[Mini Fic]
• Texting + Düz yazı
• Küfür içerir!
Başlangıç tarihi: 26.01.23
Bitiş tarihi: 31.01.23
Nepenthe: Yunanlılarca acı ve üzüntüyü unutturduğuna inanılan bir ilaç.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
•
[Flashback]
Jimin her zaman ki gibi okulun bahçesinde ki bankalardan birine oturmuş, sevdiği çocuğun okula gelmesini bekliyordu.
Bugün, dört yıllık lise hayatı sona ermişti ve okul büyük bir balo düzenliyordu. Jimin ise o baloya sevdiği çocuk ile gitmek istiyordu.
"Hadi jimin! Yapabilirsin.." dese de yapabileceğine olan inancı neredeyse sıfırdı.
Jimin minik elleriyle oynamayıp tırnaklarını derisine batırırken büyük bir gürültü duyulmuştu okulun bahçesinde.
Kimse ne olduğunu bilmediğinden şaşkın bir şekilde etrafına bakarken Jimin'in tek odağı yerde kanlar içinde yatan sevdiği ve onun üstünde ki acımasız insandı.
Jeongguk okulun belalısı olarak bilinen Lee Kwan tarafından dövülüyordu ve çevredeki insanlar bunu gülerek izliyor, telefonları ile kayda alıyordu.
Jimin bir hışımla yerinden kalkmış, hızla jeongguk'un yanına ulaşarak kwan'ı beklemediği bir anda iterek jeongguk'un kandan görünmeyen yüzüne bakmıştı.
"Bak sen..demek bizim ucube jeongguk'un platoniği varmış. Şu cılız bedenin ile mi koruyacaksın onu." Kwan alaycı tavrı ile konuşup çevredeki insanların gülmesini sağlarken Jimin dişlerini sıkmış, üstünde ki sarı hırkayı çıkarıp sevdiği çocuğun patlayan kaşına bastırmıştı.
Jeongguk açıdan kımıldayamıyor, canı acıdığı için kısık bir sesle inliyordu.
Kwan yeni bir hamle yapıp jimin'in saçını çekmek üzereydi ki tam o anda öğretmenler gelmiş, kwan'ı alarak müdür odasına götürmüştü.
Revirden gelen birkaç hemşire jeongguk'a bakarken jimin bir an olsun onun yanından ayrılmamış, bilinci neredeyse kapalı olan bedenin elini bırakmamıştı.
Hemşireler yaralarını pansuman edip patlayan kaşına dikiş attıktan sonra, "Birazdan uyanır." deyip gitmişlerdi.
Jimin gitmeyi hiç istemese de tuttuğu eli bırakmış, kandan rengi belli olmayan hırkasını da oda da bırakarak okuldan çıkmıştı.
Jeongguk gözlerini açtığında, artık hiçbir şey eskisi gibi değildi. Kararlıydı, bundan sonra kendini ezdirmeyecek, hassas ruhunu kimseye göstermeyecekti.
