Bölüm: 7

525 29 5
                                    


“ Yokluğunda.”

kolumdan tutup beni duvara yasladı nefesim nefesine karıştıgözlerimin içine öyle bi bakıyordu ki eriyordum

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.


kolumdan tutup beni duvara yasladı nefesim nefesine karıştı
gözlerimin içine öyle bi bakıyordu ki eriyordum

“ zeynep.”

adımın seslendiğini duydum kapı tarafa baktığımda berki gördüm çağrıyı ittim berk şok olmuş bir şekilde bana bakıyordu gözlerindeki o ışık sönmüş gibi kalbimin içinden kanlar aktığını hiss ettim

berk çağrıya yaklaşıp konuştu “ sen napıyosun SEN NAPIYOSUN BEN GELMESEYDIM NAPICAKTIN HE!!!.”

hiç bir şey yapamadım “ sana diyorum ben GELMESEYDIM NAPICAKTIN BEN SANA KARDESIM DEDIM SEN BENIM KARDESIME BUR-.” sözünü tamamlayamadı çağrının yakasından tutup tekrar konuştu “ bi daha seni kardeşimin yanında gormicem yoksa.” diyip yakasını bıraktı

gözümden bi damla yaş düştü berk bana hayal kırıklığıyla baktı kolumdan sert bir şekilde tutum kapını açtı taki çağrı konuşana kadar

“ istesende istemesende goreseksin BERK YAĞIZOĞLU!!!..”dedi bağırarak berk bi hışımla kolumu bırakıp çağrıya yumruk attı

yine ayaklarım tutmuyordu kapıyı açıp çıktım odadan ayaklarım tutmadığı için dizlerim yere çakıldı içerden kavaga sesleri geliyordu

göz yaşlarım birer düşmeye başladı sesler duydum önder hocayı gördüm revire girdi çağrıyla berki ayırdı

çağrı benim yüzümden bi darbe daha almıştı berk odadan çıktı beni yerden kalktım zorda olsada

“ Berk.” seslendim gidiyordu “ berk..” arkasından seslenerek konuşuyordum “ beni bırakıp gidiyormusun.” gözümden yaşlar süzülürken konuşuyordum “ beni yalnız mı bırakıyorsun.”

bana bakıp konuştu ağlıyordu “ YALNIZ DEĞILSIN ZEYNEP O VAR GIT GIT ONA AMA SEN ONA GIDERSEN BENI UNUT O SENI ÜZECEK.”

diyip arkasına bakmadan okuldan çıktı arkamı döndüğümde çağrının ağzı yüzü kan içinde okul kapısından çıktığını gördüm canım dahada acıyordu

çağrı yanıma geldi bana sarıldı
“ i-iyimisin.” diye sordum ağlamaklı bir sesle bana sarıldı sıkıca “iyiyim.” gözümden birer birer yaşlar süzülürken “ özür dilerim.” diyip kollarının arasından çıktım “ özür dilerim.” “ çağrı gitmek zorundayım.” çağrı donmuştu ben arkamı döndüm giderken bağırarak konuştu

KAYBET IZINI ZEYNEP SARI SENI BULAMAYACAĞIM YERLERE GIT YOKSA SONU AYNI OLACAK.”

ona döndüğümde gözünden bi damla yaş düştü arkamı döndüm ve gittim...

evde oturmuş berki bekliyordum ama gelmiyordu şimdi ölüyordum ikisinin yokluğunu çekiyordum

üstüme birşeyler giyinip evden çıktım sahile gelmiştim

oturdum nefes aldım kapatım gözlerimi onu düşündüm beni ilk öpüşünü bi anda her şey durdu tutum nefesimi hər şey ağır cekimdeydi sanki onun nefesini hiss ettim

onun en ihtiyacı olduğu anda onun yanında olamayışıma küfürler savundum

Selam!!!...

bölümü beğendiniz mi?

sizce çağrı zeynepten vaz geçecek mi?

zeynep niye her seferinde ayakları tutmuyor?

ZeyÇağ için nasıl sahneler yazmamı istiyorsunuz?

bu arada bazı çiftleri belirledim

bu arada hikayede vefada olcak

hadi öptüm hepinizi yıldız az geliyor


Twitter: lovelyzeycag
Instagram: lovelyzeycag

Ölümle Yaşam Arasında || ZeyÇağ Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin