A Christmas heart

Truth

POV :)

'Hey! Wacht even!' Ik stop met lopen en draai me om. Als ik zie wie er achter me loopt, wil ik het liefste door de grond zakken. Het is Charlie's beste vriend: Owen. Ik voel me betrapt. Owen heeft me vast gezien bij de poster.
'Dus jij bent degene die de brieven heeft geschreven?'

Ik zet een stap achteruit. Ik voel me zo betrapt en het gevoel maakt me misselijk. Ik ben er helemaal nog niet klaar voor om mezelf bekend te maken.
'Ik wist niet dat je-,' begint Owen. Ik kap hem af.
'Ja, dus wel. Je hebt me gevonden Owen, gefeliciteerd,' zeg ik zacht. Owen glimlacht.
'Ik begrijp dat je het niet fijn vind dat ik je heb ontdekt. Maar luister, van alle mensen die verliefd op Charlie zouden kunnen zijn, ben jij de beste voor haar,' zegt hij dan. Een kleine glimlach ontstaat op mijn gezicht.
'Echt waar?' Owen knikt. Hij komt op me afgelopen en geeft me een knuffel. Zodra hij me weer loslaat, kijkt hij me weer aan en vervolgt hij zijn verhaal.
'Je bent altijd zo ontzettend lief voor haar en je maakt haar altijd blij. Ze heeft me weleens gezegd dat je de mooiste glimlach hebt van iedereen die ze kent. Je kan me niet vertellen dat ze je dan niet ziet staan,' vertelt hij. Ik glimlach en voel dat ik bloos. Tot nu toe had ik geen enkel idee van hoe ze over me dacht. Nu ik dit zo hoor, is mijn hoop weer volledig terug dat ze mij ook leuk zal vinden.
'Ik heb een idee. Wat als je haar nu wat geeft? Je kan haar niet een hele week laten wachten zonder haar een hint te geven,' zegt hij dan. Ik denk even na. Ik heb haar net een teken van leven op de poster gegeven, maar Owen heeft wel gelijk. Ze heeft geen enkele kans gekregen om te ontdekken wie ik ben. Misschien heeft ze inderdaad een hint nodig.

Het is een aantal dagen verder. Charlie heeft de envelop gekregen die ik via Owen heb gegeven aan haar. Ik hoop dat dit genoeg is en ik hierna geen contact meer hoef op te nemen met haar. Ik kijk naar de tijd op mijn telefoon. Het is bijna pauze. Ik heb met Owen afgesproken om in de pauze te praten over de situatie. Hij wilt me helpen met de perfecte date die al gepland staat op Kerstavond. Zodra de bel gaat, haast ik me het lokaal uit. Ik loop zo snel als ik kan richting de aula, waar ik Owen al zie staan. We hadden afgesproken elkaar te ontmoeten en daarna direct naar buiten te gaan, zodat we niet voor argwaan zorgen bij Charlie. Als Owen me heeft gezien, wandelen we beiden naar buiten, een voor een. Zo worden we niet samen gezien. Ik glimlach als ik Owen weer buiten tref.
'We kunnen zo als undercover agenten gaan werken,' zegt Owen lachend als hij me ziet. Dan geeft hij me een knuffel. Ik grinnik en knik. Ik ben blij dat Owen en ik het goed kunnen vinden. Owen is haar beste vriend en ik weet dat ze heel veel om hem geeft.
'Zullen we een stukje gaan wandelen buiten de school?' stel ik dan voor. Owen knikt. Zodra we buiten het plein lopen, schraapt Owen zijn keel.
'Mag ik je eerst wat vragen, voordat we de date gaan plannen?' Ik knik.
'Waarom heb je het haar nooit eerder vertelt? Hoe kwam je op het idee om het nu te doen?' Ik staar naar de grond.
'Ben je klaar voor een lang verhaal?' Owen glimlacht en knikt dan.
'Al sinds ik klein was, ontdekte ik dat ik anders ben dan de rest. Waar de meeste meisjes het heel goed konden vinden met andere meisjes, kon ik juist beter omgaan met jongens. Met meisjes hing er voor mijn gevoel altijd een spanning en vond ik het lastiger om te kletsen met ze. Dat gevoel ontstond toen ik ongeveer tien jaar was. Daarvoor ging ik ook al veel met jongens om, maar ik had toen nog geen bijzonder gevoel erbij. Toen ik elf jaar werd kwam mijn beste vriendin naar mijn verjaardagsfeestje. Ik was zo blij dat zij zou blijven slapen, totdat ik hoorde dat een van de jongens waarmee ik toen vrienden was, haar vriendje was geworden. Zo extreem close waren ze nou ook weer niet, maar wel close genoeg om mij jaloers te maken. Ik dacht eerst dat ik jaloers was op het feit dat mijn twee beste vrienden een speciale relatie tot elkaar hadden en ik dat niet met hun had, totdat ik erachter kwam dat ik ergens anders jaloers op was. Ik wilde diegene zijn die met mijn beste vriendinnetje een relatie zou hebben. De jaren daarop ontdekte ik dat ik steeds meer gevoelens kreeg bij meisjes en niets voelde bij jongens. Ik leerde over jongens die homo zijn en over meisjes die lesbisch zijn. Uiteindelijk besefte ik me dat ik lesbisch ben en dus val op vrouwen. Dat besef moment was voor mij heel zwaar, zeker omdat ik weet dat mijn ouders me nooit zullen gaan accepteren. Ik heb ook niets aan mijn ouders, mijn vader is ervandoor met zijn nieuwe vriendin en mijn moeder is alcohol verslaafd. Geen goede thuissituatie dus,' vertel ik. Ik kan merken aan Owen dat hij me volledig uit laat praten, wat ik heel fijn vind.
'Toen ik Charlie ontmoette, voelde ik weer hetzelfde gevoel als ik eerder had gevoeld bij meisjes. Ik wilde haar beter leren kennen en kwam uiteindelijk terecht in de vriendengroep. Ik was nog nooit vrienden geweest met zoveel meisjes, maar toch ging het deze keer wel goed. Want ik kwam erachter dat ik alleen lastig kan praten met een meisje waar ik echt verliefd op ben, dus niet standaard alle meisjes. Ik besloot uiteindelijk dat het tijd zou zijn om uit de kast te komen. Ook al ben ik er nooit in gekropen.' Owen grinnikt.
'Ik besloot een brief te schrijven aan Charlie. Alleen ik raakte in paniek toen Char de brief had ontvangen. Ik was bang voor een afwijzing en het feit dat straks de hele school zou weten dat ik lesbisch ben. Ik besloot het nog even uit te stellen. Vanaf daar weten we allemaal wel wat er is gebeurd,' zeg ik dan. Owen gaat stilstaan en legt zijn hand op mijn schouder.
'Ik ben zo ongelofelijk trots op je. Het is niet niks om te vertellen dat je op hetzelfde geslacht valt,' zegt hij zacht. Ik knik en veeg een traan weg. Owen slaat zijn armen om me heen en geeft me een knuffel.
'Het komt allemaal goed. Ik weet zeker dat Charlie verliefd op je gaat worden. Je bent geweldig, Rose.'