იმედია მოგეწონებათ❣ 813 სიტყვაა👀
____________________________________
გარემო ნისლშია ჩაფლული, ირგვილი არაფერი ჩანს, საერთოდ არაფერია. არანირი სიცოცხლის კვალია. თითქოს ყველა გაქრა და არც არავინს უარსებია. ვცდილობ გავმოძრავდე, მაგრამ არშემიძლია, ძალა არ მაქვს. რაღაც მაკავებს. ვცდილობ, გარემო დავათვალიერო მაგრამ არ გამოდის. რაღაც საშინელი ხმაა, ყურში სასტიკად მესიმის და მეღვიძება. სიძმარი ყოფილა, კომოდიდან წყლის ჭიქა ავიღე და მოვსვი. ისევ დაიწყო...
გაჭირვებით ავდექი ლოგინდან და მომზადება დავიწყე. არაფრის ხალისი მქონდა. ჩემი ტვინი ქაოსში იყო ჩაფლული. შევცდი რომ ჩამოვედი, ჯობია უკან დვაბრუნდე თავში ყველაფერი დავალაგო და ისევ უკან ჩამოვიდე.
ჯერ დაბლა არ ჩავდივარ, ადრეა. ვცდილობ რამე გავაკეთო. ჯერ ოთახს მილაგება დავიწყე, მაგრამ მალევე მივანებე თავი. შემდეგ ვეცად წამეკითხა, წიგნის ნახევარი რომ წავიკითხე მივხვდი რომ არ იყო საჩემო და თავი გავანებე. შემდეგ ტელეფონი ავიღე და ინსტაგრამის სქროლვა დავიწყე, ახალი აქაც არაფერია. შემდეგ ბიჭებს ავუფეთქე ტელეფონი, მაგრამ ყველას ეძინა და არვინ მიპასუხა. ბოლოს კი ხატვა დავიწყე. დიდი ხანია არ დამიხატავს... უფრო ზუსტი უქნება, თუ ვიტყვი, რომ რაც ამერიკაში წავედი, მას შემდეგ არ დამიხატავს, ამიტომ ცოტა უცნაური გრძნობა მქონდა. და რას დავხატავდი, თუ არა ჰიუნჯინს?! ნეტავ იცოდეს, რომ უამრავჯერ მყავს დახატული.
ხატვის რაღაც ნაწილის დასრულების შემდეგ, მივხვდი რომ მშიოდა, ამიტომ დაბლა ჩავედი. ყველანი ტელევიზორთან იჯდნენ და რაღაც გდაცემას უყურებდნენ, იციოდნენ და მხიარულებდნენ.. თავი საშინლად ვიგრძენი.დღითიდღე უფრო ვრწმუნდებოდი რომ აქ ჩემი ადგილა არაა, და არც არასდროს იყო. ამიტომაც წავალ ამერიკაში, ჩემი მოგროვებული ფულით...
ჩუმად შევედი სამზარეულოში და ჭამა დავიწყე, თან ისევ ინსტაგრამს ვსქროლავდი. ჭამას რომ მოვრჩი, თეფში ნიჟარაში ჩავდე, ჩემი არეული ნივთები მივალაგე და სამზარეულოდან გავედი. უკვე კიბეებზე ასვლას ვაპირებდი, როცა ტელეფონზე ჰისონმა დამირეკა. ყველამ თავი კი ჩემსკენ შემოატრიალა.
