Jean x Hugo : 'Vergeet me niet'

Hugo Hogepief, rechterhand van Sinterklaas

Het hele kasteel is gevuld met pieten en cadeautjes. Jean maakt onhandig zijn weg door alles, terwijl hij bijna tegen 3 pieten tegelijkertijd aanbotst.
"Sorry, hoor- ach, excuseert u mij- oeps-" Zegt hij snel, maar vaak kan hij zijn zin niet afmaken.

Na een tijdje bereikt Jean het kantoor. Hij bekijkt de deur en houdt de klink stevig in zijn hand, voordat hij de deur open gooit.
Hij kijkt even rond de kamer.
"Hugo waar ben je?" Roept hij, zoekend.
"Joehoe.."
En dan ziet hij hem. Hugo heeft hem allang gehoord, en probeert uit het oog te blijven.
"Probeer nou niet weg te lopen, ik heb je wel gezien hoor," zegt hij.
Jean waggelt naar Hugo toe, die hiervoor druk was met papierwerk, bestellingen en andere dingen.

Jean komt dichter naar hem toe, met nog steeds zijn plumeau in zijn hand, en omhelsd hem van achteren. Terwijl hij dat doet, duwt hij per ongeluk zijn plumeau in Hugo's gezicht. Hij zucht en klopt op Jeans schouder.
"Ik heb jou ook gemist, Jean."

Hugo is Sinterklaas' rechterhand. Hij zorgt dat alle pieten doen wat ze moeten doen, en dat deze orde blijft in het kasteel. Hij werkt nog niet lang als hoofdpiet, maar de Sint vond hem speciaal door zijn communicatieskills en leidingstalent, dus werd hij de nieuwe hogepiet. Dat was al een jaartje of twee geleden.

Hugo kende Jean al lang voordat hij voor Sinterklaas werkte, want ze waren al beste vrienden sinds de middelbare. Jean was het Franse, luidruchtige en populaire kind, en Hugo was de stille. Hij begreep niet waarom iemand zoals Jean met hem om zou gaan, en ook al irriteerde Jean hem, hij waardeerde het toch.
En misschien voelde hij ook wel wat meer.

"En, mijn schat Hugo, hoe gaat het hier?" Jean laat hem los en geeft hem de kans om om te draaien.
"Alles gaat prima," zegt hij. "Alles gaat op rolletjes. We zijn al bijna klaar met alle cadeaus voor pakjesavond. En jij, wat brengt jou hier?" Zegt hij, terwijl Jean naar het plafond staart.
"Jean?"
Hij schrikt en gooit zijn plumeau tegen Hugo aan.
"Laat me niet zo schrikken!" Gilt hij in een hoge stem.
"... Maar ach, het is hier echt stoffig, maken jullie eigenlijk wel schoon? ... Nou ja, ik kom hier gewoon omdat ik jullie weer wilde zien. En alles is zó stoffig.." Dat laatste zei hij meer tegen de muren en plafond dan tegen Hugo. Hij kijkt Jean geïrriteerd aan, maar lacht dan.

"Hier," hij steekt zijn hand uit om de plumeau terug te geven, maar Jean legt zijn hand op die van hem. "Ach, bedankt. Het spijt me trouwens dat ik je in het gezicht heb geraakt."

Hij neemt zijn plumeau aan.

"Geen zorgen, maar kijk alsjeblieft een beetje uit. Oh, en nog iets.. Wat lijkt het je als je hier mag schoonmaken? Jij hebt daar toch zo'n plezier aan?"

Jeans mond staat wijd open.
"Meen je dat? Oh mijn god, dat zou ik geweldig vinden! Wanneer kan ik beginnen?" Roept hij enthousiast.
"Ik denk dat je het beste na 5 december kan beginnen, als het in het kasteel wat rustiger is." Zegt Hugo.
"Ach, nee.. Maar dat duurt nog zo lang, en.." Begint Jean, maar Hugo onderbreekt hem.
"Anders bots je tegen iedereen en alles aan, en dat willen we niet." Jean zucht diep. "Oké, dat vind ik best."
Hugo knikt, en draait zich weer om naar zijn werk.

"Nou, dan ga ik al mijn spullen even naar mijn kamer brengen. Dag!"
Hij zwaait en waggelt de deur uit. Maar voordat hij de deur door gaat, zwaait Hugo hem voorzichtig na. Hij zucht en gaat dan verder met zijn werk.

Even later wordt er geklopt op de deur van het kantoor. Hugo herkende de klop, en wist gelijk dat het Sinterklaas was. De Sint komt binnen, en hij groet hem.

"Goedenmiddag Hugo."
"Goedenmiddag meneer."
De Sint gaat zitten in zijn stoel.
"Hugo, ik kom om je iets te vragen." Zegt de Sint, terwijl hij op de tafel leunt.
"Ja, Sinterklaas?" Vraagt Hugo, een beetje nerveus. De Sint kijkt naar de kluisring, en dan terug naar hem.
Hugo heeft een voorgevoel, maar is bang voor wat hij echt zal gaan zeggen.

...

"Ik geef de kluisring aan jou."

...