Camdan dışarıya bakıyorum...
Hava hafiften serinlemeye başlıyor , umurumda değil ; belki de üşümek istiyorum
Dolunayı kapatan bulutlar kenara çekiliyor ; umudum tekrardan yeşermeye başlıyor dolunayın ışığıyla , içimi bir güven duygusu kaplıyor , kimseye , hiçbir şeye güvenmediğim kadar güveniyorum dolunaya...
İnsanların ne zaman seni bırakacağını bilemezsin ama dolunayın ne zaman gidip geleceğini bilirsin ; bu yüzden ona güvenebilirsin...
O kadar parlak ki bugün dolunay , sanki diyor ki bana ; umudunu sakın kaybetme benden daha parlak ol ki insanlar sana benden daha çok güvenebilsin , onlara;senin gibi umudunu benim ışığımda arayanlara umut ol...
İnsanlar güvenilmez , insanlar çıkarcı , insanlar benmerkezci , insanlar huysuz , insanlar umutsuz vaka ama dolunay; ona sonuna kadar güvenebilirsin , dolunayın senden istediği sadece senin gibi insanlara umut olmandır , dolunay senin iyiliğinizi düşünür , dolunay huzur verir , dolunay umudunu yeşertir...
İşte bu yüzden bu kadar güvenip dayanıyorum dolunaya, çünkü o yarı yolda bırakmaz ; her ay tekrar tekrar pencerenin önüne geldiğinde parlaklığıyla umut olur sanaysa sadece onun ışığındaki umudu görüp , ona dayanıp , ona güvenip kendine ve senin gibi insanlara umut olmak kalır...
Dolunaya güvenen , onunla birlikte en derinlerdeki umudunu bulup çıkaran ve son umudunu dolunayda arayan insanlara; dolunay sayesinde umut olmak isteyen herkese ;)
