ჰანი: აუ დღეს დარჩით რა ორივე.
მე: აამმმ არ ვიცი...
ჰიუნჯინი: აუ გთხოოვ.
მე: კაი მე დავრჩები. ნარი ნერვები არ ამიშალო და დაეტიე შენც აქ.
ნარი: ნუ მე პრობლემა არ მაქვს.
ჩანი: და ვინ სად დაიძინებს? ყველა ოთახი დაკავებულია.
სონგმინი: ჰანა ჰიუნჯინთან და ნარი მინჰოსთან.
მე/ნარი: მოგკლავ.
სონგმინი: ხოდა დაიძინეთ იატაკზე.
მე/ნარი: არა მადლობა.
ჩანბინი: იმენა ყველაფერი ერთად თქვეს. რა იყო სხვადასხვა აზრი მაინც არ გაქვთ?
მე/ნარი: არა.
სონგმინი: კაი კაი მოდით რამეს ვუყუროთ.
ფელიქსი: რას?
სონგმინი: რამე იმიტო ვთქვი რო არ ვიცი დებილო. მიხვდით ეხლა და მოიფიქრეთ.
ჰიუნჯინი: დებილი შენ ხარ ოე.
ჩანი: მოდი ერთმანეთს ნუ დავწყვიტავთ. ჰარი პოტერი ჩართეთ, 1 ნაწილი.
ფილმი ჩავრთეთ და გამოვზიდეთ სამზარეულოდან რაღაცეები. ხან ვიხეოდით სიცილით, ხან კიდე ვლანძღავდით პერსონაჟებს. ამასობაში მოვიდა ძილის დროც.
ჯონგინი: ძილინებისა ხალხნო. - კიბეებზე ავიდა.
ჩანი: კაი დავიძინოთ ეხლა ჩვენც. არ დაგლიჯოთ ერთმანეთი იქ რო აეთრევით თორე არ ვიცი რას ვიზამ.
ფელიქსი: კარგი.
ყველა ზემოთ ავლაგდით.
მე: რა რბილი საწოლი გაქ.
ჰიუნჯინი: ხოო. - თქვა და ლოგინზე დაეხეთქა.
მე: და ამ ტანსაცმლით რანაირად დავიძინო?
ჰიუნჯინი: ჩემ მაიკას და შორტს მოგცემ. -
კარადიდან ტანსაცმელი გამოიღო და საწოლზე დადო. - თუ გინდა სააბაზანოში გამოიცვალე თუ არა მაშინ გავალ.
მე: არა არა იყავი. სააბაზანოში შევალ.
გამოვიცვალე და ისევ ოთახში დავბრუნდი, ეს მაიკა კაბასავით მაქვს. ჰიუნჯინიც უკვე ჩაცმული იყო. მისგან ცოტა მოშორებით დავწექი და მალევე ჩამეძინა.
*დილით*
დილით ბიჭების ხმაურმა გამაღვიძა და ვეღარც დავიძინე. ჩემი ტანსაცმელი ჩავიცვი და დაბლა ჩავედი. ყველა იქ იყო ჰიუნჯინის გარდა.
ჩანი: აბა მოყევი რა მოხდა.
მე: რა უნდა მომხდარიყო? - გაკვირვებულმა შევხედე.
სონგმინი: ვითომ არ იცის. მიდი თქვი გვაინტერესებს.
მე: მართლა არ ვიცი რაზე ლაპარაკობთ.
ჯონგინი: მოიცა ჰიუნჯინს შენთვის არ უთქვამს, რომ უყვარხარ?
მე: რაა?! - დავიკივლე და თვალები დავჭყიტე.
მინჰო: მოგკლავ ბავშვო.
ჯონგინი: წამომცდა... მეგონა უთხრა.
მე: ჰაჰა, მაგარი ხუმრობაა.
ჩანბინი: არ ვხუმრობთ.. გუშინ ღამე შენთვის უნდოდა ეთქვა, რომ ისევ უყვარხარ.
მე: და ეხლა ჰიუნჯინი სადაა?
ჩანი: სამზარეულოში.
სამზარეულოში შევედი და დავინახე ჰიუნჯინი რომელიც ყავას აკეთებდა. ხელი მოვკიდე და ეზოში გავიყვანე.
მე: ჰიუნჯინ მიყვარხარ!
ჰიუნჯინი: რ-რა? - ეტყობოდა რო გაუკვირდა.
მე: რაც გაიგე! მიყვარხარ!!
ვაიმე ჩუმად დგას და ხმას არ იღებს, არ ვუყვარვარ? იქნებ ბიჭებმა იხუმრეს, აუ თუ იხუმრეს მოვკლავ მაგათ.
ჰიუნჯინი: მეც მიყვარხარ. - ჩამეხუტა და მერე მაკოცა. ღმერთო რა ბედნიერი ვარ.
მე: გ-გავიჭყლიტე.
ჰიუნჯინი: ბოდიში. - მომცილდა და დებილივით დაიწყო ღიმილი. - აუ ამაზე მეტად მგონი არაფერი გამხარებია ცხოვრებაში. - გულზე ხელი დაიდო.
გავიცინე და ხელჩაკიდებულები შიგნით შევედით.
ჰიუნჯინი: მომილოცეთ!!
ბიჭები: გილოცავთთ!! ძლივს დადგა ეს დღე, ჰიუნჯინის წუწუნის ატანა აღარ მოგვიწევს.
ჰიუნჯინი: ზედმეტი საუბარი საჭირო არაა. მადლობა მოლოცვისთვის.
ნარი: ვაახ დაქალი გამიფრინდა. - არაარსებული ცრემლი მოიწმინდა.
მე: ენა ჩაიგდე, ჯერ არსად არ მივფრინავ.
ჰიუნჯინი: აუ დედას უნდა დავურეკო და ვუთხრა.
ჩანი: ეუუ ეს სულ ესეთი დარჩება.
ჰიუნჯინმა დედამისს დაურეკა და მთელმა ოჯახმა კინაღამ გადადგეს ქვეყანა ისე გაუხარდათ, რა იყო რა ნახეთ. ეხლა ვუფიქრდები და მგონი ჯობს ჩემ მშობლებსაც ვუთხრა. სხვისგან რო გაიგონ ეწყინებათ და მერე სანამ მაგათ შემოვირიგებ. აუფ ვეტყვი რა ბარემ.
მე: ჰიუნჯინ.
ჰიუნჯინი: გისმენ ჩემო ლამაზო.
მე: მაგრად გცემ. - გავიღიმე. - წამოდი ჩემთან წავიდეთ და ბარემ ჩემებსაც ვეტყვი თორე ხო იცი რანაირები არიან.
ჰიუნჯინი: ნოუ პრობლემ წავედით. - ხელი დამავლო და გარეთ რასაც ქვია გავფრინდით.
ნარი: ოეე მეც მინდა წამოსვლა მაინტერესებს რა მოხდება.
მე: ვაიმე წადი ჩაეგდე შვილო.
მანქანისკენ გავუშვირე ხელი. მე და ჰიუნჯინიც დავჯექით და წავედით ჩემთან. ახლა იმედია არ დამიწყებენ ,"ემას ეწყინება", "ცოდოა ემა" და ა.შ თორე გავაფრენ. აი კარი ჩამოვიღეთ და ვერ მიხვდნენ რო გაგვიღონ. ვახ ეს რა მეღირსა მოდის მგონი ვიღაც.
