A Christmas heart

Daan

POV Charlie
'Rose, kijk eens hierheen,' zeg ik lachend. Als Rose zich omdraait, smeer ik een paar vegen bloem in haar gezicht. Ze begint hard te lachen en pakt vervolgens het pak bloem van me af, om ook bloem in mijn gezicht te smeren. Binnen de kortste keren is de keuken een ravage. Met witte vegen in onze gezichten gaan we lachend weer verder met het maken van de kerstkoekjes.
'Wil jij mixen?' vraag ik, terwijl ik de mixer opzoek. Rose knikt.
'Is goed. Ik kan dat vast beter dan dat jij dat kan,' grijnst ze. Ik grinnik en ik prik zacht in haar buik. Rose begint hard te lachen. Dan geef ik haar de mixer over. Onze vingers raken elkaar net. Een rilling gaat door mijn hele lichaam heen. Dan zet Rose de mixer in de bak. Zodra ze het aanzet, vliegen er overal spetters weg. Ik houd lachend mijn hand boven de bak en we proberen het nogmaals. Deze keer gaat het goed en zitten er alleen wat spetters aan mijn handen.

Als we klaar zijn met het bakken van de koekjes, gaan we op de bank zitten. Ik ben op zoek naar een kerstfilm en Rose kijkt met me mee. Tijdens het zoeken komt er een gedachte in me op die ik nog niet eerder heb gehad. Wat als Rose degene is van de brieven?
'Rose?' zeg ik zacht. Ik ben bang voor wat haar reactie zal zijn. Zou ik überhaupt verliefd kunnen worden op een vrouw?
'Ja?' Ik draai me langzaam richting haar om. Ze staart naar de grond.
'Ben jij de schrijver van de brieven?' vraag ik haar dan. Ik zie dat Rose van de vraag schrikt. Ze gaat een beetje verzitten en trekt haar handen terug in de mouwen van haar trui.
'Nee,' mompelt ze na een tijdje. Ik geloof haar niet.
'Jij bent het hè?' zeg ik dan nogmaals. Rose schudt haar hoofd.
'Ik kan je echt niets vertellen, maar ik ben het echt niet.' Ik frons mijn wenkbrauwen.
'Dus jij bent het niet, maar je kent diegene?' suggereer ik. Rose blijft even stil.
'Rose, kan je me alsjeblieft een hint geven? Ik wil zo graag weten wie het is.' Rose pakt haar warme chocolademelk van het tafeltje en neemt er een slokje van. Dan kijkt ze me aan.
'Oké, ik zal het je vertellen. Het is Daan die jou de brieven schrijft,' geeft ze dan toe. Ik sla mijn hand voor mijn mond. Daan? Daan is de beste vriend van Owen en hij zit bij Rose in de klas. Hij is best knap, maar hij is - voor zover ik hem ken - totaal niet mijn type. Hij is echt zo'n type dat ieder meisje kan krijgen, iets waar ik totaal niet voor zou vallen. Zou ik het volledig mis hebben en zou hij echt heel anders zijn dan wat ik dacht? Hij heeft me prachtige brieven geschreven, brieven waarbij mijn hart sneller ging kloppen.
'Weet je het zeker dat het Daan is?' Rose knikt direct.
'Ik wilde het je eerst niet vertellen. Ik weet namelijk hoe lastig Daan het vond om te vertellen dat hij je leuk vind. Hij is echt heel erg verliefd op je geworden,' vertelt ze. Ik wil wat vragen stellen, maar Rose gaat door met vertellen.
'We zitten samen in de klas en daardoor kwam ik er pas geleden achter. Ik zat naast hem bij Engels en we kregen net de opdracht om een brief in het Engels te schrijven. Toen hij zijn pen pakte, zag ik daar een briefje tussen zitten. Daan wist dat ik dat zag, dus hij stopte het briefje snel weg. Ik gokte toen dat het gewoon aantekeningen waren, maar later tijdens die les heeft hij alles opgebiecht aan me. Hij vertelde me dat hij al heel lang een crush op je heeft en dat hij je dit zou gaan vertellen, maar het nog niet durfde. Uiteindelijk heb ik hem overgehaald de tekst van het briefje mooi op te schrijven en in een gouden envelop te doen, om jou zo te benaderen. Het spijt me dat ik het je niet eerder kon vertellen. Ik wilde hem gewoon niet teleurstellen door alles alsnog aan je te vertellen,' vertelt ze. Ik denk na. Misschien moet ik het een kans geven. Als Daan zo is als hoe hij schrijft, dan is hij best lief en zou ik verliefd op hem kunnen worden.
'Wat moet ik nu doen, nu ik weet dat het Daan is?' vraag ik Rose dan. Rose glimlacht.
'Als je hem niet vertelt dat je van mij weet dat hij de schrijver is, dan zou ik hem opzoeken en hem confronteren met het feit dat jij er nu vanaf weet,' zegt ze. Ik knik. Ik twijfel zo erg of ik dat moet doen, want ik weet helemaal niet of ik hem wel echt leuk kan gaan vinden. Wat als ik hem toch niet leuk zal vinden en ik hem valse hoop geef? En wat als hij heel anders is in het echt dan in de brieven?