Ontvoerd

Dag 1

Ik word wakker op een stoel mijn armen erachter gebonden en mijn benen ieder bij een stoelpoot. ik kan niet goed bedenken wat er nou precies gebeurd is. Ik kan er niet lang over nadenken want er komt iemand naar binnen, de man die mij heeft meegenomen hier naartoe. "Zozo" zegt hij "eindelijk wakker, dat heeft lang geduurd" "wat moet je van me?!" Zeg ik half schor "rustig aan anne wordt eerst maar even goed wakker en kijk maar even rond" hoe weet hij mijn naam?! Denk ik als eerste maar dat laat ik maar even. ik observeer de man eerst grondig. Hij is lang en dun hij lijkt een mager, tenger ventje maar aan de andere kant ziet hij er ook gevaarlijk uit door zijn lengte en spieren die door zijn spijkerjasje heen te zien zijn. Ik keek de kamer rond totdat mijn ogen vielen op een grote tafel waar allerlei spullen op liggen. Wat het is kan ik niet zien want er lijkt een soort deken overheen te liggen. "En? Ben je er nu helemaal bij?" Vroeg de man op zijn vriendelijkste toon. "Mhmm" zei ik zonder enige emotie uit te drukken. "Goed genoeg voor mij" zei hij "wie ben jij? Waarom ben ik hier?" Ik kan nog veel meer vragen bedenken maar hou het hier maar bij voor nu. "Mijn naam is james en je bent hier voor mij" ik begreep hem niet, voor hem? "Wat bedoel je daarmee?" Vraag ik "je bent hier voor mijn vermaak, je gaat mij tevreden stellen anders gaat het niet goed komen met jou" zegt hij op een kleuterachtige manier "alsof ik ooit iets voor jou zou doen!" "Geloof me anne dat doe je wel" hij loopt naar de tafel die ik eerder zag staan en trok het kleed er af. Mijn mond viel open toen ik zag wat er allemaal op lag.

Allemaal rare werktuigen maar ik kon meteen bedenken waarvoor hij ze wilde gebruiken. "W-wat ga je daar m-mee doen?" Vroeg ik stotterend "nu nog niets maar als je niet luisterd, tja dan merk dat vanzelf wel" "wat moet ik dan allemaal doen?" "Aller eerst kom je gezellig mee met mij naar die kamer" hij maakte me los van de stoel en ik kon het bloed weer naar mijn handen voelen stromen. Hij zei dat ik hem moest volgen maar ik bleef staan. Hij draaide zich om toen hij merkte dat ik bleef staan. "LOPEN ZEG IK" schreeuwde hij. Ik gehoorzaamde en liep achter hem aan. In de kamer deed hij de deur op slot, er stond alleen maar een bed en er schoot een smerige gedachte door me heen...NEE dat nooit!

Hij duwde me op bed, ik worstelde stevig tegen hij schreeuwde dat ik normaal moest doen maar ik deed net of ik hem niet hoorde. Opeens kreeg ik een helse pijn door me heen die ook abrupt weer stopte. "W-wat w-was dat?" "Dat heet een taser lieve schat" ik schrok van dat woord, een taser?! Dat meen je niet. Ik bleef stil liggen. "Dat dacht ik al" zei hij en nu doen alsof je het fijn vind. Hij trok mijn broek uit en mijn vest en mijn topje ik lag alleen nog maar in mijn ondergoed op zijn bed, hij wachtte. Wat wil hij nou? Dacht ik . "Kom op schiet is op zeg" zei james. Ik moet hem uitkleden?! Dat nooit. Ik kreeg nog een schok. Toen begon ik maar eerst zijn shirt en daarna zijn broek. Toen begon hij aan mijn bh te zitten, hij deed hem af en deed daarna mijn onderbroek uit. Daar lag ik dan helemaal naakt op een smerig bed van mijn ontvoerder. Nu moest ik zijn onderbroek uit doen, daar gaat ie dan. Hij was uit en ik kon wel janken maar hield het in. Godzijdank pakte james wel een condoom "ik heb geen zin om straks met een krijser van jou opgescheept te zitten" ik negeerde hem. Hij ging op me liggen en hij beveelde me om te doen alsof ik het fijn vond maar ik deed niets, helemaal niets behalve lijden. "Kom op slet vermaak me" zijn handen gingen via mijn benen langs mijn billen naar mijn borsten en daar liet hij ze rusten. Ik hoorde hem kreunen, en toen barstte ik in tranen uit. Opeens schoot hij overeind uit me, pakte zijn taser en voelde ik weer die helse pijn alleen nu langer en langer en langer. Hij hield op eindelijk zo'n opluchting heb ik nog nooit gehad. Hij smeet mijn kleren naar me en ik trok ze snel aan hij sleurde me mee naar de stoel waar ik op vast zat en bond me weer vast. hij begon me te slaan, overal. op mijn hoofd, mijn rug en in mijn maag. ik kreeg trappen tegen mijn schenen, ik huilde van de pijn. plotseling hield hij op, hij liep naar de tafel en pakte iets, iets wat ik nooit had willen zien....

Auteur:

Hopelijk vinden jullie het leuk

Als jullie suggesties hebben vertel die dan gerust.

Ik heb met mijn school niet heel veel tijd om te schrijven maar ik ga mijn best doen om iedere week sowieso 2 hoofdstukken af te hebben.