Heartbreak anniversary [COMPLETED]

5(Final)

သူတို႔စကားရပ္ေျပာေနၾကရင္း..ဆရာ့ဖုန္း
လာသည္...။
လာေနတဲ့ဖုန္းကိုၾကည့္ၿပီး ဆရာက
ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ျပံဳးလိုက္ကာ...

"အင္း....ယို႐ွီခြန္း..ေျပာ.."

"...."

"အာ...ကြၽန္ေတာ္အလုပ္ၿပီးေနပါၿပီ.."

ကိုယ္ခ်စ္ရသူရဲ႕ သူ႔ခ်စ္သူနဲ႔ျပံဳးျပံဳးေပ်ာ္ေပ်ာ္
ေျပာေနၾကတဲ့စကားလံုးေတြကိုမၾကား
ခ်င္တာေၾကာင့္ ဆရာ့ ကိုအသိေတာင္မေပး
ေတာ့ဘဲ ေအာက္ဆင္းခဲ့လိုက္ေတာ့သည္..။သူအရင္ဘဝကဘာအမွားေတြမ်ား
က်ဴးလြန္ခဲ့မိလဲမသိပါဘူး...။
ဒီဘဝမွာေတာ့ သူ႔ရဲ႕အခ်စ္ကံကေခလြန္း
ေနတယ္....။

ေအာက္ေရာက္ေတာ့ ေက်ာင္းဝင္းထဲမွာ
ကားအနက္ေရာက္တစ္စီးကိုမွီရပ္ကာ
ဖုန္းေျပာေနတဲ့ ယို႐ွီခြန္း ကိုေတြ႔လိုက္ရ
သည္။
ဖုန္းေျပာေနတဲ့ ယို႐ွီခြန္း မ်က္ႏွာကလဲ
ဆရာ့နည္းတူပဲျပံဳးေပ်ာ္လို႔...။
ယို႐ွီခြန္း ကဖုန္းကိုနားကေနခြာၿပီး
ႏႈတ္ခမ္းမွာေတ့ကာ အနမ္းေတြေတာင္ေပး
ေနေသး၏...။
တစ္ဘက္ကဆရာကေတာ့ ေပ်ာ္ေန
မွာအေသအခ်ာပဲ...။
ယို႐ွီခြန္း ေနရာမွာသူျဖစ္ခ်င္ေပမယ့္လဲ...။
အင္း...ျဖစ္ခ်င္ေပမယ့္လဲ လို႔ပဲေျပာရ
ေတာ့မွာေပါ့....။
ျဖစ္လဲမျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး....။
ျဖစ္လာေအာင္လဲ သူကႀကိဳးစားမွာမွမဟုတ္
တာ....။
ခ်စ္ရသူဆီကအခ်စ္ကို သူမပိုင္ဆိုင္ရရင္
ေတာင္ ခ်စ္ရသူကိုေတာ့ေပ်ာ္ေနေစခ်င္
တာမို႔....။

သူအဲဒီမွာေလး ရပ္ေနစဥ္မွာပဲ..အေပၚထပ္
ကဆင္းလာတဲ့ေျခသံၾကားလိုက္တာမို႔
အကြယ္တစ္ေနရာကို အျမန္ဝင္ကြယ္ေန
လိုက္သည္....။

ေက်ာင္းဝင္းထဲကိုထြက္သြားတဲ့ဆရာရယ္..။
ဆရာ့ကို ျပံဳးကာၾကည့္ေနတဲ့ယို႐ွီခြန္းရယ္..။
အနားေရာက္ခါနီးေတာ့ ယို႐ွီခြန္းက
လက္ႏွစ္ကိုဆန္႔တန္းလို႔ရင္ခြင္ကိုဖြင့္ထား
ေပးသည္...။
ဆရာက ယို႐ွီခြန္းရဲ႕ထိုအျပဳအမူကို
သေဘာက်တဲ့ပံုစံျဖင့္ ျပံဳးကာ..ယို႐ွီခြန္း
အသင့္ဖြင့္ထားေပးတဲ့ရင္ခြင္ထဲကို
ဝင္သြား၏...။
ေသးေသးေကြးေကြးဆရာကေတာ့
ယို႐ွီခြန္း ရဲ႕ရင္ခြင္ထဲမွာစံုးစံုးျမႇပ္လို႔ပဲ...။
ေခါင္းလံုးလံုးေလးကိုသာျမင္ရေတာ့
သည္...။
ထိုေခါင္းလံုးလံုးေလးကိုလဲ ယို႐ွီခြန္းက
အျမတ္တႏိုးနမ္း႐ိႈက္လိုက္ေသး၏..။
သူဒီျမင္ကြင္းကိုဆက္ၾကည့္ဖို႔သတၱိမ႐ွိ
ေတာ့တာမို႔ ထိုေနရာကေနအျမန္ဆံုး
လွည့္ထြက္လာလိုက္ေတာ့သည္...။