Kaçıncı dalımdı bilmiyorum ama yine dudaklarımdaydı. Okulu asmıştım, gitsem dahi derslere odağım olmuyordu, Yoongi her ne kadar bana eksiklerimi anlatmaya çalışsada aklım hiçbir zaman onun söylediklerini almıyor, bomboş bakıyordum.
Adımlarım sahile vardığında ne kadar yorulmuş olduğumu yeni yeni fark etmiştim, kendimi kumların üzerine bırakmış ve gözlerimi bulutlu gökyüzüne çıkarmıştım. Hafif esen rüzgar saçlarımın dans etmesini sağlarken derin bir nefes almıştım.
Bulutlu havaların çoğu zaman bana iyi geldiği düşüncesinde oluyorum, sanki zihnim anlık boşalıyor ve bulutların koyu renklerinde kayboluyordum ya da sadece bana öyle geliyordu bilmiyorum. Zaten son zamanlarda bildiğim pek bir şey yoktu. Günümün çoğu okulda uyuyarak geçer eve geldiğimde ise sigaramı yakar, kitabımı okurdum. Sıkıldığım zamansa klasik bir parça açıp balkonda düşüncelerimle otururken bulurdum kendimi.
Çok düşünüyordum, aklım artık bu kadar düşünmeyi kaldıramayacak raddeye gelmiş gibi hissetmekten de alıkoyamıyordum kendimi. Onu çok özlemiştim, benden aylarca küçük olan miniğimi çok özlemiştim.
Aklımda ki yanıtsız sorulara cevap istiyordum, o bana cevap versin diyordum ama sadece kendi kendime bir şeyler geveliyordum işte, çoğu zaman olduğu gibi.
Gururumu söz konusu o olduğunda ardımda bırakıyordum, dışarıdan nasıl gözüküyordum sahi? Gururunu hiçe sayan bir pislik, aşkının peşinden koşan aptal aşık veya da bir çift kahveye yeniden bakabilmek için pes etmeyen bir adam gibi mi? Gerçekten bilmiyorum. Ne kadar bilmiyorsam o kadar çok batıyorum ben.
Derin bir nefes verip, uzandığım kumlarda oturur bir vaziyete gelmiştim. Cebimden telefonumu çıkarmış ve Jungkook'a mesaj yazıp yazmamak arasında kalmıştım, yine görüldü yiyeceğimi biliyordum. Mesaj kutusuna girdiğimde farkettiğim şey duraklamama sebep olmuştu, normalde mesajlarıma görüldü bırakan çocuk neredeyse bir gündür onu dahi yapmıyordu, sahi neden görüldü bırakmamıştı ki? Artık onu dahi bana fazla mı görüyordu? Telefonumu kumların üzerine bırakıp ellerimle bir süre yüzümü kapatıp gözlerimin de bir süre kapalı kalmasına izin vermiştim, dileme takılan ne olduğu belirsiz melodiyle.
O da benim onu düşündüğüm kadar düşünüyor mudur ya da benim onu özlediğim kadar özlüyor mudur?
Başımı iki yana yatırıp kütlemesini sağlayıp, okul gömleğimin cebinden sigara paketi mi çıkartıp, içinde bulunan son dalı dudaklarım arasına almıştım. Ceplerimde çakmak arayışına girmişken telefonumdan gelen bildirim sesiyle duraksayıp, tek kaşımın havalanmasını sağlayıp bakışlarımı telefonuma çevirmiştim.
Bana öyle fazla mesaj gelmezdi, insanlarla mesajlaşmayı çok sevmezdim, yüzyüze edilen sohbetler benim için her zaman daha kârlı oluyordu genelde. Elim telefonuma giderken sonunda bulduğum çakmağımla sigara mı yakmadan önce gördüğüm bildirimle duraksayıp dudaklarıma yayılan buruk gülümsemeyle bi' sigara daha yakmış oldum.
Gelen bildirim:
Jungkook:
Seninle her şeyi konuşacağım.
14.21 (iletildi)
.
14.22 (görüldü✔)
