Ένα καλοκαίρι και κάτι

1. Η πρώτη γνωριμία

Φτάνοντας στον χώρο του ξενοδοχείου, ο Ανδρέας αφήνει εμένα και την Νίνα στην υποδοχή να ξεφορτώσουμε τα πράγματα μας και αφού χαιρετιόμαστε, πάει στο σπίτι που θα έμενε εκείνος με τα υπόλοιπα αγόρια.

Μόλις είχαμε μεταφερθεί για το τέλος της σεζόν σε μια άλλη ξενοδοχειακή μονάδα της εταιρίας, για να συμπληρώσουμε τις θέσεις που είχαν μείνει κενές, εφόσον το ξενοδοχείο στο οποίο δουλεύαμε καθόλη τη διάρκεια της σεζόν είχε πλέον κλείσει.

Αφού μας δώσανε τα κλειδιά για το καινούριο δωμάτιο που θα μέναμε με την αδερφή μου βολεύουμε τα πράγματα μας, ξεκουραζόμαστε και αποφασίζουμε να πάμε να πιούμε έναν καφέ οι δυο μας.

Περπατάμε για λίγο και καθόμαστε σε ένα μαγαζί στην παραλιακή πλευρά του χωριού αρκετά κοντά στο ξενοδοχείο. Με το που διαλέγουμε τραπέζι μας πλησιάζει ένας ψηλός τύπος μελαχρινός με μούσια.

'Επ τι λέει εσύ, πως και από τα μέρη μας' απευθύνεται στη αδερφή μου με τόση άνεση που μου προκαλεί έκπληξη.

'Ε να μας έφεραν από εδώ μέχρι το τέλος του μήνα στις θέσεις των παιδιών που έφυγαν' του απαντάει η Νίνα με αντίστοιχη άνεση.

'Μάλιστα δεσποινίδες οπότε θα σας έχουμε στα λημέρια μας πλέον ε;' αποκρίθηκε αυτός χαμογελώντας κοιτώντας πρώτα εμένα, μετά την αδερφή μου και ξανά εμένα.

'Θέλετε κάτι να σας φέρω έχετε αποφασίσει τι θα πιείτε;'
Αφού παραγγέλνουμε τους καφέδες μας και ο τύπος φεύγει γυρνάω και κοιτάω την Νίνα.

'Τι φάση το ξέρεις' την ρωτάω γεμάτη περιέργεια.

'Ναι ρε, έχουμε αράξει μαζί, θυμάσαι πριν κάνα δυο βδομάδες που είχα βγει για ποτό με τα παιδιά και εσύ δεν ήρθες γιατί δούλευες νωρίς;'

Της νεύω καταφατικά και συνεχίζει.
'Είχε έρθει και αυτός μαζί μας. Είναι γαμάτος να ξέρεις έχει πολύ πλάκα.'

'Ναι και εμένα καλός μου φαίνεται, αλλά νομίζω ότι κάτι μου θυμίζει.'

'Ναι παίζει να σου έχει μιλήσει για αυτόν η Στέλλα γνωρίζονται χρόνια, χαζομιλάνε και πρέπει να υπάρχει κάτι από μεριάς της αλλά δεν έχει γίνει κάτι είναι και ο Άλεξ στη μέση.΄

'Α ναι σωστά από εκεί πρέπει να τον θυμάμαι, ξέρεις πως τον λένε;'

Και πριν προλάβει να μου απαντήσει μας πλησιάζει ο μελαχρινός.

' Ορίστε τα καφεδάκια σας, και παρέλειψα πριν να συστηθώ Τζο χάρηκα.'
Λέει και μου απλώνει το χέρι.

'Μία και εγώ χάρηκα.' Του απαντάω και του σφίγγω το χέρι χαμογελώντας.

Όσο καθόμασταν και λέγαμε τα δικά μας ένιωθα μονίμως το βλέμμα του πάνω μου από την άλλη μεριά του μαγαζιού, αλλά μόλις γυρνούσα να τον κοιτάξω έστρεφε το βλέμμα του από την άλλη αι έβρισκε κάτι να απασχοληθεί.

Κάποια στιγμή σηκώνομαι να πάω τουαλέτα και καθώς περνάω από μπροστά του τα βλέμματα μας συναντιούνται.
Για κάποιο λόγο μου βγαίνει αυθόρμητα να του χαμογελάσω καθώς νιώθω ότι τον έχω συμπαθήσει αρκετά.

Λίγο πριν φύγουμε καθώς δεν είχε πολύ δουλειά μας πλησιάζει παίρνει μία καρέκλα και κάθετε μαζί μας.
Μας μιλούσε για την φάση γενικότερα σε εκείνη την μεριά του νησιού, ενώ και εμείς με την σειρά μας αναφερθήκαμε στις δικές μας εντυπώσεις και ιστορίες από την σεζόν στο ξενοδοχείο που δουλεύαμε πριν έρθουμε.

Αφού πέρασε λίγο η ώρα αποφασίζουμε να τον πληρώσουμε και σηκωνόμαστε να επιστρέψουμε στο δωμάτιο. Τον αποχαιρετάμε ενώ εκείνος δεν παραλείπει να μου υπενθυμίσει πόσο χάρηκε για την γνωριμία μας.

Ενώ περπατάμε προς το δωμάτιο γυρνάω στην Νίνα και της λέω 'δίκιο είχες μου φάνηκε συμπαθητικός'.
'Αφού στο είπα ρε έχει πολύ φάση ο τυπάς' μου απαντάει.

Ρίχνοντας του μία τελευταία ματιά ξανακοιτάω μπροστά μου και συνεχίζω να περπατάω σκεπτόμενη την καινούρια μου γνωριμία στο νησί.

______________
Αλοοο,

Είναι η πρώτη ιστορία που γράφω.

Ελπίζω να σας αρέσει γιατί έχει συναισθηματική σημασία για εμένα.

ΧΟΧ✨