A Christmas heart

Date

POV Charlie
De middag is aangebroken en ik ben inmiddels aangekomen in het park. Ik ga op het bankje zitten waar ik had afgesproken om op Matthias te wachten. Na een kwartiertje komt hij aangewandeld. Hij grijnst zodra hij me ziet.
'Hey!' zegt hij enthousiast. Ik glimlach.
'Hoi,' groet ik hem terug. Matthias pakt direct mijn hand vast. Verrast ga ik staan en wandel ik hand in hand met hem mee. Het is koud buiten door de sneeuw, maar toch schijnt de zon heerlijk op ons. De zon schijnt precies door de besneeuwde takken van de bomen, wat een mooi platje oplevert. Wat ziet de wereld er toch altijd prachtig uit in de winter.
'Dus jij besloot om een brief naar me te sturen,' zeg ik na een tijdje rondgelopen te hebben.  Matthias grinnikt.
'Eigenlijk zit het anders,' lacht hij. Ik frons mijn wenkbrauwen en wacht totdat hij verder gaat. Ondertussen schop ik wat sneeuw weg. Matthias gaat stilstaan en draait zich dan richting mij. Hij pakt beide handen vast.
'Ik wilde je eerder op date vragen, maar iemand was me voor. Ik baalde zo erg, maar toen ik erachter kwam dat je nog helemaal geen idee had wie degene is die de brieven heeft geschreven aan je, besloot ik je op date mee te vragen. Ik vind je echt een leuke meid,' geeft hij toe. Dan komt hij dichterbij. Ik heb het idee dat hij me wilt zoenen. Ik duw hem hard weg.
'Je zei dat je die brieven had geschreven!' roep ik boos uit. Matthias slikt.
'Ik vind je gewoon heel erg leuk. Ik wilde maar dat ik degene was die dat daadwerkelijk had gedaan,' zegt hij dan. Ik schud mijn hoofd.
'Ik niet. Je liegt tegen me om me op date mee te lokken. Ik haat jou zo erg! Ik wist zeker dat ik degene had gevonden die me de brieven heeft geschreven. Ik ben zo teleurgesteld in jou...' mompel ik. Een traan rolt over mijn wang. Matthias komt dichterbij en pakt mijn handen weer vast.
'Het spijt me,' zegt hij dan. Er rollen nog een paar tranen over mijn wangen. Mijn ademhaling is heel erg snel. Dan komt Matthias dichterbij. Zonder dat ik er nog over na kan denken, drukt hij zijn lippen zacht op de mijne. De zoen duurt niet lang, want Matthias wordt hard van me afgetrokken en op de grond gegooid. Als ik zie wie Matthias op de grond heeft gegooid, ontstaat er een kleine glimlach op mijn gezicht. Het is Rose. Ze kijkt Matthias met vurige ogen aan.
'Als je nog een keer aan mijn beste vriendin komt, dan zorg ik er persoonlijk voor dat je nooit meer kunt lopen,' dreigt ze. Matthias staat weer op, maar lijkt er toch van geschrokken te zijn.
'Beloof me dat je haar niet meer zal opzoeken,' zegt ze dan. Matthias zet een stap achteruit.
'Ik beloof het. Ik wilde je niets aandoen, Charlie. Ik vind je gewoon leuk, dat is alles,' zegt hij zacht.
'Ga weg,' fluistert Rose dan. Matthias knikt en langzaam draait hij zich om. Vervolgens loopt hij weg. Zodra Matthias verder weg is, draait Rose zich om richting mij.
'Ben je oké?' Ik knik.
'Waarom was je hier?' vraag ik haar dan. We gaan samen op een bankje zitten.
'Ik durfde het niet aan om je alleen te laten met hem. Ik vertrouw hem niet. En daarbij, hij is niet degene die je de brieven heeft geschreven. Kijk maar.' Rose haalt uit haar zak een opgevouwen papiertje. Zodra ze het openvouwt, zie ik dat mijn zelfgemaakte poster tevoorschijn komt. Ik bekijk de poster eens goed. Ineens valt me iets op. In de rechterhoek van de poster staat een smiley. Daaronder volgt een volledige morse code.

.-.. .. . ..-. ... --..-- / .- -. --- -. .. . --

'Liefs, anoniem,' lees ik. Een kleine glimlach ontstaat op mijn gezicht.
'De schrijver heeft iets laten weten,' zeg ik zacht. Rose knikt.
'Misschien moeten we ons focussen op deze kleine dingen. Wat wil de schrijver hiermee? Wilt hij je laten raden wie hij is? Of wilt hij gewoon laten weten dat hij nog steeds aan je denkt? Wat is hij van plan?' ratelt Rose. Ik grinnik. Ik ben blij dat Rose en ik closer zijn geworden. Ze is best een leuke en goede vriendin voor me.
'Die smiley, zou dat zijn "handtekening" zijn?' vraag ik me hardop af. Rose knikt.
'Dat zou best weleens kunnen. Laten we ons voor nu dan even focussen op die smiley. En misschien kunnen we ook letten op morse code?' suggereert ze. Ik knik direct.
'Blijf je zo bij mij eten?' vraag ik haar dan. Rose' gezicht betrekt.
'Ik moet eigenlijk naar huis om te koken,' mompelt ze. Ik knik.
'Mijn moeder is alcohol verslaafd,' gooit Rose er dan uit. Ik kijk Rose verbaasd aan.
'Wat?'
'Ze is alcohol verslaafd. Ik moet al zolang voor mezelf zorgen, iets wat me soms echt breekt,' mompelt ze. Ik merk aan de trilling in haar stem dat ze het er enorm moeilijk mee heeft. Het zal ook niet meevallen, zoiets is heftig om mee te maken.
'En je vader dan?' vraag ik dan.
'Die is ervandoor met zijn nieuwe vrouw. Hij heeft mij achtergelaten bij mijn altijd dronken moeder.' Ik slik. Het klinkt allemaal zo heftig, iets wat ik totaal niet wist van haar. Normaal is Rose zo enthousiast en vrolijk, maar op dit moment is ze echt het tegenovergestelde.
'Sorry dat ik er nu ineens zo over begin. Ik weet ook niet waarom ik dat deed,' mompelt ze dan. Ik stomp haar zacht tegen haar schouder.
'Een paar minuten geleden hielp jij mij nog, dan is het nu mijn beurt. Daar zijn we beste vriendinnen voor,' zeg ik met een grote glimlach. Rose knikt. Dan geef ik haar een knuffel. Na een tijdje zo gezeten te hebben, laat ik haar weer los.
'Als je hulp nodig hebt met iets, dan ben ik er voor je.'