Açıklama: Johnny Storm "Putting Out The Fire" bölümünün devamıdır.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
.・。.・゜✭・.・✫・゜・。.
Bu hayatta Johnny'nin pişman olduğu tek bir şey varsa, o da kalbini kırmasıydı. Gittiğin o günden beri tek düşünebildiği, işleri daha iyi hale getirmenin bir yolunu nasıl bulmaya çalışacağıydı. Doğru olanı yapmanın bir yolunu bulmak için. Sebep olduğu yıkımı düzeltmek için. Ama seni bir daha ne gördü ne de adını duydu. Nereye bakarsa baksın, asla orada değildin. Ve Sue, senden haber alıp almadığını, nereye gittiğini ona asla söylemezdi. Ne yaptığını bilmeyi hak etmediğini düşündüğünü söyledi. Belki de haklıydı. Belki de o olmadan daha iyiydin.
Ama şimdi Reed ve Sue tekrar bir araya geldiklerine ve Ben, Alicia'yı görmeye başladığında , ne kadar yalnız olduğunun acı bir şekilde farkına varmıştı. Gerçek aşk konusundaki tek şansını nasıl mahvetmişti. Elbette, sen onun hayatından ayrıldıktan sonra başkaları da olmuştu. Ama hiçbiri seninle kıyaslanabilir durumda değildi. Kimse senin gibi ruhunu alevlendirmedi, kalbini yakmadı. Tek istediği sendin ama aptallığı yüzünden seni kendinden uzaklaştırmıştı.
Bir süreliğine kendi dikkatini dağıtmayı başardı. Dünyayı kesin bir yıkımdan kurtarmakla falan uğraştı. Ama her zaman savaşacak düşmanlar olmuyordu. Her zaman kurtarılmaya ihtiyacı olan insanlar olmuyordu. Çoğu zaman kendi başınaydı. Ve hiçbir kadın, içki ya da acıyı dindirmek için yapılan diğer gereksiz girişimler asla işe yaramadı. Kalbine saplanan keskin acıyı hiçbir şey dindiremedi.
Yine de dünyanın geri kalanı için, o hala aynı eski, başıboş adamdı. Çok ilerisini düşünmeyen türden bir adam. Risk üstüne risk alan türden bir adam. Sonuçlarını düşünmeyen türden bir adam. Ama artık bazı sonuçların yaşamaya değmeyeceğini biliyordu.
"Pekala dostum sorun ne?" diye sordu Ben, masaya otururken Johnny'yi düşüncelerinden sıyırdı.
Bekle, dedi Ben. "Ben pek çok şey olabilirim evlat ama aptallık onlardan biri değil. Bir şeylerin ters gittiğini fark etmediğimizi düşünebilirsin, ama fark ettik."
"Ne fark eder? Bu konu hakkında elinizden hiçbir şey gelmez."
"Yani bir sorun var. Paylaşmak ister misin?"
Johnny omuz silkti, koltuğuna yaslandı ve kollarını göğsünde kavuşturdu. "Ben... ben gerçekten aptalca bir şey yaptım."
"Bunu tahmin edebilirdim."
"Sue ve benim çocukluk arkadaşımız olan o kızı hatırlıyor musun?" Johnny sessizce sordu. Ben başını salladığında devam etti, "Ben... O bana benden hoşlandığını söyledi."
