Spider Web | PETER PARKER 🕷

truths.

Selam,bayadir bolum atmiyorum sucluyum biliyorum wljfoanekanf aciklamam sonda.Iyi okumalar💋

🕷🕷🕷

"Anlat bakalım,neden ağlıyordun Valeria?"

Oldukça yüksek binanın tepesinde Spiderman ile oturmuş dertleşecektim şimdi.Bunu düşünürken içimden 'Vay anasını!' desem bile normal geliyordu bu bana şimdilik.Eğer birkaç ay öncesinden bana Spiderman ile çatıda pizza yiyeceksin,veya onunla yine çatıda-Spiderman çatılardan ne istiyor bilen var mı?- dertleşeceksin deselerdi gülmekten buharlaşırdım sanırım.Gülmekten buharlaşacağımı düşünürken fark etmeden kendim de gülmeye başlamıştım.İlk küçük bir tebessüm ile başlasa da şimdi kahkahalar atıyordum.Evet.Deliriyorum.

"Hey,neye gülüyorsun Val?"

Kahkahalarımın arasında konuşamıyordum bile.Kendimi durduramazken ağrımaya başlayan karnımı tutuyordum.Yanımdaki örümcek ise muhtemelen delirdiğimi falan düşünüyordu.Benim gülmemle o da tedirgin şekilde küçük bir kahkaha atmıştı.

"Hey,hey.Neye gülüyorsun Val?"

Şimdi kafamı iyice eğmiş öyle gülüyordum.Karnımda gülmekten kas çıkacakken Spider'ım beni kolumdan tutmuş bu durumdan kurtarmaya çalışıyordu.

"Val! Gülmeyi keser misin? Beni korkutuyorsun!"

Gülmem hafiflemişti.Gülmekten akan gözyaşlarımı pijamamın kollarına sildim ve gülmekten ağrıyan yanaklarıma masaj yapmaya başladım.

"İnan bende kendimden korkuyorum Örümcek."

"Deliriyorsun sandım."

"Belki de öyledir."

"Seni kurtarabilirim?"

"Beni her türlü tehlikeden kurtarabilirsin,ama bu durumdan asla."

Üzgünce gözlerimi gökyüzüne diktim.Çocuğun bana baktığını,yüzümü incelediğini hissedebiliyordum.Umarım sümüğüm akmamıştır ve ona bakmıyordur.

"Başın mı belada? Ne yaptın Val söylesene meraktan çatlayacağım?!"

"Hayır öyle bir durum değil."

Biraz durdum ve derin derin nefesler aldım.Yorulmuştum.

"Biraz duralım mı? Gülmekten karnım ağrıdı sanırım."

"Tamam olur.Neden gülüyordun?"

"Seninle çatıda dertleşeceğimi falan düşündüm.Ya da beraber pizza yediğimizi falan."

"Bu komik mi?"

"Hayır,ama sen Örümcek Adamsın dostum.Bir süperkahraman.Yani..normal bir insan için normal bur durum değil bu."

Normal derken kelimeyi baskılayarak kendimi göstermiştim.

"Yani aşırı monoton bir hayatı olan,çok normal bir kızım ben.Sen bir insan için çok ulaşılmazsın.Yani öyleydin benim için.Ama şimdi yanıbaşımdasın ve açık konuşmak gerekirse seni uzun zamandır tanıyormuş gibi yakın hissediyorum.Bu benim için çok çok gülünç ve garip bir şey.Düşünmesi bile yabancı..Anlatabilmişimdir umarım."

"Anlıyorum.."

Durdu.Sesinden bile düşündüğü belliydi.Ona izin vererek kendimi arkaya bıraktım ve yere uzandım.Bulutları seyrederken çok geçmeden o da yanıma uzanmıştı.

"Şuan da Spiderman ile bulutları seyrediyorum."

Tekrar gülmeye başladım.

"Hayır! Tekrar başlama lütfen."