"Ne oldu kıskandın mı?"dedim.Sorumun cevabını gerçekten merak ediyordum. tam cevap vereceği sırada kapı çaldı.Hay aksi şeytan kimdi bu şimdi yaaa tamda önemli bir konun ortasında.
Arazın dudakları kıpırdıyordu ama pek umursamıyordum çünkü alacaklı gibi peş peşe kapıya vuruyorlardı.Kapıya doğru yürümeye başladım kapıyı açtığımda karşımda kızlar ve Arazın arkadaşlarını duruyordu ne işleri vardı ki burada?
"Selam biz geldik"dedi Buğlem iyi ki bu geldiniz canım yaa(!) tamda sırasıydı ya diye söylenirken hepsi birlikte gülüşerek içeri girdiler.Ben daha ne olduğunu anlamaya çalışırken onlar resmen kendi evleri gibi ayakabılarıyla içeri girmişlerdi tamam zengin olabilirim fakat o temizliği babam veya hizmetçim yapmıyor ben yapıyorum yani yapmaya çalışıyorum.
İçeriye girdiğimde gereksiz gördüğüm tüm koltuklar dolmuştu.Zaten Aysum ve Tuğrula diyecek laf yoktu.Sadece Arazın yanı boştu kasten yaptıklarına kalıbımı basabilirim.Siyah peluş terliğimi beyaz halıda sürüye sürüye ilerledim ve Arazın yanına oturdum.
Daha belimi koltuğa yaslamadan dizlerimin üzerindeki ağırlıkla irkildim inanmıyorum Araz dizlerimin üzerine yatmıştı.Ben Araza tuhaf gözlerle bakarken asıl bütün gözlerin bizim üzerimizde olduğunu hissettim.
Tuğrulun öksürmesiyle gözler ona çevrildi." Hadi oyun oynayalım" dedi.Kızlar hep bir agızdan "Doğruluk ve cesaretli lık oynayalım" deyince kabul ettim.Belki de bu oyunu oynamak Araz hakkında daha fazla bilgi edinmeye yardımcı olacak.
Kızlar oyun konumuna geçerken pofuduk minderin üzerine oturdum.Tabi ki Araz tam karşımda yüzünde hiçbir duyguyu barındırmaksızın arkadaşlarıyla konuşuyordu.Oyun başladı.Şişe parke zeminde tok sesler çıkararak dönerken yavaşladı ve durdu.Bingo!!!.Araz ve Tuğrul.Şuan Tuğrul'un ne soracağıni dört gözle bekliyorum.Umarım aşk hayatını ilgilendiren bir soru sorar.
"Doğruluk mu cesartetlik mi?"ahh çok heyecanlıyım şuanda.
" Doğruluk"diyen Araz'a baktığımda heyecandan eser yoktu.
"Evet soruyorum.Şuanda aşık olduğun bir kız varmı hayatında?"
Vaovv tam istediğim soru.Aferin sana Tuğrul ilk defa doğru birşey sordun.Kafamdaki bu düşünceleri kovup Araz'a baktım.Hasta olmasına rağmen hala çok karizmatik ne yazık ki.Bakışlarını yere çevirerek cevap verdi.
"Ben aşık olmam"
Cevabı üzerine içimden sanki birkaç parça birşeyler eksildi gibi hissettim.Kalbim yerinden çıkacak gibiydi ve neden herkesin gözleri benim üzerimde?Derin bir nefesi diğerlerine hapsettikten sonra nefesini sesli bir şekilde dışarıya verdim.Şişenin dönme sesi kulaklarına ulaşınca dönen şişeyi izlemeye başladım.Ahh lanet olsun!Şişenin bir ucu bana dönükken diğer ucuna bakmak amacıyla kafalı kaldırığımda Aysum'un bir çift gülerek bakan gözleriyle karşılaştım.
"Doğruluk mu cesaretli mi?"
Soru üzerine hiç düşünmeden "Cesaretlik" dedim.Çünkü ailemle ilgili bir soru sorulduğunda cevap vermeden kesinlikle rahat bırakmazlardı.İçimden cenaze duamı ederken Aysum'a ciğerci kediler gibi baktım.
"Araz'ı öp!"
Soru karşısında kafamdan kaynar sular dökülmüştü.Ağzım bir karış açılırken, kızlar bana gülüyordu.Duduklarım fısıltı şeklinde "Öpmesem" diye söylendi.Araz'a baktığımda sırıtıyordu.Pislik...Araz"Mızıkçılık yapma Hazar.Ne deniyorsa onu yap."dedi.Herkes Araz'ın dediğini onaylayınca Aysum'a işaret parmağımı sallayıp, dudaklarımı kıpırdattım"Seninle sonra görüşücez"
Herkes hep bir ağızdan "Öp,öp" diye bağrınca mecburen Araz"ın yanına doğru ilerledim.Herkes film izler gibi bizi izliyordu.Gözlerimi kapattık ve derin bir nefes aldım.Dudaklarını yavaş bir şekilde yanağına değdirdim.
Herkes "Yanaktan değil dudaktan." diye bağırmaya başlayınca itiraz ettim.Evet,ilk öpücüğümü saçma bir oyun için Araz'a vermiyecektim.Bu kesindi.
Oyunun diğer kısmı saçmalıklarla geçmişti.Kızlar eve gitmek için ayağa kalkınca Araz"Çocuklar kızları evlerine bırakın"dedi.Hepsi birlikte kapıya yönelince kızlarla vedalaştım"Bu günü telafi edelim"dedim.
Yüzlerinde kocaman bir gülümseme oluştu.Kapıyı kapatıp içeri geçtim.Araz tekli koltuğa yayılmıştı.Sanırım gitmeye hiç te niyeti yok.
"Eee,artık kendini iyi hissettiğinde göre gitsen diyorum"dedim.Ayağa kalkıp yanıma geldi." Açım ben".Bu çocuk beni ne zannediyor?Hasta bakıcı mı?,aşçı mı?,sığınma evi mi?,yoksa sevgili mi?
"Ben aç değilim" dedim.
Yalan!!!halbuki şuan açlıktan koltukları bile kemirebilirdim.Üşengeç olmasam iyi kızım aslında.O anda kolunu tutan bir çift el hissettiğim.
"Ama ben açım"dedi Araz.Tabi bende altta kalır mıyım?Hemen çifkefleşmeye başladım." Açsan mutfak koridorun sağında git birşeyler te"dedim.Vaovv bu sözleri ben söylediğine inanamıyorum.Egom tavan abe dostlar!!
"Hastayım ben, sen yap yemeği." deyince "Ben yemek yapmasını bilmiyorum, bilseydim şimdiye kadar yapardım bişeyler" bu sözleri hızlı bir şekilde söyleyince Araz yüzüme anlam vermeyerek baktı ve büyük bir kahkaha patlattı.
"Bu gidişle evde kalacaksın, yemek yapamıyosun ,evin heryeri dağınık acıyorum sana" dedi. Araz'ın aksine ben hiç gülmüyodum.
"Araz çık evimden"
