Save {Soukoku} ✔

❤️‍🩹

Save - Soukoku OneShot
•
•
•
•
Chuuya Nakahara.

Seni mahveden Osamu Dazai'den bir mektup bırakıyorum buraya.

Yıllar önce neden kaçtığımı,
Yıllar önce neden seni bıraktığımı anlatacağım bu mektupta.

Mektubu bulduğun zaman, her şeyi anlayacaksın.

Bana sinirleneceksin.
Kendine kızacaksın.
Bir yerleri yumruklayacaksın.
Biliyorum.
Fakat senden isteğim,
mektubu sakince okuman.
Ayakta değil, bir yere otur ve oku.
Başlıyorum.

Chuuya, ben Osamu. Herkesin bana sesleniş şekli ile Dazai. Senin hayallerini yıkan Dazai.

Ben nerde doğduğumu, ailemi, kimseyi hatırlamıyorum.
Ama geçmişimden hatırladığım bir şey varsa, o da hep Liman Mafyasında olduğumdu.

Bant gibi yapışıp çıkmayan, içine düştüğünde hala düşmeye devam ettiğin dipsiz bir kuyu Liman Mafyası.

Ben bir akıl hastasıyım. Ben bir manyağım. Ben bir psikopatım.

Kendime zarar verdiğim zaman, Mori ile tanıştım. Mori benim doktorumdu. Tabiki bunu asla sana söylemedim.

Mori beni himayesine aldı. Sonra Mori'nin Liman Mafyasının yöneticisini öldürdüğüne tanık oldum. Daha 15 yaşındayken.

Ama bu benim için bir tramva yaratmadı. Normal 15 yaşındaki bir çocuk görse, herhalde mahvolurdu değil mi?

Ama ben hiçbir şey hissetmedim.
Aslında uzun zaman hiçbir şey hissetmedim.
İnsanları öldürürken, kendime zarar verirken.
Hissizin tekiydim.

Ama sonra seninle tanıştım.
Tekrardan hissetmeye başladım.
Artık duyguların renklerini tekrar görmeye başlamıştım.

Sen 15 yaşındayken, çok komik bir çocuktun Chuuya. Hep bilmişlik taslardın, her şeyi ben bilirim havasındaydın.
Büyüdüğünde de pek bir şey değişmedi gerçi. Sen hep aynı Chuuya'ydın.

Seninle uğraşmaktan zevk alıyordum Chuuya. En çok sevdiğim şeylerden birisiydi bu. Senin şapkanı alıp kaçmayı, seninle kısa diye dalga geçmeye bayılıyordum. Çünkü bana bir şeyler hissettiriyordu. Kalbimin olduğunu hissedebiliyordum senin yanındayken.

Ah o kalp! Hiç bu kadar hırçın bir şekilde çarpacağını düşünmezdim. Yıllarca o kalple hiçbir şey hissetmemiştim. O yılların üstüne, birden bu denli hızla çırpınması... Bana iyi hissettirmişti.

Kalbim sadece senin yanındayken hırçınlaşıyordu Chuuya. Ben bundan çok hoşlanıyordum. Bu duyguyu iliklerime kadar hissetmek, hiç kaybetmemek istiyordum. Sırf bu duyguyu tekrar tekrar yaşayabilmek için senden ayrılmazdım.

Chuuya, gerçekten değer verip sevdiğim ilk insan sendin. Sen ilktin. Senin her şeyini sevdim. Seni her şeyinle kabul ettim. Hiçbir kusurunu görmedim. Kusursuzdun benim için. Bir insan bu kadar güzel olabilir miydi ki?

Sana çok aşıktım. Kendime bunu defalarca söyledim. Defalarca kendi ağzımla tekrarladım. Ben bu çocuğa çok aşığım, onu bırakamam.

Bana her seni seviyorum diyişinde kalbim yandı. Çok yandı. O duyguyu tüm bedenimle hissettim. Kemiklerime kadar. Ne zaman elini tutsam, tenim yanıyordu. Hiç bırakasım gelmiyordu.

Senin bir gülüşün için dünyaları yıkardım. Her şeyi yapardım senin için.

Sen de benim için elinden gelen sevgiyi fazlasıyla verdin. Beni sevgi selinde boğdun.

Ama sorun sende değil, bendeydi. Evet bende. Sen hiçbir şey yapmadın, her zaman yanımdaydın. Beni hiç bırakmadın, çok sadıktın. İlişkimizi bozacak tek bir harekette bulunmadın.

Her şey güzel geçiyordu ama ben gittikçe karanlığın içine çekiliyordum. İçimde bir şey vardı, beni o ucu görünmeyen tünele sokuyordu. Sen bile beni bundan kurtaramazdın. Kimse kurtaramazdı.

Ben karanlığa çekildikçe, etrafımdaki insanların hayatlarını mahvetmeye başladım. Bir şeytana dönüşüyordum adeta.

Sen birlikte her şeyin üstesinden gelebiliriz demiştin. Biliyorum. Belki uğraşsak birlikte içimdeki şeytanı yenebilirdik.

Ama eğer bunu deneseydik, senin hayatın da benimki gibi kararacaktı.

Senin hayatını karartmak istemedim. Sana zarar vermek istemedim. Seni korumak istedim.

Seni korumak için kaçtım Chuuya. Seni kendimden korumak için.

Seni koruduğumu sanmıştım. Ama giderek senin hayatını yine mahvetmiş oldum.

Şuanda duvarı tekmeliyorsun. Bunu biliyorum.

Beni aramışsın. Yıllarca aramışsın.
Ama bulamamışsın.

Seni seviyorum Chuuya.
Sana olan aşkımdan asla vazgeçmeyeceğim. Aşkım hala ilk gündeki gibi.

Eğer şimdi beni bulmak istiyorsan...

Bastığın toprağa dokun.