ghostly kisses

twenty

Felix:
Fark etmedim sanma

Hyunjin:
Neyi

Felix:
Yine anlatmadın ne olduğunu
Sadece öylesine konuyu dağıtıp durdun

Hyunjin:
Sen de ayak uydurdun?

Felix:
Evet çünkü unutturdun konuyu

Hyunjin:
O kadar baştan çıkarıcıyım yani??

Felix:
Evet
Sana kapıldım ve dikkatim dağıldı

Hyunjin:
YA YETEEEERR|
Hmm öyle mi dersin

Felix:
Yine konuyu dağıtıyorsun
Hyung
Bir kez olsun bana güvenip açamaz mısın kendini?
Görüldü(01.30)

Hyunjin:
Bir çocuk varmış
(01.34)

Felix:
Ne?

Hyunjin:
Hep kendini kanıtlama çabasında
Ailesinin gözüne girmek için hiç istemediği şeyler yaparmış
Çünkü zaten ailesini neredeyse hiç görmüyormuş bile

Felix:
Bu iyi yerlere gitmeyecek gibi|

Hyunjin:
Annesi ve babası birbirlerini çok severlermiş fakat çocuk için
Çocuk için evin içindeki birer yabancı gibilermiş
Çocuğa yük gibi hissettirir
Kendi başının çaresine bakması gerektiğini söylerlermiş
Çocuk kendi sevdiği şeyleri bile
Gözlerine girebilmek için değiştirmiş
Başarılı olmayı takıntı edinmiş
Başarılı olursa
Güzel olursa
Ailesi onu görür zannetmiş
Ama o aslında kimsenin sevmediği
Ailelerine koşup sarılan çocukları kenardan seyreden
Leş çocukmuş

Felix:
Sonra ne olmuş?
Çocuğa

Hyunjin:
Büyümüş
Erkenden büyümüş
Kendine haksızlık yaptığını fark etmiş
Çünkü onların dediklerini yapsa bile yine işe yaramaz oluyor
Hakaretlere uğruyormuş
En sonunda dediklerinin tam tersini yapmaya ve
Hakaretleri haklı çıkarmaya başlamış
Çünkü dediklerini yaptığı zaman gözlerine girememişti
Böyle yaparsa gireceğini zannetti
Daha büyük hakaretler ve şiddete maruz kaldı bu sefer
Kaçış yolu aradı
Unutmak istedi
Ölmek istedi
Çünkü işe yaramazdı
Kimse ona sevgi beslemiyor, ilgilenmiyordu
Koskoca evrende, küçücük yaşında yapayalnızdı
Onu kim beğensin?
Onu kim yanında istesin?
Kim onunla ilgilensin ki?
O bir çöp
O işe yaramaz
O kirli
O yanlış
O israf
Onunla ilgili her şey yanlış
Onun her şeyi yanlış
O bir hatadan ibaret çünkü
Ondan bir bok olmaz çünkü
O ne yaparsa yapsın boş
O kimsesiz..
Felix

Felix:
Efendim hyung?

Hyunjin:
O çocuk neyi öğrendi biliyor musun?

Felix:
Neyi öğrendi hyung?

Hyunjin:
Bazı şeylerin varlığının yokluğundan daha çok acıttığını
Keşke ailesi olmasaydı da bunları yaşamasaydı
Varlıkları yalnızca onu daha dibe çekiyordu çünkü
Çocuk kendinden geçiyordu
Onlara iyi olmak için kendine kötü oluyordu
Kendini kaybetti
Onca isteğin ve emrin içinde kayboldu
Kendi isteklerini, tercihlerini, yönelimini, sevdiği şeyleri..
Her şeyiyle kayboldu
Unuttu
Bağlanmayı unuttu
Hiçbir şey ilgisini çekmiyordu çünkü hepsini başkalarına göre ayarlıyordu
Hiçbir şeyi sevemedi
Hiçbir şeyi beğenemedi
Kararsızlıkların içinde ruhunu kaybetti
Önünü göremediği bir sisin içine düştü
Yaşamayı unuttu
Yalnızca nefes almak yaşamak mıdır yongbok?

Felix:
Yongbok..|
Hayır hyung
Değildir

Hyunjin:
Evet
O yalnızca gömülmeyi bekledi
Bir müddet sonra
Karşısına garip şanslar çıktı
Tam kendinden vazgeçmişken
Şansını buldu
Bir anda
Daha anlayamadan bağlanıverdi
Kimsenin sevmediği
Kimseye bağlanamayan çocuk
Kısmen hayata döndü
Ama korktu
Çünkü bağlandığı herkesle sonu aynıydı

Felix:
Ben sevdim

Hyunjin:
Ne

Felix:
Anlattığın çocuk
Ben onu sevdim hyung
Görüldü(01.43)

-

NOLUYO BU AŞAĞILIK KURGUDA AQ

Çok uzun oldu mecburen kestim yoksa daha farklı olcaktı :')

👇LÜTFEN OKUYUN👇

Bu arada hyunun yaşadıkları kolay şeyler değil anladığınız üzere bu yüzden hâlâ kendini tam olarak lixe açamıyor çünkü normal olarak güven ve bağlanma problemleri var üstü kapalı anlatmış olsa bile bu yaşadıkları şeylere göre çok bile

Psikolojik şiddet, fiziksel şiddetten daha çok acıtır.

-