This Damned Life

Chapter 22: To Destroy

Chapter 22: To Destroy

Nasasakal na ako sa kinalalagyan ko ngayon, damn! How come I didn't noticed that someone took me.

Gusto ko nang sabunutan at saktan ang sarili ko, but I know that won't help. I am Scarlet Corronet for lasaghna's sake.

Magdidilim na rin at matagal tagal pa bago ulit dumating ang hinayupak na kidnapper ko. Napasipa nalang ako sa inis, ang baho baho ko na and ugh! I'm a mess!

I wander my eyes inside this room, tutal naman ay bored na bored na ako sa pagtitig sa labas ng bintana at pagtulog.

Okay? Aparador na creepy, kama na vintage style, meron ba nun? Oh well, pagpatuloy...

Mga plorera,mga figurine ng anghel, and a family picture?

Ano kaya yun? And because I am born to be usasera, edi eto ako ngayon mukang tanga na inaandar ang upuan na kinauupuan ko ngayon.Good thing my feet is free, yipee! I still have freedom.

"ang alikabok naman nito! "

Hinipan ko nalang ang frame para matanggal ang ilang alikabok na nandito.

"drawing! " piniframe paba ito?!

It is a drawing of a kid, paano ko nalaman? Nakasulat sa papel eh. So two children,isang lalaki at isang babae, oh! Baka pamilya ito ni kidnapper.

"may talent pala yung anak niya eh" nang matapos kong tignan ang frame, I glance at myself sa salamin.

"you look like a monster Scarlet." My hair is a mess, my face? I now have five pimples.

*Sigh* makabalik na nga lang sa may bintana, medyo mahirap din ang pagtayo ko dahil nga dala dala ko ang upuan at manhid na ang mga binti ko.

And suddenly I heard a noise, a noise that came from the frame? Hala! Nalaglag ko.

Oh shit! Such a clumsy...

I lean closer to the broken frame, saan ko kaya itatago ito? Mabuti nalang at walang nakakita, I was about to place it under the bed, when I came up with an idea.

I hardly try to pick the piece of its glass, because everytime I'm about to get it, it slips!

"Shit! Makisama ka naman!" I swear I'm gonna treat myself for a poultry dinner, If I succeed with this.

Let the food be your inspiration Scarlet, ayaw mo ng gulay diba?

Baliw nakung baliw! Pero masama magalit ang isang Scarlet Corronet kapag gutom. I've been eating six pieces of brocolli a day.

"Come on" Wika ko sa sarili ko, habang unti-unti kong kinukuha patalikod at inihahasa sa tali na nakapulupot sa akin.

It will last for how many minutes, until I heard the gates opened outside.

"Bilis." paparating na siya, calm down Scar.

"Whoo! Atlast!" nakawala din and ofcourse tinago ko na ang kalat na nagawa ko and bring the paper inside the frame with me, ewan ko bakit ba.

Dali-dali kong kinuha ang pinaka matulis na salamin at inilagag iyon sa bulsa ko, akmang lalabas na ako ng bintana when I heard a footstpep.

Napaka bilis naman nuon! Kaya eto ako bumalik sa pagkakaupo at kunyari ay nakatali padin.

*door opens*

"Nag enjoy ka ba?" tanong nito sa akin, ofcourse wearing his mask again.

"tanga ka ba? Ikaw kaya dito sa posisyon ko. " Ang hina ng I.Q. kaasar! Upakan ko ito eh.

Pero wag muna, may oras din para duon.