Η βραδιά συνεχίστηκε με αρκετά πείραγμα αστεία ποτά και τον Τζω να μην παίρνει το βλέμμα αλλά και τα χέρια του από πάνω μου.
Με την παραμικρή ευκαιρία και κάθε του κίνηση έβρισκε ένα τρόπο να ακουμπά διακριτικά το χέρι μου, να βάζει τα δικά του στην πλάτη της καρέκλας μου χαϊδεύοντας μου τα μαλλιά, ξεθαρρεύοντας όλο και περισσότερο όσο διαπίστωνε ότι και εγώ από μεριάς μου δεν έκανα κάποια κίνηση να τον απομακρύνω. Ίσα ίσα που μέσα από την ζάλη του ποτού δεν μπορούσα να κρύψω το γεγονός πως απολάμβανα το άγγιγμα του.
Κάποια στιγμή και λόγω του θάρρους που μου είχαν δώσει και τα σφηνάκια που μόλις είχαμε πιει, βγάζω με μια απότομη κίνηση τα πόδια μου ανάμεσα απ' τα δικά του και απλώνονται ένα στην μεριά του.
"Τι έγινε βολεύτηκαμε ;" Ρωτάει χαμογελώντας.
" Ναι αμέ πολύ" Απαντάω ανταποδίδοντας του το χαμόγελο.
Παίρνει το πόδι μου και με επιδέξιες κινήσεις ξεκινάει να μου κάνει μασάζ στις γάμπες, ενώ καθόλη την διάρκεια τα παιδιά στην απέναντι πλευρά του τραπεζιού έχουν πάψει να μιλούν και απλά παρακολουθούν την σκηνή που διαδραματίζεται μπροστά τους με μεγάλη περιέργεια.
"Μπράβο ρε συ έχω πεθάνει όλη μέρα να τρέχω στη δουλειά" του λέω εγώ χαλαρώνοντας και απολαμβάνοντας το άγγιγμα του.
Ξαφνικά πετάγομαι νιώθοντας ένα πόνο από την πίεση που είχε βάλει τρίβοντας την γάμπα μου.
"Τι κάνεις καλέ με πόνεσες" του λέω εγώ κάνοντας να τραβήξω το πόδι μου από πάνω του, χωρίς επιτυχία αφού εκείνος το κράτησε στη θέση του συνεχίζοντας πιο απαλές πλέον μαλάξεις.
" Ναι το ξέρω" μου απαντάει χωρίς να με κοιτάει, ενώ ξεκινάει να μιλάει με τον Μιχάλη σχετικά με το μαγαζί χωρίς ωστόσο να παίρνει τα χέρια του από πάνω μου.
Αφού περνάει η ώρα και έχουμε πλέον πιεί και το τελευταίο ποτό της βραδιάς αποφασίζουμε να φύγουμε.
Πλησιάζοντας το αμάξι πάω να ανοίξω την πίσω μεριά του αυτοκινήτου για να μπω, ενώ η αδερφή μου αδερφή μου κάνει ακριβώς το ίδιο από την απέναντι μεριά.
"Επ τι κάνεις εσύ;" Γυρνάει και με ρωτάει ο η.
'Ε μπαίνω για να φύγουμε.;" Απαντάω .
" Μιχάλη πήγαινε πίσω, εσύ Μια θα έρθεις μπροστά να κάτσεις". Λέει βάζοντας μπρος το αυτοκίνητο.
Μέσα σε λίγα λεπτά είχαμε φτάσει στο δωμάτιο που μέναμε. Βγαίνω βιάστηκα από το αμάξι και χαιρετώντας τους βιάστηκα ξεκινάω με έντονο βήμα να κατευθύνομαι προς το δωμάτιο με την αδερφή μου, προσπαθώντας να απομακρυνθώ όσο το γρηγορότερο από το αμάξι όπου βρισκόταν εκείνος που μου είχε προκαλέσει τόσο μεγάλη ταραχή μέσα σε μόλις ένα βράδυ .
Το επόμενο πρωί ακούγοντας το ξυπνητήρι και σηκώνομαι από το κρεβάτι, χρησιμοποιώντας όλη την ενέργεια που μπορώ να συγκροτήσω μετά την χθεσινή βραδιά.
Ντύνομαι βιαστικά και πάω να προλάβω να πάρω λίγο καφέ για να ανοίξει λίγο το μάτι μου πριν πιάσω βαρίδια στην ρεσεψιόν.
Παίρνω τον καφέ μου και ανοίγω την τσάντα που είχα μαζί μου χθες για να βγάλω ν στρίψω ένα τσιγάρο να κάνω μαζί με τον καφέ μου.
Όσο και να ψάχνω ωστόσο δεν βρίσκω με τίποτα τα χαρτάκια μου. Χωρίς να ασχοληθώ πολύ ανοίγω την πίσω θήκη της τσάντα με όπου έχω φυλαγμένα χαρτάκια για ώρα ανάγκης και αφού κάνω το τσιγάρο μου πηγαίνω στο πόστο μου ν ξεκινήσω την βάρδια μου.
Μόλις περνάει το πρώτο 4ωρο βγαίνω έξω να κάνω ένα διάλειμμα παίρνοντας μαζί μου και το κινητό μου.
Με το που το ανοίγω βλέπω ότι έχω τρία μηνύματα δύο από την Νινα και ένα από τον Τζω.
Με το που το βλέπω νιώθω να με πιάνει ταχυπαλμία ,ενώ το ανοίγω περίεργη να δω τι μου είχε στείλει.
Ήταν μια φωτογραφία με τα χαρτάκια που δεν έβρισκα το πρωί, πεσμένα στην θέση συνοδηγού το αυτοκινήτου του.
Χωρίς να θέλω να παραδεχτώ την ταραχή πούμε έπιασε βλέποντας μήνυμα του παίρνω μια ανάσα και του απαντάω.
«Α ωραία και τα έψαχνα πρωί πρωί. Μπορείς να τα κρατήσεις άμα θες έχω άλλα». Του στέλνω και ανεβαίνω να συνεχίσω την βάρδια μου.
Ξανά πιάνω το κινητό μου αφού έχω σχολάσει πλέον και καθώς φεύγω από την υποδοχή να πάω προς το δωμάτιο το ανοίγω και βλέπω πως μου έχει απαντήσει και απευθείας πιάνουμε την κουβέντα.
«Ναι δεν είχα σκοπό να στα επιστρέψω απλά ήθελα να σιγουρευτώ ότι είναι δικά σου»
«α ωραία δηλαδή ήθελες απλά να δεις από ποιόν τα καβατζωνεις.»
«Ε ναι κάπως έτσι. Τι λέει θα περάσετε καθόλου σήμερα από εδώ;»
«Εμ ναι λογικά θα περάσουμε γιατί είναι και τα γενέθλια του ν σήμερα οπότε λογικά θα μαζευτούμε από εκεί για ποτό».
«Ωραία χαίρομαι που θα σε ξανά δω λοιπόν και τόσο σύντομα»
Το τελευταίο του μήνυμα κάνει το πρόσωπο μου να καίγεται και την καρδιά μου να χτυπάει. Χωρίς να ξέρω τι να του απαντήσω κάθομαι και το κοιτάω για λίγη ώρα μέχρι που συνέρχομαι και του απαντάω.
«Ναι ωραία τα λέμε τότε» και το κλείνω για να επιστρέψω επιτέλους σπίτι μου να ξεκουραστώ και να αρχίσω να ετοιμάζομαι για την βραδιά που θα ακολουθήσει.
______________
Ξεκινάνε σιγά,σιγά τα παρατράγουδα.
ΧΟΧ
ESTÁS LEYENDO
Ένα καλοκαίρι και κάτι
Novela JuvenilΟ μήνας Σεπτέμβριος. Η Σκόπελος σιγά σιγά αποβάλλει την έντονη καθημερινότητα της σεζόν. Οι ρυθμοί πέφτουν αλλά το καλοκαίρι συνεχίζεται. Τουλάχιστον έτσι ένιωθε η Μία καταφθάνοντας στο δεύτερο ξενοδοχείο που θα δούλευε εκείνο το καλοκαίρι. Ο ήλιος...
