RÜZGAR FISILTISI

Hafifçe esen bir rüzgar sonrası başlayan yağmurla geldin yine bana. Cama vuran her yağmur danlası o gecenin şarkısı oldu kulağımda. Ardından gelen toprak kokusuyla birlikte yazmaya başladım seni. Titrek ellerimde tuttuğum kalem, seni yazdığım bu sayfalar gecenin şahidi, seni bilen tek dostum oldular.

Saatlerce baktım o boş sayfaya, ne anlatacak bir hikayem ne de bir yaşanmışlık vardı içimde. Sadece sen vardın işte. Gözlerimi karanlığa yumduğumda bile ışığım oluveriyordun odamda.

Elimde kalemle saatlerce bekledim masada, cesaretim yoktu seni anlatmaya. Nasıl anlatırdım seni? Nasıl sığdırırdım kelimelere? Belki de senden hiç duyamayacağım o iki kelimeyi yazmıştım sonunda. "SENİ SEVİYORUM". İşte böyle başladım seni yazmaya. Sadece sen varsın benim hikayemde, bir de başrol oynadığın hayallerim...

Sebepsizce kalktım masadan. Seninle kurduğum hayalleri gerçekleştirememenin acısıyla, yaşamak zorunda kaldığım masalın içinden kaçarcasına çıktım odadan. Hayallerim adeta kursağımda düğüm olmuş, her nefes alışımda bir kâğıt kesiği gibi acıtıyordu canımı.

Aşkı en derin acısıyla yaşadım sende (YALNIZ). Kimsesiz, karşılık beklemeden, içimde kopan fırtınalara karşı tek başıma göğüs gererek sakladım seni kalbimde. Sen benden hiçbir zaman gitmedin, bense senden hiç vazgeçmedim. Sen devamı olmayan bir hikaye olarak kaldın hep düslerimde...