Hero, Please Go Away

5: Akillian

Hindi tuloy alam ni Skywill ang gagawin dahil sa patuloy na pag-iyak ng batang kaharap. Hikbi lang ang naririnig nila dahil pinipigilan ni Sufiah ang pag-iyak ngunit basang-basa naman ang lupang pinatakan ng mga luha nito.

Nakayuko lang ito habang kinakagat ng mariin ang mga labi sa pagpipigil ng iyak.

Napatingin si Raiden sa yumuyugyog na balikat ni Sufiah. No one knows except him na nakakakita siya ng mga spirits, hindi nga lang nakakausap. Hindi man niya naririnig pero alam niyang pinapatahan ng mga spirit na ito ang umiiyak na bata.

Sufi's body is just a fourteen years old girl. Pero dahil sa liit niya, mukha siyang twelve years old.

Naaawa sila sa bata maisip na naulila ito dahil sa pag-atake ng mga halimaw ng Mondrago.

Inabutan ni Queency ng panyo ang bata. Kumuha rin siya ng tubig para ipainom dito.

"Uminom ka muna ng tubig." Sabi ni Queency sa kanya.

Napatingala si Sufiah at ngayong hindi na nakangiti si Queency sa kanya, napansin niya ang pagkakahawig nilang dalawa. Ang Queency na kaharap niya ngayon ay parang filtered version ng orihinal na siya. It's just that this girl is ten times better than her.

Ang ugali din ni Queency dito ay hango sa tunay na ugali ni Sufiah. Para siyang nakipagharap sa better version niya.

"Sabi ko na nga ba, mas maganda ako kapag mas makapal ang pilikmata ko at mahaba ang buhok ko. Tapos mas makinis ang balat ko." Sambit ni Sufiah habang sumisinghot.

"Maganda ka na. At napakaganda mo." Sagot ni Queency sa kanya.

Napayukong muli si Sufiah maisip na ang pinupuri ni Queency ay ang Sufi na may-ari ng katawang ito. Saka kung nagagandahan si Queency sa kanya ibig sabihin nito ay maganda nga siya. Ang isang Queency ay hindi kailanman namumuri kapag hindi naman totoo.

Napahinga naman ng malalim si Sufiah maisip na mabuti nalang at di panget ang napasukan niyang katawan. Dahil nabu-bully ang mga mahihina, walang kapangyarihan at higit sa lahat ay ang mga panget sa mundong likha ni Seior.

Inalalayan siya ni Queency na maupo sa gilid. Pinunasan ang kanyang mukha na basang-basa ng luha. Sinuklayan din nito ang kanyang buhok at tinirintas para hindi nito matakpan ang kanyang mukha.

Si Sufiah naman ay mas lalong naguluhan. Dapat nakatulala ngayon si Queency at nasa sulok lang. Hindi rin ito nagsasalita at di kinakausap ang sinuman dahil hindi pa matanggap-tanggap ang pagkawasak ng kaharian nila.

"Tulad mo, nawalan din ako ng pamilya at mga mahal sa buhay. Hindi ka nag-iisa. Kung malungkot ka at kailangan ng makakausap nandito lang ako." Sabi ni Queency sa kanya.

Hindi niya alam kung ano ang mararamdaman niya ngayong kinakausap siya ng karakter na hango sa ugaling meron siya.

"Salamat." Mahinang sambit ni Sufiah.

Humikab siya at isinandal ang likuran sa bato. Bumibigat na ang talukap sa kanyang mga mata at nakaramdam ns rin siya ng pagkahapo. Ilang sandali pay unti-unting napapapikit ang kanyang mga mata.

Napapailing siya para labanan ang antok. Ayaw niyang matulog sa mundong hindi niya alam kung ano ang posibleng mangyayari sa kanya.

Idinilat niya ang mga mata gamit ang mga daliri para hindi ito mapapapikit.

Napaubo si Vills makita ang ginagawa ni Sufiah. Tinakpan ang bibig gamit ang kamao habang tinatago ang bahagyang pagngiti.

"Ehem. Ehem, bakit di ka nalang muna matulog munting Binibini?" Sambit ni Vills.

Napaigtad si Sufiah nang kausapin siya ni Vills. Kinurap-kurap ang inaantok na mga mata.

Kumunot ang noo at nagtataka ang mga matang napatingin sa apat na kalalakihang nagsiiwas ng mga tingin at nagpepekeng ubo pa. Tumaas ang kanyang kilay makitang kahit si Meadows ay tila natatawa.