Bu da kim?Allison hüzünlü bir ifade ile arkasını döndü
A:Merhaba baba.
Baba mı?
F:Eight mi? Ah ciddimisin! Ne yani bu şimdi.. Sen gerçekten pisliksin ve sen Allison bunu biliyordun değil mi? O yüzden şaşırdın.
Evet,Five'ın dedikleri biraz olsa da mantıklı geliyor. İçeriden bir koca adam geldi.
L:Baba noluyor burda bu da kim?
R:Five cezalısın! Derhal odana!Five bir anda koca adamın yanına ışınlandı. Evet ışınlandı.
L:Neler oluyor Five,bu da kim?
F:Reginald'ın bir sırrı daha,o yeni kardeşin Luther. Git ve tanış!
L:Ne?
F:Bol şans! Biraz çirkef biri gibi.Çirkef mi? Ayıp oluyo.
V:Biri bana buranın neresi olduğunu ve sizin ne olduğunuzu söyleyebilir mi? O ÇOCUK IŞINLANDI!
Çıldırmış gibiydim ah aslında evet zaten çıldırmıştım. Ailem diye geldim. Belki de ailem?
'Baba' dedikleri adam sırıtarak gitti,şaka yapıyor heralde?!A:Burası Şemsiye Akademisi..
L:Bizde süper güçleri olan çocuklarız.
V:Süper kahraman gibi mi?Allison ve Luther birbirlerine baktı ve cevabı arkadan gelen bıç@klı bir adam verdi.
D:Süper berbatlar gibi.
A:Diego-
D:Ne Allison bu doğru.
D:Merhaba ben Diego,sen de..
V:Veronica.Kafasını salladı bende kafamı eğdim. Bir süre sessizlik oldu. Çok bunalmıştım Allison'a lavaboyu sordum o da yukarıda cevabını verdi. Merdivenleri çıktıktan hemen sonra 5 oda vardı iki odanın kapısı açıktı tuvalet ve Five'ın kapısı. Hiç kafamı kaldırmadan tuvalete girdim elimi yüzümü yıkamak için musluğu açıp yüzüme bir kaç kere su vurdum. Beni açması lazımdı,ağlamam değil. Normalde pek ağlayan biri değilim ama duygusal biri olduğum doğru.
F:Veronica?
Arkamdan gelen ses ile kafamı kaldırıp önümdeki aynadan arkamda duran Five'ı gördüm. Ağlayan sesimi normal sesim ile bastırmaya çalışarak konuşmaya başladım. Yok ama yapamıyorum.
V:Efendim?
F:Ağlıyor musun?Ağlıyor muyum hayır, hayır. Ya evet ağlıyorum anlamadı sanki soruyor bide.
V:Hayır,gözüme bişey kaçtı sanırım bende ona bakıyordum şimdi eee..
F:Evet kesinlikle. Şimdi söyle gerçekten ne oldu? Tabi özel değilse.
V:Şey.
F:Babam mı? O her zaman konuşur.
V:Hayır aslında.. Sen niye hala buradasın?
F:Burası benim evim? Peki sen?Evsiz değilim,sokakta yaşamıyorum ama evim diyebileceğim bir yer de yok. Böyle soru mu olur gözlerim yine doldu k@hretsin!
V:Evet,evet bir evim var.
A:Çocuklar? Veronica birşey mi-
V:Hayır. İyiyim.
A:Pekala, Veronica bir karar verdik. Sana da uygunsa.
V:Ne kararı?
A:Siz konuşmanıza devam edin bitince gelin. Öyle hep birlikte konuşuruz. Five sende geliyorsun.
F:Tamam.Allison gidene kadar sessiz durduk Allison gidince Five'a baktım. Five eli ile aşağıyı işaret etti.
F:İnelim mi?
v:Tamam olur.İnelim.Aşağıda bir kadın bir adam vardı. Sanırım onlar da kardeşleri.
K:Ooo Five,Dolores'i ne çabuk unuttun!
F:Saçmalamayı kes Klaus.
K:İhtiyar.. AA merhaba ben Klaus sen?
V:Ben Vero-
Baba:EİGHT!
V:Veronica,adım Veronica. Eigth değil!
K:Reginald'a dişli düşman geldi desene..
V:Ha?
K:O,sana Eight diyen adam.
V:Bunak olan.
K:Evet o. O Reginald biz ona 'Regi' diyoruz. Onun dediklerini yapmalıyız.
V:Evet çünkü o babanız değil mi?
K:Öz değil.
V:Ne?
R:Şemsiye Akademisi beni dinleyin! Eigth sizin kardeşiniz!
V:Veronica.
R:Onu sizden sakladım evet çünkü öldüğünü sanıyordum.
V:Ne?
F:Saçmalık.
R:Ölümü çok acıydı,hepiniz yaralandınız,hafızalarınızı kaybettiniz ama Eight öldü yani ben öyle sanıyordum. O yüzden onu tanımamış gibi olmanızın en iyisi olduğunu düşündüm.Bu adam gerçekten iyi değil. Ne yani yasımı da mı tutmamış? Pf dalga geçiyorum.
A:Pekala,anladığımız kadarıyla yeteneklerini bilmiyorsun.
V:Evet öyle oluyor sanırım.Olduğuna da şahsen inanmıyorum ama neyse.
A:Sana burada kendi bildiklerimizi öğreteceğiz. Yani yeteneklerini bulmanda yanındayız.
V:Tamam ama her gün ben buraya kadar gelemem,hem de..
A:Burda kalabilirsin,ailene de söyle bir şey olursa biz ikna ederiz.
V:Orasının sorun olacağını sanmıyorum. Evet nerede kalıcam?
A:Üst katta boş odalarımız var. Geri kalan her şeyi yarın anlatırız sen şimdi geç dinlen. Five Veronica'ya odasını gösterir misin?
F:Peki,gel buradan.Merdivenlerden onu takip ettim.
YOU ARE READING
Unutulan Numara (eight)
ФэнтезиKontrol edemediğiniz bir güç ile yetimhanede kalıyorsunuz ama kim olduğunuza dair hiç bir bilginiz yok? Sadece bir kişinin sesi sizi sakinleştiriyor olsaydı,kendinizi hep o kişiye muhtaç hissteseydiniz?