ginger flash, taennie

two

zihnimdeki silahı fark etmeliyim.
halsey - nightmare.

121022

Hırs.

Çoğu zaman zorluklara yol açan berbat bir duygu vardı içimde.

Dostlukları bozan, ilişkileri ayıran, kötülüğü yayan berbat bir duygu olan hırs tüm bedenimi bir alev gibi sarıyordu. Kendimi kanıtlama ihtiyacı duyuyordum, en iyisi olduğumu göstermek istiyordum ve şu an elimdeki şansı kullanmak zorundaydım.

Yaklaşık iki saattir Kim Taehyung'ın ana kadroya seçeceği oyuncular olmak için birbirimizle yarışıyorduk. Bana kalsa, asıl kadrodaki oyuncular çoktan belliydi. Fakat konu Kim Taehyung olunca, bir yanıltma yapmasından korkuyordum.

Taehyung'ın isteği üzerine iki takıma ayrılmıştık ve Lalisa ile aynı takıma düşmüştük. Maç sırasında onunla gerçekten iyi bir ikili olabileceğim düşünceleri aklımdan bir kez daha geçmişti, insanlar haklıydı.

Ayrıca Lalisa gerçekten çok iyiydi, hareketli oldukça güçlü ve sertti, eğer o hücum yapıyorsa karşı taraf tedirgin oluyor ve dikkatleri dağılıyordu.

Düdük sesini duymamızla başımızı Taehyung'a çevirdik. Bakışlarıyla toplanmamızı ima ettiğinde, hepimiz pozisyonlarımızdan ayrılarak onun önünde ip gibi dizildik.

''Bu kadarı yeterli, ana kadro belirlendi.''

Herkes tek kelime etmeden ona odaklanmıştı, gerginlikten alt dudağımı dişlerim arasına aldım ve ellerimi arkamdan birleştirerek ciddiyetimi korudum. Taehyung ise elindeki kağıda sağ kaşını kaldırarak baktıktan sonra dudaklarını araladı.

''Park Chaeyoung, öne çık.''

Chaeyoung hafif tebessüm ederek bir adım öne attı ve herkesin bakışları ona yöneldi. Benim yaptığım gibi ellerini arkasında birleştirirken Taehyung konuşmaya devam etti.

''Lalisa Manoban.''

Lalisa da Chaeyoung gibi öne çıktığında Taehyung bakışlarını önce ona, ardından bana çevirdi. Bu ne anlama geliyordu? Ben de kadroda mıydım yani?

Taehyung tekrar elindeki kağıda döndükten sonra derin bir nefes aldım ve beni seçmiş olacağını düşünerek rahatlıkla beklemeyi sürdürdüm.

''Jang Wonyoung.''

Kaşlarımı hafif çatıp bakışlarımı Wonyoung'a çevirdim. O da diğer iki kız gibi öne adımladığında bakışlarımı Taehyung'a çevirdim. Son üç oyuncu kalmıştı, son üç. Ve ben sona atılmaktan asla hoşnut olamazdım.

''Kazuha Nakamura.''

Hadi ama, dalga mı geçiyordu bu adam? Kore Milli Takımında Koreli oyunculardan çok yabancıların yer alması ne kadar mantıklıydı? Ya da tüm bu düşünceler beni yedeklere atmış olabilme ihtimalinden dolayı mıydı?

''Park Sooyoung.''

Duyduğum isimler tek tek bizden bir adım öne çıkarken, yüzümde sinirimden dolayı oluşan tuhaf bir tebessüm vardı. Gerginlikle başımı geriye attım ve yüksek tavanı izlemeye başladım. Son bir oyuncu kalmıştı.