Ontvoerd

Mijn laatste dag

Ik wordt wakker maar ik zie niets. Ik kan niet praten, er zit iets in tegen mijn mond geplakt. Ik hoor dat ik in een auto zit. "Godverdomme" hoor ik james zeggen "is ze nu al wakker?!" dat klinkt niet goed denk ik. Plotseling kan ik weer zien hij heeft een zak in zijn hand, ik zie dat ik in een soort busje zit. Hij haalt ook de tape van mijn mond. "Luister anne, je geeft geen kick begrepen?! Zodra je iets probeert zorg ik ervoor dat het niet zo goed afloopt met je." Ik zwijg en kijk hem alleen maar bang aan. "Mooizo" op het moment dat james wegloopt probeer ik hem te laten struikelen, het mislukt maar hij draait zich met een ruk om. "S-sorry" weet ik uit te brengen. Hij komt dreigend dichterbij "stomme zet anne" ik krijg een klap tegen mijn hoofd. Ik voel wat plakkerigs, bloed. "LUL!" Schreeuw ik. "Wat zei je daar?!" James kijkt me woedend aan. "IK VROEG JE WAT!" ik krijg een schop in mijn maag. "herhaal het dan als je zo'n stoere meid bent!" "I-ik zei lul" zeg ik huilend. Ik krijg een laatste schop in mijn zij en hij loopt weer weg naar het stuur. "Waar gaan we heen?" Vroeg ik "ergens waar niemand je zal vinden" hij stopt, doet het busje open en tilt me er uit. Hij maakt mijn stevig vastgebonden benen los zodat ik kan lopen. We lopen een bos in waar we stoppen bij een klein huisje. Hij duwt me naar binnen, daar zitten drie jongens. "Lukas, peter, robin hier is ze dan" Één van de jongens fluit naar me en observeert me van onder tot boven. James maakt me los en loopt naar een jongen "peter jij bent de eerste, leef je uit." Peter loopt naar me toe, pakt me bij mij polsen en begeleid me naar een kamertje. Daar binnen staat een bed. Ik begin te huilen, peter slaat me en zegt dat ik op moet houden. Ik doe mijn best mijn tranen bij me te houden, ik ken de gevolgen. Hoe konden ze dit doen? Als of het de normaalste zaak van de wereld is. Ik voelde me ellendig en smerig. Ik was bang dat ze het hun niet beviel en dat ik dan de gevolgen moest ondergaan. Toen iedereen was geweest kleedde ik me aan, trillend van wat hierna kwam. Tot dat ik james ineens wat hoorde schreeuwen. "SHIT HOE HEBBEN ZE ONS GEVONDEN?!" Peter volgde daarop. "MAAK HAAR AF DAN KUNNEN WE VLUCHTEN!" Ik hoorde dat de deur werd ingetrapt en ik hoorde schoten. Ik ging onder bed liggen, bevend van de angst. De deur werd opengedaan. "Kom onder dat bed vandaan!" Ik kroop er heel voorzichtig onderuit, terwijl ik mijn lichaam probeerde te bedekken want ik had niets aan behalve mijn onderbroek. Toen ik omhoog keek zag ik het mooiste woord ter wereld 'politie'. Ik begon te huilen, te huilen als een klein kind. Er kwam een agente naar me toe met een handdoek. Ik deed hem om en liep met haar mee. Ik zag dat lukas en peter werden weggereden in een politiewagen. james en peter stonden bij een wagen, geboeid. Ik hoop dat ze pijnlijk sterven dacht ik. Ik liep verder en zag in de verte een auto staan, een bekende auto. Er stapten twee mensen uit, mijn ouders. Ik rende naar ze toe! Ik omhelsde ze, zoende ze. Ik was zo blij ik huilde van geluk. De pijn die ik had verdween. Ik voelde me weer veilig.

auteur:

Dit was het dan, hopelijk vonden jullie het leuk.