sonra takıma kabul edilmişti, oyun gerçekten iyi değildi ama takım kaptanı coşkusunu beğenip onu takıma almıştı. Aynı zamanda potansiyeli olduğunu söylemişti.