Strijder

Hoofdstuk 21

'Ben ik zo lelijk dat je van me weg rent?

Ik blijf onderaan de trap staan en kijk naar boven. Hij staat er nog steeds.

'Moet ik op die vraag een antwoord geven?'

'Nee, want ik weet je antwoord al'.

Hij loopt weg en ik loop ook weg.

'Hier Maryam de ring van Yusuf geef het straks aan Ameena'.

'Morena wat is er gebeurd je bent opeens zo rood geworden. Heb je gerend of zo?'

'Uhm nee, maar hier geef het aan haar oké'.

Ik loop snel naar de keuken om een glaasje water te drinken, want ik weet echt niet wat er aan de hand is.

Als ik voor me zelf water heb in geschonken draai ik me om naar de woonkamer te gaan, maar ik knal tegen iemand aan tijdens het draaien.

En raad eens wie het is. De jongen van daar net.

Zijn hemd is helemaal nat geworden. Ik sla mijn handen voor mijn mond. Gelukkig is het water.

Ik pak snel keukenpapier en geef het aan hem. Ik kijk hem aan in zijn blauwe ogen en opeens verschijnt er een lach op zijn gezicht.

Hij pakt het papier en weegt over zijn hemd.

'Niet zo je moet het papier er niet overheen wrijven'.

Ik pak de keukenpapier uit zijn hand. Ik maak er een prop van en duw het steeds op de natte plekken. Ik voel zijn blik die op.mij is gericht, maar ik laat er niks van merken en kijk niet naar hem.

'Zo is het wel genoeg. Dank je wel'.

'Graag gedaan'.

'Mag ik je naam weten?'

Ik schud mijn hoofd en loop snel naar de deur in de hoop dat hij niks meer vraagt.

' Ik heet Omar trouwens'.

Ik sluit de deur achter me dicht en zucht heel zachtjes.

* einde flashback *

'O mijn Allah. O mijn god je bent verliefd Morena en dan ook nog op mijn neef. We worden familie!'

Ameena knuffelt me wanneer ze alles hard op schreeuwt .

'Ameena rustig aan. Ik heb nog niks over trouwen of verliefdheid gezegd'.

'Ja nog niet. O mijn God ik ben zo blij voor je. Het ziet er uit dat je toch niet alleen gaat blijven'.

'Mag ik binnenkomen?' Yusuf maakt de deur zachtjes open.

'Ja kom maar naar binnen'.

'De artsen zeiden dat Ameena zich moet klaar maken voor haar behandeling. Ik wacht op haar hier buiten'.

Hij loopt weer naar buiten. Ik kijk Ameena met een glimlach aan.

' Maak je maar geen zorgen ik zal er niks over zeggen'.

Ik haal de rolstoel en Ameena gaat er voorzichtig in zitten. Als we naar buiten lopen zien we dat Yusuf in een hoekje aan het bidden is. We wachten tot hij klaar is.

'Hier neem jij dit dan breng ik haar'. Hij geeft zijn gebedskleed aan mij en loopt de gang uit met Ameena. Ik besluit dan ook om te gaan bidden speciaal voor Ameena.

Ameena - pov

Yusuf brengt me naar de arts en hij begeleid ons verder. We gaan een kamer binnen waar een heel groot apparaat staat. Ik moet op het bed liggen die vast zit aan het apparaat. Ik sta met moeite op, maar dan voel ik de hand van Yusuf die mijn arm aanraakt. Ik kijk hem geschrokken aan.

Is het gevoel in mijn buik normaal? Is het normaal dat als hij mij aanraakt ik elektrische shokken krijg?

Ik ga op het bed zitten en Yusuf trekt mijn slippers uit en tilt mijn voeten op, zodat ik kan liggen.

'Yusuf het is goed zo ga maar'.

'Lig je goed Ameena, want ik wil niet dat..'.

'Alles is goed Yusuf ga maar'.

Hij zucht heel even en schud zijn hoofd.

**********

Mijn ogen voelen zwaar aan , maar het lukt me toch om mijn ogen open te krijgen. Ik ga heel moeizaam recht op in mijn bed zitten.

Ik werp een blik op de klok die in mij kamer hangt.

' 5 uur 's ochtends?'

Maar het was ongeveer 9 uur in de ochtend toen ik naar die kamer ging. Ik heb gewoon de hele dag en nacht geslapen.

Naast mij ligt Morena in een diepe slaap.

' Oi Morena sta op. Het wordt laat voor het gebed'.

'Uf Ameena waarom moest je me wakker maken ik heb het gebed al verricht'.

Morena legt haar hoofd weer op haar kussen en even later hoor ik haar snurken. Mijn ogen voelen weer zwaar aan even later ben ik ook in slaap gevallen.

Mijn rug doet zo'n pijn maar waarom? De zon schijnt vel in mijn kamer wanneer iemand de gordijnen op zij duwt. Ik blijf mijn ogen dichthouden , omdat ik erg moe ben.

'Schoonheid word wakker. Het is al middag geworden. Straks word je nog meer moe van al dat slapen'.

Als ik mijn ogen open doe zie ik iemand naast mijn bed staan.

Ow het is een verpleegster.

'Nog 5 minuten'.

'Sta op lui mens'.

Nu staat ook Morena naast mijn bed. Tegen mijn zin sta ik op en duw ik de lakens van me weg.

'Ga je omkleden , want we gaan even naar buiten. De hele dag binnen zitten is ook niet gezond'.

Morena geeft mij mijn hoofddoek en nieuwe kleding. Maak je geen zorgen niemand komt mijn kamer binnen.

Yusuf laat niemand binnen, zodat ik mijn hoofddoek niet hoef te dragen 's avonds. Zelf komt hij ook niet zonder eerst op de deur drie keer te kloppen binnen.

We zijn dan wel islamitische getrouwd, maar het voelt alsof we dat niet zijn. En daarnaast heb ik tijd nodig om me open te stellen.

Ik heb me helemaal aangekleed als Yusuf met de rolstoel de kamer in komt.

'Ameena je bent nog steeds niet klaar'.

Hij loopt naar mijn kleding kast en pakt er iets uit.

'Waarom hoezo? Zijn deze kleren niet goed?'

Ik kijk naar mijn kleding en dan zie ik het al. Ik heb twee verschillende sokken aan.

Ik lach en sla me zachtjes op mijn voorhoofd. Dit heeft Morena vast expres gedaan, zodat ik voor schut kom te staan.

'Laat mij maar'.

Yusuf komt met een nieuw paar sokken in zijn handen.

Hij doet mijn sokken uit. Zijn handen glijden zachtjes over mijn voeten heen. Het lijkt wel als of hij denkt dat mijn voeten van porselein  zijn gemaakt, want hij gaat er zo voorzichtig me om.

'Komen jullie nog?' Morena lach naar ons wanneer hij Yusuf ziet.

'Sorry voor het storen'. Ze loopt weer naar buiten en doet de deur weer dicht.

Yusuf doet mijn laatste sok aan. wacht wat is dat er glinstert iets om mijn rechter voet. Het is een enkel kettking. Yusuf is al opgestaan en heeft de rolstoel al dichter bij gezet. Zonder dat ik het merk kijk ik hem glimlachend aan. Als hij mijn blik ziet verschijnt er een glimlach op zijn gezicht.

'Dankjewel Yusuf'.

'Graag gedaan'.

Hij helpt mij met opstaan en leid me naar de rolstoel. Als we de gang in lopen zie ik Morena met een grote glimlach als ze naar mijn enkel kijkt.