Stromingen van het brein

Interstelaire emoties

Zo kort maar toch zo krachtig
Zo gewoontjes maar toch oppermachtig
Een wereldwonder ja...
wis en waarachtig
Een realiteit oh zo prachtig.

wonderschoon voorkomen trekt zich op voor het gelaat
tijd is een relatieve zaak dus we zijn nimmer te laat
neuronen gevult met creativiteit en wijze raad
de mogelijkheid een belofte te verzegelen met een regelrechte daad!

Op het grote meer des levens
dobberen alle zielen doelloos rond
allemaal zonder notie van het einddoel
terstond leven we allemaal met dezelfde wond.

Het niet kunnen begrijpen van het hoe waar wanneer waarom
een eigen lijn trekken tussen recht of krom
1 leven voor duizenden onder het momt
Dat het systeem ten allen tijden op de eerste plaats komt.

Een overmacht aan realiteit
is de mens te rijk
zoeken tot we vinden
maar er is te weinig tijd

Want bij het vinden van de antwoorden
op de vragen die klinken
komen we masaal tot het besef
dat we allemaal langzaam zinken

Ja we verdrinken..

In onze eigen gemaakte oceaan van tranen
Eenieder zo eenzaam doch allen tezamen
Het lijkt net een voorbereiding op het grote eindtentamen
De deuren zijn gesloten maar we kunnen gluren door de ramen.

Een glimp van morgen
Een herinnering van toen
verdriet van gister
een knuffel of zoen

Het vroeger en het later,
het toen en het nu.
Soms is het prachtig,
en soms is het cru.