Will you still love me?

Chapter 2

CHARLOTTE'S POV

"Now he's grabbing her hips, and pulling her in
Kissing her lips, and whispering in her ear." yan ang kanta na naririnig ko habang papalapit kami sa kung saan, bar yata ito? Hindi ako nag iinom fuck. I will sue her pag may nangyaring masama sa'kin dito.

"Chill, hindi kita pipiliting uminom, just let me okay? Gusto ko lang mag labas ng sama ng loob at ayokong magsabi sa mga kaibigan ko kasi babatukan ako ng mga ito. Aniya nang mapansin yatang nagsasalubong ang kilay ko. "okay, as long as hindi mo ako pipilitin. Kung iinom ka dapat alam mo ang limitasyon mo." i coldly said while staring directly at her eyes para dama niya na seryoso ako at retired clown na ako.

"alright prinshesha- i mean, alright sis." sabay tawa nang pilit. Stupid sister. Hahahahahahaha

"so, what happened?" bungad ko sakaniya nang makarating kami sa mini bar. Nakaorder na siya ng tequila yata ewan ko wala akong alam sa alak. milk lang ang alam ko pake niyo?

Ininom niya muna ang alak na inorder niya at nag order pa ulit ng isa bago magsalita. "to clear things, she's a she. A girlfriend and not a boyfriend, you won't sue me dor having a gf, right?" tumango ako habang dina-digest pa lahat ng sinasabi niya. "Good, nakilala ko siya noong nasa tagaytay ako para ayusin ang resort natin don, isa siyang customer. Noong una wala pa akong pake sa kaniya kasi masyado akong busy, pero papansin siya nang papansin sa akin. I'm not being mahangin here, she really did that and after that palagi niya na akong dinadalahan ng oagkain at palagi akong kinakausap. hanggang sa gumagaan na ang pakiramdam ko sakaniya, nagiging kumportable ako pag nandiyan siya." panimula niya sa kuwento.

Gusto kong sabihin na ang kapal ng mukha niya pero no, kung tutuusin maganda si ate, mabait pa, wife material yan tapos sobrang talino. Ang ayoko lang sa kaniya ay yung binibigay niya lahat para lang sa taong gusto niya. (WAG MONG HUSGAHAN SI ATE KASI PAREHO LANG KAYO, BATA)

"okay continue." sabi ko habang ginagala ang mata sa kung saang lupalop man kami naroroon. "noong una ayos naman kami, masaya naman kami sa kung anong meron kami. Umamin ako, umamin siya tapos nagtanong ako sakaniya if i can court her because ayoko nang patagalin pa ang kung anong meron kami, masama na baka maunahan ako" pagtutuloy niya sa kwento habang nakangiti. Malalaman mo na mahal na mahal niya talaga si ate girl. "not until bumalik ang ex niya, ex niya na mahal na mahal niya." ngunit ang ngiting yon ay napapalitan ng pagka inggit at pait. "noong una akala ko ayos lang lahat eh, pero nagsimula na siyang mag bago. Hindi na siya nag a update sakin, palagi siyang busy at walang oras para sakin na naiintindihan ko naman kasi may mga personal kami na buhay." hinagod ko ang likod niya kasi naiiyak na siya, pulang pula ang mukha niya dahil sa pagpipigil.

"not until naisipannkong isurprise siya sa kanila pero ako yata ang na-surprise." ngumiti siya at tumingin sakin, yung mga mata niya, sobrang lungkot. Hindi ako sanay na ganito siya. "nakita ko sila na naghahalikan, nag me make out. and gusto ko lang naman na magsorry siya pero sabi niya hindi niya talaga ako minahal, she said pagkakamali lang ako. Ginamit niya lang ako. feel ko pa naiinvalidate ang feelings ko. Hindi ko na alam ang gagawin ko." doon, sa kwento na yon diyan siya humagulhol.

Gusto kong sampalin yung babae, i am mad right now and i am mad at myself because i can't do anything but hug her. Hindi ako sanay sa mga ganito, hindi kasi ako vocal na tao. Wala akong alam sa pag a advice. "sinisisi ko ang sarili ko, may nagawa ba ako? Minahal ko naman siya nang buong buo ah? Ginawa ko lahat para lang mapasaya siya kahit ubos na ubos na ako." patuloy niya. "shh ate, listen! I know you've lost someone and it hurts." panimula ko, habang siya nakayakap lang sa akin.

"you may have lost them suddenly, unexpectedly. Or perhaps you began losing pieces of them until one day, there was nothing left. You may have known them all in your life or you may barely know them at all. Either way it is irrelevant- you cannot control the depth of a wound another inflicts upon you." pagpapatuloy ko, nakatingin lang siya sa akin na para bang may kainte interest sa sinasabi ko.

"which is why i am not here to tell you tomorrow will be a new day, that the sun will go on shining. Or there are plenty fish in the sea. What i will tell you is this; it's okay to be hurting as much as you are. What you are feeling is not just completely valid but necessary because it makes you so much more human. And though i can't promise it will get any better any time soon, i can tell you that it will- eventually. For now, all you can do is take your time. take all the time that you need." ngumiti ako sakaniya pagaktapos kong sabihin lahat yon.

"salamat sis, love you." nagpatuloy siya sa pag inom, tumingin lang ako sa iba ng kalahating segundo nawala na agad siya sa tabi ko.

End of flashback.