NAPABALIKWAS ako ng gising nang aking marinig ang ugong ng aking alarm clock. Shit, I'm late again! Damn it!! Siguradong gigisahin nanaman ako ni boss ne'to! Kung siguro hindi rin ako late na umuwi kagabi ay hindi ako malalate ng gising!! Damn Lauren! Masyado k kasing kampante sa lahat ng ginagawa mo!
I roamed out of my room then make my morning routines realquick, as in mabilis. Hindi ko maaaring biguin uli si Boss! Sa pagkakataong ito alam kong umuusok na ang kanyang mafkabilang tenga dahil sa galit! Nang matapos kong mag-ayos ay laking gulat ko ng makita ang isang kahon na nasa tapat ng aking pinto. Nagtataka ko itong tiningnan, hindi na bago skin kung ano man ang laman niyan. Paniguradong may litrato ako diyan na may ekis sa mukha, kung hindi naman ay may patay na hayop ang masa loob nito kasabay ng picture ko na puno rin ng dugo mula sa hayop. Everybody is a threat to me. Hindi ko alam kung sino ang pakikisamahan ko sa mga oras na 'to. Naiwan lahat sakin ang pagkakautang ni Kuya mula sa pagkakatalo niya sa isang casino. Mula sa isang magandang bahay ay ngayo'y nakatira nalang sa isang apartment house, mahal pa ng singil sa upa! Mula sa mga designer brands na nagagamit ko noon, ngayon ubos na dahil naibenta kona lahat ito, ngunit hindi parin sumapat para pambayad. I wonder kung bakit saakin nangyayari ito?
Anyways, I better gotta go na rin. Hindi ko dapat inaaksayahan ng oras ang mga ganyang bagay. Matapos kong isuot ang stilettos ko ay itinapon ko sa basurahan ang kahon na nasa pinto ko lang kanina. Hindi ko rin naman na kasi kailangang tingnan ng nasa loob. I wore simple high-waisted pants and white longsleeves with colar for top. Ni-lock ko na rin ang pinto ko saka nagmamadaling umalis. Kelangan ko pa kasing makaabot sa kanto bago makapara ng sasakyang cab o di kaya'y tricycle. Hindi ko alintana ang tingin sakin ng mga tao dahil mag importante ang trabaho ko ngayon. Biruin mo yun, mag-gabi na pero yung kagandahan ko nagsha-shine parin. Sino ba namang hindi mapapalingon kapag ang isng dyosang katulad ko ang dumaan?
Nang makarating ako sa kanto ay agad akong pumara ng cab at dali-daling sinabi ang address ng pinagtratrabahuhan ko.
"Manong, pakidalian po sana. Late na po kasi ako," pakiusap ko ngunit inirapan niya lamang ako. "Salamat, Manong."
Habang umaandat ang cab ay napatingin ako sa labas. Marami akong nakikitang mga tao, kumain, nagtatawanan, nagbabonding, at higit sa lahat ay kumpleto. Sa murang edad ko na'to na 23 ay hindi ko naranasan na makasabay ang mga parents ko sa hapag-kainan, pasyalan at iba pa. Maaga kaming naulila ni Kuya Mark dahil nasawi sila sa isang aksidente.
Hindi nagtagal ay nakarating na ako. Inabot ko ang bayad at agad na bumaba. Agad akong nagtatakbo papunta sa lobby upang maabutan ang isang elevator na papasara na.
"Pasok na! Dali!!" Rinig kong sigaw ni Elle. Isa sa mga naging kaibigan ko. Hay! Salamat talaga!
"Alam mo teh, mainit ang dugo nilang lahat ngayon," sabi niya at nilingon ako. "Totoo? Nalate kasi ko ng gising eh."
"Kung hindi ka lang kasi nageextra-extra edi hindi ka nahuhuli ng pasok mo! I told you i'll handle the debt nalang ng kuya mo, you're always refusing my help!" Reklamo nito at hinarap ako. Tinaasan ko lamang siya ng kilay. "Hindi, masyado ka nang maraming nagawa sa'kin! Kaya nga hindi na ako papayagan na pati problema namin ng kuya ay ikaw pa ang aako." Paliwanag ko.
Which is true! Not all the times, your friends happens to shoulder your problem. Yes, I might need her help but not in this one. This should settle between me and Kuya.
Karamihan sa mga empleyado ngayon ay nagsisialisan na dahil tapos na ang kanilang trabaho. Dali-dali akong tumungo sa sakayan ng elevator dahil sobra na ang kaba na nararamdaman ko sa oras na'to. Habang papasok ng elevator ay hindi ko napansin ang lalaki na kasalubong ko kung kaya't nabanga ko ang kaniyang balikat. Hayst! Sintigas ata ng pader ang balikat at katawan ng lalakeng 'to! Aishh!! Kung minamalas ka nga naman!
"Sorry po, sorry." Paghingi ko ng tulong na hindi man lang siya nilingon.
"Sorry?! Look where you're walking to next time! Anyways, what's your name?" Nanlaki ang mga mata ko hindi dahil gulat sakanya, kundu dahil sa elevator na malapit ng magsara!! Malalate p ko ne'to eh!
Kung kaya't hindi na ako nag-abala pang sagutin siya dahil mas importante ang oras ko sa trabaho ngayon. Habang nasa loob ng elevator ay panay ang buntong hiningi ko. Sayang lang at wala akong kasabayan! Wala tuloy silang naaaninag na dyosa at malas nila dahil hindi sila nasisikatan ng kagandahan ko! Tumunog ang elevator hudyat na asa floor na ako ni Bossing. Floor ng dragon, in short dragon floor.
"Where the hell is Miss Musatty again?!! Late?! Again?! Hanggang kelan ba siya magiging ganyan?!!' rinig kong galit na sigaw ng Boss ko. Shit! Kawawa ako ne'to.
Agad akong nagpakita sakanya. Nakita ko sa mukha niya ang agarang galit, inis at disappointment. Mukhang stress at hinaluan ng galit sakin!
"Good thing you're here! Ano Ms. Musatty?! Dinaig pa kita! Na sarili mong boss sa aga kong pumasok!" Panenermon nito sa'kin at wala akong ibang magawa kundi ang yumuko sa kanyang harapan.
"Sorry po, Sir! Promise hindi na po ako uulit! Hindi na po!" Paghingi ko ang patawad at mukhang walang talab ang charms ko sakanya!
Etong boss ko, bata pa naman. Ahead lang sa'kin siguro isang taon. Pero kung anong kinabata ng itsura ay siya namang kabaliktaran! Kinatanda ng ugali! Napakapangit at isa pa ang gaspang kaya walang bago kaya pala hindi natatamaan sa charms ko.
"Whatever! Anyways, submit me your resignation letter! Ayoko ko nang mauulit pa 'to!" Letter? Agad?! Resignation Letter?!! Omoo!!!
"S-sir! Sir wag naman po please! Kailangan ko po talaga ngayon 'tong work na'to!" Pagsusumamo ko at lumuhod pa ako sa kanyang harapan, ngunit walanh talab ito dahil inirapan niya lamang ako.
"You should've prioritize your work before anything else, Ms. Escoda! Hindi ko kailangan ng empleyadong katulad mo! Get lost!" Sigaw nito at bumalik na sa kanyang pwesto sa mesa. "You! Stand up! You may leave now!
Dun ay saka lamang ako nahimasmasan at saka tumayo mula sa pagkakaluhod. Nanghihina ang tuhod ko hindi dahil mawawalan na ako ng trabaho! Kundi dahil sa katangahan ko! Akma na sana akong lalabas ng opisina nang muli itog nagsalita.
"Actually, I've changed my mind. You don't need to pass your resignation letter anymore," agad namantig sa saya ang tenga ko ang lumingon sakanya.
"Instead, I'm firing you. So that you don't have any reasons to come back here! You can now leave 'couz you're fired! You're no longer part o my company."
